kayhan.ir

کد خبر: ۲۴۵۲۰۴
تاریخ انتشار : ۱۵ تير ۱۴۰۱ - ۲۱:۳۳

چرا گریه در منا ؟(به جای گفت و شنود)

 
 
در سالروز شهادت امام محمد باقر علیه‌السلام، امام بزرگواری که بسیاری از بزرگان زمان از محضرش کسب علم کرده‌اند و گفته‌ها و نوشته‌های حضرتش، همچنان در وادی علم و دانش بی‌بدیل است، از این روی، او را شکافنده علم (‌باقرالعلوم‌) لقب داده‌اند، رهبر معظم انقلاب در‌باره این لقب می‌فرمایند؛
 امام باقر علیه‌السلام  آموزه‌های اسلامی را از تحریف‌هایی که دشمنان به دستور خلفای جور  بر آن وارد کرده بودند پاک می‌فرمود و این آموزه‌ها را همان‌گونه که واقعاً بود ارائه می‌فرمود و... ستون گفت و شنود امروز را به بخش کوتاهی از بیانات رهبر معظم انقلاب در وصف آن امام بزرگوار اختصاص می‌دهیم.
 
رهبر معظم انقلاب بعد از  شرحی از مبارزات امام باقر علیه‌السلام به توصیه حضرتش‌(ع)  اشاره می‌کنند که فرموده بود بعد از شهادتشان به مدت ۱۰ سال در منا برای ایشان عزاداری کرده و گریه کنند و...
«در زندگى ائمّه (علیهم‌السّلام)، آنجایى که گریه تحریض شده، بر امام حسین (علیه الصّلاهًْ و السّلام) است که روایات متقنِ مسلّمِ قطعى دارد؛ چرا، حضرت رضا در هنگام حرکتشان [عدّه‌ای را] جمع کردند که بر ایشان گریه کنند که یک حرکت کاملاً سیاسى و جهت‌دار و معنى‌دارى بود [امّا] در مورد [گریه بر] شهادتشان جای دیگری بنده یادم نمی‌آید جز در مورد امام باقر (علیه‌السّلام) که حضرت وصیّت می‌کنند و هشتصد درهم از مال خودشان را می‌گذارند که این کار را در منا بکنند. منا با عرفات فرق دارد، با مشعر فرق دارد، با خود مکّه فرق دارد؛ مکّه شهر است و مردم متفرّقند و مشغول کارشانند؛ 
در عرفات یک صبح تا عصر بیشتر نیستند، صبح که مى‌آیند خسته‌اند و عصر هم با عجله دارند می‌روند که به جاهاى دیگر برسند؛ و در مشعر [فقط] چند ساعتى در شب هستند و یک گذرگاهى است در راه منا؛ امّا منا سه شبِ متوالى است؛ کسانى که در این سه شبانه‌روز
 - در آن زمان و با وسایل آن روز- بخواهند روزها خودشان را به مکّه برسانند و شب برگردند، کمند و آنجا می‌مانند؛ در حقیقت سه شبانه‌روز هزارها انسان آنجا هستند که از اکناف عالم اسلام آمده‌اند و انسان می‌بیند که جاى مناسبى است براى اینکه آنجا تبلیغات کند؛ هر حرفى که بخواهیم به دنیاى اسلام برسد، جایش آنجا است؛ با وضع آن روز که رادیو و تلویزیون و روزنامه و وسایل ارتباط‌جمعى نبوده. آنجا وقتى یک عدّه‌اى بر محمّدبن‌على از اولاد پیغمبر گریه می‌کنند، همه قاعدتاً سؤال خواهند کرد که چرا گریه می‌کنید؟ انسان که برای هر مرده‌اى گریه نمی‌کند، مگر به او ظلم شده بود؟ مگر کشته شده؟ چه کسی به او ظلم کرده؟ چرا به او ظلم کردند؟ و سؤال‌هاى فراوانى از این قبیل دنبالش مى‌آید؛ این همان حرکت سیاسى مبارزى بسیار دقیق و حساب‌شده است. (۲۸/۴/۱۳۶۵) .