سرویس خارجی-

بیش از 3 سال کشمکش برای اجرایی کردن «برگزیت» و طرح خروج از بریتانیا اتحادیه اروپا (از سال 2016) و ناکامی «دیوید کامرون» و «ترزا مـِی» (نخست‌وزیران محافظه‌کار و مستعفی) برای پیش‌بُرد آن، بالاخره ساعت ۲۳:۰۰ جمعه شب ۳۱ ژانویه 2020 به وقت‌گرینویچ (مصادف با ساعت ۰۲:۳۰ بامداد شنبه، 12 بهمن، به وقت تهران) انگلیس از اتحادیه اروپا خارج شد.
این خروج در پی پیروزی حزب طرفدار خروج از اتحادیه اروپا یعنی حزب محافظه‌کار در انتخابات زودهنگام پارلمان بود؛ این پیروزی اما یک طرف سکه‌ای بود که طرف دیگرش شکست تاریخی حزب کارگر انگلیس بود که چندان موافق برگزیت نبود. این شکست تبعاتی داشت که یکی از آنها استعفای رهبر خاص این حزب یعنی «جرمی کوربین» از ریاست حزب و انتساب «کر استارمر» به این مقام بود. کوربین در پیامی توئیتری نوشته: «با اعلام کناره‌گیری خود از رهبری حزب می‌خواهم از تمامی کسانی که از حزب و شخص من طی این چهار سال و نیم حمایت کردند، تشکر کنم.»
از سوی دیگر، روزنامه «گاردین» نوشت: «حزب کارگر هنوز نتایج رسمی انتخابات را اعلام نکرده است اما براساس نتایج اولیه استارمر با 56/2 درصد آرا به عنوان رئیس ‌و آنجلا رینر با 52 درصد به عنوان معاون ریاست حزب، پیروز این انتخابات شده‌اند.» استارمر که وزیر خارجه دولت در سایه انگلیس است، پیش از این خواستار تغییرات اساسی در برخی از رویکردهای حزب کارگر شده بود.
اما شاید مهم‌ترین نکته در مورد «کوربین» در سیاست خارجی، نظرات تند و تیزش نسبت به رژیم صهیونیستی بود. مسئله دیگر در مورد او رویکرد نه چندان مثبتش در برابر آمریکا بود که درگیری‌های غیرمستقیم لفظی بین او و «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا، را در پی داشت. او حتی به نوعی خواستار چرخشی در سیاست‌ خارجی انگلیس در منطقه غرب آسیا از عربستان به سمت ایران بود، که خود این امر به تنهایی برای سیاست‌پیشگان انگلیسی «ترسناک» به نظر می‌رسید.