فاطمه ملکی
سال‌هاست که خلیج‌فارس شاهد حوادث بسیاری است؛ حوادثی که در آن رازهایی از رشادت‌ها و شهادت‌هاست و خلیج‌فارس هیچ وقت اتفاقاتی که در آن رخ داده است را فراموش نمی‌کند. دیروز حماسه شهید نادر مهدوی و 9 نفر از همرزمانش برای فروریختن هیمنه آمریکا در خلیج‌فارس و امروز سرنگونی پهپاد جاسوسی آمریکا توسط پدافند هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی.
البته درکنار سرنگونی این پهپاد، سرنگونی هواپیمای جاسوسی آمریکا با 35 سرنشین که حریم هوایی ایران را نقض کرده بود، هم می‌توانست رخ بدهد اما با خویشتنداری نیروهای سپاه اقدامی علیه آنان انجام نشد. در حالی که 31 سال پیش آمریکا در همین خلیج‌فارس، حادثه دردناکی را رقم زد؛ حادثه‌ای که در آن 290 نفر از مسافران بی‌دفاع و بی‌گناه هواپیمای ایرباس، بر فراز آب‌های خلیج‌فارس توسط ناو جنگی وینسنس آمریکا مورد هدف قرار گرفتند و پیکرهایشان آب‌های نیلگون خلیج‌فارس را گلگون کرد.
در سی و یکمین سالروز جنایت ضدبشری آمریکا در خلیج‌فارس، روایت «عربعلی هاشمی»، عکاسی که در محل وقوع حادثه حضور یافته را در ادامه می‌خوانیم:
«12 تیرماه 1367 و همزمان با واقعه حمله تروریستی ناو نظامی وینسنس آمریکا به هواپیمای مسافربری ایرباس، بنده با خبرگزاری جمهوری اسلامی همکاری داشتم؛ حدود ساعت11 و نیم ظهر از پوشش خبری برنامه ریاست جمهوری به خبرگزاری برگشته بودم؛ می‌خواستم به سالن ناهارخوری بروم که به بنده اطلاع دادند به همراه یک خبرنگار که آقای واحدی بود، باید به بندر عباس برویم. نمی‌دانستیم چه اتفاقی افتاده است؛ راهی فرودگاه شدیم تا زمان پرواز هم در جریان این حادثه نبودیم. هواپیمای به آن بزرگی فقط 10 تا 15 مسافر داشت در نتیجه ما بیشتر به اهمیت قضیه پی می‌بردیم. بعد از پرس و جو از مسئولان به ما گفتند که یک فروند هواپیما در خلیج‌فارس سقوط کرده است؛ با توجه به اینکه در شرایط جنگ ایران و عراق قرار داشتیم، ابتدا فکر کردیم که هواپیمای نظامی را زده‌اند.
بالاخره بعد از رسیدن به مقصد، راهی منطقه نظامی در بندرعباس شدیم و در آنجا می‌دیدیم که قطعات هواپیمای منهدم شده را از طریق قایق جابجا می‌کنند؛ از روی کنجکاوی به سراغ یکی از قایق‌ها رفتیم و دیدیم که تعدادی جنازه در آنجا است؛ می‌خواستیم از صحنه عکس بگیریم که ابتدا اجازه ندادند؛ پسر شهید بهشتی هم در آنجا حضور داشت؛ ما می‌خواستیم فقط عکس بگیریم تا این صحنه‌ها برای همیشه ثبت شود؛ آن موقع در روزنامه عکس‌هایی از این دست چاپ نمی‌شد؛ پسر آقای بهشتی وساطت کرد تا بتوانیم از این جنازه‌ها عکس بگیریم؛ عکس‌ها گرفته شد و اکنون در آرشیو خبرگزاری جمهوری اسلامی موجود
است.
صحنه‌های بسیار دردناکی از قطع شدن دست و پای مردم، شکافته شدن سر مسافران را دیدیم اما دردناکترین صحنه که هیچ وقت آن را فراموش نمی‌کنم، مادری بود که نوزاد پنج ماهه‌اش را محکم در آغوش گرفته بود و آنها باهم جان سپرده بودند.
تا زمانی که ما در بندرعباس بودیم، هنوز خبر انهدام هواپیمای مسافربری توسط آمریکا اعلام نشده بود؛ بالاخره اخبار ساعت 14 این خبر را اعلام کرد و بعد ازچند ساعت دیدیم که خانواده‌ها با‌گریه و زاری به محل حادثه آمدند.
برخی از خانواده‌هایی که عزیزانشان را در واقعه از دست داده بودند، به سردخانه آمده بودند طوری که می‌خواستند به زور وارد سردخانه شوند اما نیروهای انتظامی مانع از ورودشان می‌شدند. برخی دیگر از خانواده‌ها هم در فرودگاه بندر عباس حضور داشتند تا خبری از عزیزشان بگیرند.
من در دوره جنگ هم عکاسی می‌کردم؛ خانواده‌های قربانیان این حادثه نسبت به خانواده شهدای جبهه، روحیه‌ نداشتند و چون در این اتفاق زن و مرد و بچه‌های بی‌دفاعی بودند که قصد جنگیدن نداشتند و مسافر بودند که می‌خواستند به مقصدی حرکت کنند و مورد حمله آمریکا قرار گرفتند؛ شرایط این خانواده‌ها خیلی ویژه بود و شاید انتظار نداشتند که مسافرانشان را در این وضعیت ببینند.
بعد از این ماجرا توجیهات بسیاری را از آمریکا شنیدیم که می‌گفتند به‌اشتباه هواپیمای مسافربری زده شد؛ در حالی که مگر امکان دارد، ناو آمریکایی هواپیمای مسافربری را از هواپیمای نظامی تشخیص ندهد؟!»
بر اساس این گزارش، این روایت ذره‌ای از حادثه دردناک سرنگونی هواپیمای مسافربری ایرباس توسط آمریکا در آب‌های خلیج‌فارس است که ابعاد گسترده‌ای از جمله از بین رفتن سرمایه ملی کشور و داغدار شدن 290 خانواده را به همراه داشته؛ حادثه‌ای که حتی آمریکا هیچ وقت حاضر به عذرخواهی از این اقدام ضدبشری نشد.