نشنال اینترست: پیوند عمیق حماس با ایران چالش بزرگ آمریکاست
نشریه آمریکایی نشنال اینترست تاکید کرد: نفوذ ایران در غزه باقی خواهد ماند و شُل کردن اتحاد میان حماس و ایران، بزرگ‌ترین چالش آمریکاست.
این نشریه نوشت: جوزف بایدن اخیرا  در سخنرانی سالانه در کنگره تأیید کرد که ارتش آمریکا یک «اسکله موقت در سواحل غزه» برای دریافت محموله‌های آب، غذا و دارو ایجاد خواهد کرد. بایدن ضمن تکرار اعتقاد خود به حق اسرائیل برای دفاع از خود در برابر حماس، بحران انسانی در غزه را تخطئه کرد. واشنگتن و شرکای عرب آن متوجه شده‌اند که در بحبوحه حوادث پس از 7 اکتبر، اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها تمایلی به بررسی یک توافق صلح ندارند. به همین ترتیب، آنها اذعان دارند که تشکیلات خودگردان فلسطین که توسط دولت‌های پی‌در‌پی نتانیاهو تضعیف و از سوی مردم فلسطین هم  به دلیل بی‌کفایتی و فساد تحقیر شده‌، نمی‌تواند وظیفه اداره غزه را برعهده داشته باشد.
اما در خاورمیانه جدید، خلاءهای سیاسی همچنان به بروز خشونت منتهی می‌شود. بنابراین، ما به یک راه‌حل واقع‌بینانه نیاز داریم که بتواند در برابر ناآرامی‌هایی که ناگزیر به دنبال جنگ خواهد بود، مقاومت کند.
تشکیلات خودگردان فلسطینی که کاخ سفید از آن حمایت می‌کند، نمی‌تواند بدون تأیید حماس، غزه را اداره کند. ایدئولوژی حماس باقی خواهد ماند و ایران به هر شکل سیاسی که حماس به خود بگیرد، به حمایت از آن ادامه خواهد داد.  به طور خلاصه، نفوذ ایران بر غزه باقی خواهد ماند، مهم نیست. سست کردن اتحاد میان حماس و ایران و نفوذ ایران در غزه بزرگ‌ترین چالش آمریکاست. ایالات متحده به یک سیاست روشن  در قبال ایران نیاز دارد که در آن، اهداف راهبردی تهران مورد توجه قرار گرفته باشد؛ از بیرون راندن آمریکا از خاورمیانه تا در هم شکستن اسرائیل، که هر دوی اینها در  تضاد با منافع ایالات متحده است. توماس فریدمن آن را به خوبی  در نیویورک تایمز توصیف کرد: ما نباید در مورد خطرات توهم داشته باشیم زیرا جنگ می‌تواند در هر لحظه از سایه بیرون آمده و جنبه عملی به خود پیدا کند. آمریکا باید بداند که فلسطینی‌ها به یک جایگزین برای ایدئولوژی تبلیغ شده از سوی حماس نیاز دارند: این جایگزین باید امید واقعی برای یافتن مشاغل، تامین مسکن، مدارس و بیمارستان‌ها ایجاد کند. از شکوفایی فلسطین، صلح پایدار حاصل خواهد شد که امنیت و عزت را برای اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها تضمین می‌کند.

رابرت گیتس: برای تضعیف ایران باید از مخالفان داخلی حمایت کنیم
رابرت گیتس رئیس اسبق سازمان سیا در دو دولت جمهوریخواه و دموکرات می‌گوید: من اگر مسئولیت داشتم، هر کاری که می‌توانستم، آشکار و پنهان برای تضعیف نظام ایران و قدرت بخشیدن به آنهائی که در داخل ایران با آن مخالف هستند، انجام می‌دادم.
به گزارش دیپلماسی ایرانی،  پاییز گذشته، رابرت گیتس، در مجله فارین افرز هشدار داد که اکنون آمریکا با خطرناک‌ترین چشم‌انداز ژئوپلیتیکی دهه‌های اخیر دست به‌گریبان است و ناکارآمدی ساختار سیاست در واشنگتن، این تهدید را در خود دارد که این خطر به یک فاجعه بینجامد. گیتس نگران است که این ناکارمدی داخلی می‌تواند موجب شود که دشمنان آمریکا دست به قمارهای خطرناکی بزنند که پیامدهای ویرانگری برای آمریکا و جهان خواهد داشت.
گیتس در این مصاحبه گفته است:
من نمی‌توانم باور کنم که کسانی فکر کنند عدم ایستادگی ایالات متحده در کنار اوکراین باعث آسیب به اعتماد تایوان به ایالات متحده نخواهد شد و نیز به اعتماد سایر متحدان ما در اقیانوس آرام آسیب نخواهد زد. اگر ایالات متحده با متحدان ناتو در سدکردن راه این تهاجم در اروپا همکاری نکند، چرا کسی در آسیا اعتماد کند که ما برای تایوان خواهیم ایستاد، جایی که خطرات یک رویارویی بزرگ‌تر با چین بسیار بیشتر است و هزینه‌های یک مناقشه بسیار بیشتر و احتمالاً موجب درگیرشدن مستقیم ایالات متحده خواهد شد؟ نمی‌توانم تصور کنم که کسانی نفهمند که شی جین‌پینگ این موضوع را با دقت بسیار بالا دنبال می‌کند. از آنجا که سه رئیس‌جمهوری پشت سر هم در آمریکا اساساً نشان داده‌اند که می‌خواهیم از خاورمیانه خارج شویم و تمرکزمان را بر روی آسیا قرار دهیم، همچنین با توجه به نگرشی که ترامپ و بسیاری از جمهوری‌خواهان نسبت به اتحادهایی همچون ناتو ارائه داده‌اند، این نگرانی وجود دارد که آیا ایالات متحده در کنار متحدانش خواهد بود یا نه. همچنین آنچه من می‌بینم این است که کشورهای سراسر جهان، متحدان و دوستان ما، در حال این سنجش و آزمون هستند که اگر برایشان دردسری پیدا شود، اگر مهاجمی به آنها حمله کند، آیا آمریکا در کنار آنها خواهد بود یا نه. ناکامی در حمایت از اوکراین و سپس احتمال تسخیر اوکراین توسط روسیه، یک پسرفت گرانسنگ راهبردی خواهد بود و بسیار ساده‌انگارانه است که فکر کنیم چنین پیامدی بر اندیشه‌های شی‌جین‌پینگ درباره آنچه ما در تایوان انجام خواهیم داد، تاثیر نمی‌گذارد.
صادقانه بگویم آنچه روس‌ها در اوکراین انجام داده‌اند، کشورهایی مانند قزاقستان را هم بسیار نگران کرده زیرا اگر کل این جنگ، برای مراقبت از روس تبار‌هایی است که هنگام فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی رها شدند، میلیون‌ها روس هم در قزاقستان زندگی می‌کنند و به همین دلیل همه اینها به نحوی کلافه‌اند. پس فکر می‌کنم این یک شراکت یا اتحاد مصلحتی است، همچنین به این معنی که آن‌ها اهداف مکملی در تضعیف ایالات متحده، دور کردن توجه آمریکا و وارونه کردن نظم جهانی مبتنی بر قانونی دارند که ایالات متحده پس از جنگ جهانی دوم برپا کرد.
ما هیچ چیزی برای رقابت با توانایی‌های ارتباطات راهبردی جهانی که چینی‌ها ایجاد کرده‌اند، نداریم و شکل دادن به این توانایی‌ها در چین، با شی‌جین‌پینگ آغاز نشده است. هو جین‌تائو در اوایل دهه ۲۰۰۰، هفت میلیارد دلار در ایجاد این ساختار پویای ارتباطات جهانی سرمایه‌گذاری کرد و آن‌ها به هزینه کردن در این زمینه ادامه دادند.
گیتس می‌افزاید: فکر می‌کنم خاورمیانه در آتش است. شما چهار میدان مختلف و همزمان منازعه را دارید. بدون شک، بزرگ‌ترین و دردناک‌ترین میدان، حمله وحشتناک حماس به اسرائیل در هفتم اکتبر و اکنون هم تلافی اسرائیل و عزمش به خلاص شدن از دست حماس است. دوم، تلاش‌های حوثی‌ها برای بستن دریای سرخ بر ترافیک تجاری. خوانده‌ام که در حمل‌ونقل جهانی، درآمدهای مصر از کانال سوئز در ماه ژانویه ۴۰ درصد کاهش یافته‌ که نشان می‌دهد چه تعداد کشتی از این منطقه دوری می‌کنند. فکر می‌کنم که ما اساسا با زدن سایت‌های حوثی، در حال بازی بی‌حاصلی هستیم.
منازعه‌ فعال سوم، در محدوده‌های مرزی اسرائیل است. اسرائیلی‌ها تا چه زمانی وضعیت کنونی را تحمل خواهند کرد؟ آنها ۸۰هزار نفر را از بخش شمالی اسرائیل تخلیه کرده‌اند. اقتصاد در آنجا متوقف شده و بیشتر آن افراد در هتل‌ها ساکن هستند.
و بعد چهارمین میدان هم، قطعاً حملات شبه نظامیان در سوریه و عراق علیه نیروهای آمریکایی در سوریه، اردن و در عراق است. پس شما در واقع چهار منازعه همزمان دارید. برخی دوست دارند بگویند همه آنها به هم مرتبط هستند، که از برخی جهات هم مرتبط هستند. اما آنها همچنین مجزا هستند و همه آنها به ایران بازمی‌گردند. عبارتی که در دوران ریاست جمهوری ریگان اغلب به کار برده می‌شد، «شما باید به سراغ سرچشمه بروید» بود. خوب، سرچشمه همه اینها، ایران است و من فکر می‌کنم که درک دولت [بایدن] از اینکه مردم آمریکا نمی‌خواهند جنگ دیگری در خاورمیانه داشته باشند و نمی‌خواهند با ایران وارد جنگ شود، درست است. اما چگونه می‌توان ایرانی‌ها را از پیگیری نقشی که در هر چهار درگیری دارند، متوقف کرد؟ من فکر می‌کنم که این یک چالش بزرگ است. بخشی از این چالش به سؤالی باز می‌گردد که در پاسخ آن درباره شی‌جین‌پینگ و دیگران صحبت کردیم، این که آیا سیاست آمریکا طی سال‌های گذشته اساساً تاثیر بازدارنده رویکرد و قدرت آمریکا را کمرنگ یا ضعیف کرده است؟ بدون شک، به نظر می‌آید کسی از ما نمی‌ترسد. حال سؤال این است که چگونه در طول زمان این وضعیت را تغییر دهیم؟
گیتس همچنین گفته است: صادقانه بگویم، من اگر مسئولیت داشتم، هر کاری که می‌توانستم، آشکار و پنهان برای تضعیف آن نظام و قدرت بخشیدن به آن‌هایی که در داخل ایران با آن مخالف هستند، انجام می‌دادم. یا شما یک تغییر رژیم خواهید داشت یا یک تغییر قابل توجه در سیاست‌های رژیم. منظورم این است که تغییر رژیم، حاوی همه آن دلالت‌های منفی است که از تجربه عراق و دیگر جاها حاصل شده و بی‌گمان تجربه ما در تلاش برای این تغییر با ابزار نظامی چندان راضی‌کننده نیست اما فکر می‌کنم که راه‌های دیگری برای تشویق به تغییر وجود دارد که ما باید از آن‌ها استفاده کنیم.

فریدمن: نیروهای آمریکا زیر ضرب متحدان ایران هستند
تحلیلگر آمریکایی می‌گوید نظامیان این کشور زیر ضرب متحدان ایران در خاورمیانه هستند و یمنی‌ها گفته‌اند تا زمانی که آتش بسی در غزه برقرار نشود، از هدف قرار دادن کشتی‌های آمریکا یا اسرائیل دست نخواهند کشید.
توماس فریدمن که هفته قبل همراه فرمانده سنتکام از پایگاه‌های آمریکا در عراق و سوریه و اردن دیدن کرده، از جنگ سایه میان ایران و آمریکا خبر داده و در نیویورک تایمز نوشت: گفته می‌شود که خطرناک‌ترین و تنش‌خیزترین نقطه جهان در حال حاضر تنگه بین تایوان و چین است، جایی که نیروی دریایی و هوائی چین هر روز برای مرعوب نمودن تایوان دست به تحرکات نظامی می‌زنند و همزمان گشت‌زنی‌های نیروی دریایی آمریکا در آن ادامه دارد. اما من در این باره تردید دارم. اکنون موازنه بازدارندگی در این منطقه برقرار است. تحولات تنگه تایوان در مقایسه با آنچه در بازدید از خاورمیانه دیدم، یک رقابت دوستانه است. جنگ در خاورمیانه که مدت کوتاهی پس از حمله حماس به اسرائیل آغاز شد در جریان است؛ جنگ، ایران و نیرو‌های نیابتی‌اش (حوثی‌ها، حزب‌الله و شبه‌نظامیان شیعه در عراق) در برابر شبکه کوچک پایگاه‌های آمریکایی در سوریه، اردن و عراق و نیروی دریایی این کشور در دریای سرخ و خلیج عدن.
شبه نظامیان شیعی در عراق و مبارزان حوثی در یمن، ممکن است تهدیداتی مرگبار به نظر نرسند، اما برای مسلح شدن، تطبیق‌دهی و شلیک دقیق‌ترین تسلیحات جهان آموزش دیده‌اند. تسلیحات واگذار شده از سوی ایران می‌تواند یک هدف ۳ فوتی را در فاصله ۵۰۰ مایلی هدف قرار دهد. آمریکایی‌ها ممکن است ندانند که درگیر جنگ با ایران هستند، اما سپاه پاسداران مطمئنا می‌داند که از طریق نیرو‌های نیابتی، جنگی در سایه با آمریکا آغاز کرده‌اند. اگر این جنگ شدت بگیرد، رویارویی ایران و آمریکا از سایه بیرون خواهد آمد، و به یک رویارویی مستقیم در منطقه‌ای که جهان بیشترین نیاز را به نفت آن دارد تبدیل خواهد شد.
جنگ در سایه، ۱۰ روز پس از حمله حماس به اسرائیل آغاز شد، زمانی که ایران تصمیم گرفت نیرو‌های نیابتی را تقویت کند و در پوشش جنگ غزه و احساسات ضدآمریکایی شکل گرفته در منطقه، تلاش کرد ببیند که آیا می‌تواند شبکه تاسیسات آمریکا در عراق، شرق سوریه و اردن را تضعیف نماید و آیا امکان اخراج نیرو‌های آمریکایی از منطقه وجود دارد؟ ایران احتمالا یک هدف دیگر نیز دارد؛ ترساندن متحدان عرب آمریکا با نشان دادن اینکه می‌تواند به نیروی محافظ یعنی آمریکا ضربه بزند.
چیزی که من یقینا می‌‌‌دانم این است که به سه دلیل، این خطرناک‌‌‌ترین بازی در هر کجای کره زمین است. علت نخست، حجم انبوه راکت‌ها، پهپادها و موشک‌هایی است که نیروهای نیابتی ایران مستقر کرده‌اند- به‌ویژه حوثی‌ها در یمن و شبه‌نظامیان شیعه در عراق. به گفته سنتکام، صدها کلاهک، راکت‌‌‌های زمین به دریا، موشک‌‌‌های کروز، موشک‌‌‌های بالستیک، پهپادهای تهاجمی، قایق‌‌‌های تندروی انتحاری و تاسیسات زیرآبی بدون سرنشین از ۱۷ اکتبر توسط نیروهای نیابتی ایران به پایگاه‌‌‌ها، کشتی‌‌‌های جنگی و آمریکا در دریای سرخ شلیک شده ‌‌‌است خوشبختانه بخش عمده این حملات نابود یا منحرف شده اما چند راکت و پهپاد هم توانسته‌اند از سامانه‌های دفاعی عبور کنند و بیش از ۱۸۰ نظامی آمریکایی را مجروح نمایند.دومین دلیل این است که ایرانی‌ها نیرو‌های نیابتی را تشویق کرده‌اند که کاملا تهاجمی عمل کنند. ایالات متحده دوم فوریه حملات تلافی‌جویانه‌ای را در عراق و سوریه به اجرا گذاشت و یک روز بعد، حوثی‌ها را مورد هدف قرار داد. نیرو‌های نیابتی ایران از آن زمان تاکنون یک آتش‌بس اعلام نشده را رعایت کرده‌اند. اما این آتش‌بس غیررسمی توسط حوثی‌ها رعایت نشده و آنها گفته‌اند تا زمانی که آتش‌بسی در غزه برقرار نشود، از هدف قراردادن کشتی‌های آمریکا یا اسرائیل دست نخواهند کشید. هفته گذشته کشتی باری روبی‌مار در تنگه باب‌المندب غرق شد.
این موضوع ما را به دلیل سوم می‌رساند. در هر پایگاهی که بازدید کردیم، یک اتاق فوق محرمانه تحت عنوان مرکز یکپارچگی رزم وجود داشت. سربازان آمریکایی به نمایشگر‌ها زل می‌زنند و تلاش می‌کنند اشیاء پرنده‌ای را که به سمت آن‌ها پرواز می‌کنند شناسایی کنند و تصمیم بگیرند که آیا با شیء مذکور درگیر شوند یا نه. به گفته یکی از افسران سنتکام وقتی از موشک‌های ۲۰۰ هزار دلاری برای متوقف کردن پهپاد‌های ۲۰ هزار دلاری ساخت ایران استفاده می‌کنید، داشتن انضباط کاری از اهمیت زیادی برخوردار است. اپراتور‌ها کمتر از ۹۰ ثانیه برای تصمیم‌گیری زمان دارند. هر روز این جنگ آبستن یک رویداد با احتمال پایین، اما با تبعات بسیار بالاست. با توجه به تمام خطرات و زخم‌های باز اینجا، ارزش این را دارد که بپرسیم: چرا بمانیم؟ بهترین حالت برای باقی ماندن نیروهای آمریکایی در سوریه، عراق و دریای سرخ دقیقا به این دلیل است که نابسامانی آنجا به این‌جا یعنی خانه سرایت نمی‌کند. این یک ماموریت زیبا یا قهرمانانه نیست، اما احتمالا ارزشش را دارد. ما نباید در مورد خطرات توهم داشته باشیم، زیرا جنگ سایه‌ای که در آنجا در حال گسترش است، هر لحظه ممکن است از زیر سایه بیرون
بیاید.