آلمان و انگلیس؛ ناقضان تاریخی حقوق بشر مدعیان عدالت برای ایران
با وجود سابقه تاریک استعمار، نسل‌کشی، برده‌داری و بی‌عدالتی تاریخی علیه زنان در آلمان و انگلیس، این دو کشور به بهانه «دغدغه‌های حقوق بشری»، خواستار تمدید کمیته حقیقت‌یاب حقوق بشر در ایران شدند.
شورای حقوق بشر سازمان ملل در قطعنامه‌ای مداخله‌جویانه برای دومین بار ماموریت کمیته به اصطلاح حقیقت‌یاب درباره ایران را با ۲۴ رای موافق، ۸ رای مخالف و ۱۵ رای ممتنع به تصویب رساند. این قطعنامه با درخواست کشورهای آلمان و انگلیس و در لفافه نگرانی‌های حقوق بشری به دستور کار این شورا تبدیل شد. این درصورتی است که این دو کشور از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر در تاریخ هستند و مرتکب جنایت‌های متعددی شده‌اند.
با این تفاسیر آیا ادعاهای ضدایرانی و مداخله‌جویانه این دو کشور، با وجود سابقه تاریک آنها در نقض سیستماتیک حقوق بشر، استعمار و تجاوزات جنگی طی چند دهه گذشته، حمایت از کشتار بی‌رحمانه زنان و کودکان در فلسطین توسط رژیم صهیونیستی و همچنین وضعیت نامناسب رعایت حقوق زن در این کشورها باورپذیر است؟ بررسی جنایت‌های انجام شده توسط این دو کشور در پاسخ به این سؤال رهنمود مناسبی است.
ایجاد اردوگاه‌های وحشت و مرگ در کنیا: کنیا طی سال‌های ۱۸۹۵ تا ۱۹۶۳ در استعمار انگلستان بود. در این دوران انگلیسی‌ها جنایت‌های متعددی را مرتکب شدند که از جمله آن می‌توان به سیاست‌های شدید تبعیض نژادی، سلب زمین‌های کشاورزی از مردم بودمی و سرکوب اعتراضات اشاره کرد. یکی از این جنایت‌های انجام شده سرکوب اعتراضات استقلال‌طلبانه جنبش «مائو مائو» بود.
اسناد منتشر شده در مورد جنبش مائو مائو نشان می‌دهد که انگلیسی‌ها زنان و کودکان کیکویو (بزرگ‌ترین قوم کنیا) را به خاطر ترس از شورش مردانشان از حدود ۸۰۰ روستای محصور در سراسر حومه شهر، بازداشت می‌کردند. سربازان این کشور غیرنظامیان را در در پاسگاه‌های کیوکو شکنجه می‌کردند و آنها را تحت کار اجباری، گرسنگی، شکنجه، تجاوز جنسی و قتل قرار می‌دادند. به طوری که در حدود ده هزار نفر در این میان کشته شدند. این مدل جنایت‌ها، سبب ایجاد جنبش مائو مائو شد که در نهایت به یک جنگ چریکی با هدف مبارزه با استعمار و سلطه سفیدپوستان و زمین‌داران انگلیسی تبدیل گشت.
کشتار ۲۲ هزار کودک بوئری در آفریقای جنوبی: ارتش انگلیس اردوگاه‌های کار اجباری را به عنوان بخشی از کمپین علیه چریک‌های بوئری که با اشغال کشورشان مخالفت می‌کردند، ایجاد کرد. انگلیسی‌ها غیرنظامیان را از مزارع جمع‌آوری و به اردوگاه‌ها می‌بردند. از ژوئن ۱۹۰۱ تا مه ۱۹۰۲، از ۱۱۵۰۰۰ زندانی در اردوگاه‌های کار اجباری، تقریباً ۲۸۰۰۰ نفر که حدود ۲۲۰۰۰ نفر از آنها را کودکان تشکیل می‌دادند به دلیل وضع بد بهداشتی، گرسنگی و بیماری کشته شدند.
این تلفات حدود ۱۰ درصد جمعیت بوئری‌ها را تشکیل می‌داد. حدود ۲۰۰۰۰ سیاه‌پوست نیز در دیگر اردوگاه‌های کار اجباری کشته شدند.
کشتار باغ جلیان والا: در ۱۳آوریل ۱۹۱۹، حدود ۱۰ هزار مرد، زن و کودک هندی در باغ جلیان والا ایالت پنجاب هند برای برگزاری «جشن بهاری بایساخی» گرد هم آمده بودند. این گردهمایی صرفا برای برگزاری جشنی سالیانه و نه انجام مقدمات یک شورش علیه دولت اشغالگر انگلیس در هند بود.
با این وجود «دایر» ژنرال انگلیسی، بلافاصله پس از اطلاع از مراسم با ورود به محل، افراد خود را در تنها گذرگاه باریک این باغ قرار داد که توسط ساختمان محصور شده بود. او بدون هیچ هشداری به ۵۰ سرباز دستور داد تا به داخل تجمع شلیک کنند و به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه حدود ۱۶۵۰ گلوله در میان جمعیت شلیک شد. بر اساس برآوردهای رسمی، نزدیک به ۴۰۰ غیرنظامی در این جنایت کشته شدند.
وضعیت نامساعد زنان در انگلیس: برخلاف تبلیغات رسانه‌ای و سیاسی در مورد حقوق زنان در انگلستان، خشونت علیه زنان و دختران یک مشکل مهم و در حال افزایش در این کشور اروپایی است. به گزارش خبرگزاری انگلیسی اسکای نیوز، در این کشور از هر ۴ زن، یک نفر قربانی تجاوز جنسی می‌شود.
کشور آلمان نیز بر اساس جغرافیای فعلی خود، از سال 1871 تشکیل شده است. با وجود عمر کوتاه این کشور، آلمانی‌ها تاکنون جنایت‌های متعددی را خصوصا در برهه جنگ جهانی دوم انجام داده‌اند و وضعیت زنان نیز در این کشور چندان از وضعیت مناسبی برخوردار نیست. برخی از موارد عبارت‌اند از:
نسل‌کشی مردم در نامیبیا: یکی از مهم‌ترین مستعمرات آلمان، کشور نامیبیا در جنوب غربی آلمان بود. آلمان‌ها این سرزمین را در دهه ۱۸۸۰ به استعمار خود درآوردند و با قساوت و خشونت شدید با بومیان آن برخورد کردند. در سال ۱۹۰۴ قبایل هِرِرو و سپس ناما علیه ظلم، تبعیض و غصب زمین‌هایشان توسط استعمارگران آلمانی قیام کردند.
پاسخ آلمان بسیار خشن و بی‌رحمانه بود. ژنرال لوتر فن تروتا، فرمانده نظامی آلمان در نامیبیا، دستور داد تمام هِرِروها - از زن و مرد گرفته تا کودک - کشته یا از آن سرزمین اخراج شوند. ده‌ها هزار نفر کشته شدند، بسیاری در بیابان‌ها از گرسنگی و تشنگی مردند. بازماندگان نیز به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند که شرایط در آنها مشابه اردوگاه‌های کار اجباری دوران نازی‌ها بود. گفته می‌شود حدود ۸۰درصد جمعیت هِرِروها و ۵۰ درصد ناماها در این جنایت کشته شدند.
وضع نامساعد زنان در آلمان: آمارهای رسمی نشان می‌دهند که خشونت علیه زنان در آلمان بالا است؛ به‌گونه‌ای که تنها در سال ۲۰۲۳ میلادی، ۳۶۰ زن در اثر این امر به قتل رسیدند. اگرچه شدیدترین شکل خشونت علیه زنان در آلمان، قتل است اما زنان آلمانی در زندگی روزمره خود بارها تحت آزار و اذیت لفظی و فیزیکی قرار می‌گیرند. همچنین افزایش مستمر اجاره خانه‌ها، شکاف جنسیتی دستمزد و تقسیم نابرابر کارهای مراقبتی، همگی عواملی هستند که باعث می‌شوند بسیاری از زنان به سادگی نتوانند از شریکان آزارگر خود جدا شوند.
اینها تنها بخشی از جنایت‌های حقوق بشری آلمان و انگلیس بوده است. با این وجود، آنها مدعی نقض حقوق بشر در ایرانی هستند که نه‌تنها در 200 سال اخیر به کشوری حمله و استعمار نکرده بلکه همواره حامی صلح و ثبات در مناطق پیرامونی و سایر نقاط جهان بوده است. همچنین در جغرافیای آن اقوام و ادیان مختلف با دارا بودن حقوق سیاسی و اجتماعی با صلح زندگی می‌کنند.
سال‌هاست که ایران در صدر اتهامات حقوق بشری غرب است. صاحب‌نظران معتقدند که این اقدامات صرفا با انگیزه‌های سیاسی و با هدف زمینه‌سازی اعمال فشارهای اقتصادی بیشتر بر مردم ایران صورت می‌گیرد؛ چراکه اگر این‌طور نبود کشورهایی مانند عربستان که به‌صورت رسمی قوانین تبعیض جنسیتی دارند و جنایت‌های حقوق بشری زیادی را در حق شهروندان خود مانند قتل فجیع جمال خاشقجی مرتکب شده‌اند و یا اسرائیل که با کشتار بیش از
50 هزار فلسطینی ساکن غزه، درحال نسل‌کشی است، توسط غرب مورد بازخواست قرار می‌گرفتند و کمیته‌های حقیقت‌یاب تشکیل می‌شد.