مدیریت درست در ورزش مهمتر از هرکار دیگری است (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
وزیر ورزش و جوانان، تاریخ جدید واگذاری باشگاههای استقلال و پرسپولیس را اعلام کرد. طبق وعده ایشان دو باشگاه مطرح و پرطرفدار کشورمان در« نیمه نخست سال ۹۹» به بخش خصوصی واگذار خواهند شد. امیدواریم این بار وعده آقای وزیر،صادق و عملی باشد. در سالهای اخیر و خاصه در دوره مدیریت دولت فعلی بارها و بارها از زبان مسئولان ورزش شنیده شده که دوباشگاه ذکر شده « بزودی» یا « تا آخر سال» و... به بخش خصوصی واگذار میشود اما نه هنوز این «بزودی» معلوم است چه زمانی است و این« زود» از حیث زمانی چه«کمیتی» است و نه این« آخرسال» معلوم شده بالاخره آخر کدام سال...! در این کرت و نوبت همایشان زمان جدیدی را اعلام کرده و آن هم حداکثرتا آخر شهریور ماه سال ۹۹ است. البته ایشان در این جلسه(مجمع باشگاه استقلال) خصوصی شدن این دوباشگاه رایک« اتفاقملی» دانسته و درباره تاثیر مثبت این اتفاق در توسعه فوتبال و این دوباشگاه مطالبی را مطرح کرده است. مطالبی که البته صحیح است اما تازگی ندارد چون سالهاست که کارشناسان و اهل فن درباره ضرورت این مسئله و کارکرد و نقش دو تیم پرسپولیس و استقلال در پیشرفت فوتبال و بلکه ورزش تاکید میکنند و ضرورت انجام کار را به مسئولان ورزش یادآور میشوند. با این همه هیچ اتفاقی نیفتاده و این دو تیم از حیث مالکیتی و به ویژه مدیریتی به شکلی غیر ثابت و متزلزل روزگارمی گذرانند و...
باری، به بهانه اظهارات وزیر ورزش عجالتا دو نکته را به طور مختصر عرض میکنیم وباقی مطالب را به فرصت بهتر و مجال بیشتر واگذار میکنیم.
نکته اول، همانطور که بارها نوشتهایم برای این روزنامه مهم نیست که این دوباشگاه به بخش خصوصی واگذار شوند یا خیر، بلکه آنچه در وهله اول مهم است تعیین قطعی مالکیت این دوتیم است، به نظر ما خصوصی یا دولتی یا خصولتی بودن آن در مرحله بعدی اهمیت است. برزخی بودن وضع مالکیتی این دو تیم موجب بیثباتی مدیریتی آنها شده و از این بابت زیان و ضررهای مختلف اداری، مالی، فرهنگی و... دامنگیر آنها بوده است و از همه مهمتر ظرفیت وسیع و بالقوه این دو تیم هیچگاه به فعلیت در نمیآید و به طور طبیعی نمیتوانند نقش وکارکردهای مثبت و چند جانبه خود را درباره ورزش ایفا کنند. لذا همانطور که بارها و بارها، به سهم و وظیفه خود نوشتهایم روشن شدن وضعیت مالکیتی این دوتیم فقط امری ضروری نیست بلکه حیاتی است!
نکته دوم اینکه ما نیز با نظر وزیر ورزش موافق هستیمکه خصوصی شدن این دو تیم« اتفاق مثبتی» است و در سامان یافتن این دوتیم و توسعه ورزش ایران میتواند نقش تاثیرگذاری را ایفا نماید اما این نکته را هم اضافه میکنیم که صرف خصوصی شدن دو باشگاه نمیتواند موجب سامان و توسعه ورزش و فوتبال شود آنچه در این باره مهم است نحوه مدیریت این پروژه (خصوصیسازی) و اتفاقات بعد از آن است.
همانطور که بارها نوشتهایم ورزش و فوتبال ما از حیث امکانات مادی و سرمایههای انسانی کم وکسری ندارد، خصوصی سازی یا تعیین قطعی تکلیف مدیریتی این دوباشگاه هم میتواند بر نقاط قوت ورزش و فوتبال بیفزاید اما آنچه از همه این امکانات و اقدامات مهمتر است مسئله مدیریت است. بیتعارف موضوع مدیریت یکی از اصول اصلی در پیشرفت یا عدم آن در کاروبار هرسازمان کوچک و بزرگ و هر مجموعه خرد و کلانی است. در ورزش هم این اصل صادق است اما متاسفانه این اصل مهم در ورزش ما جدی گرفته نشده و این اصلیترین دلیلی است که طی سالها و دورههای مختلف اجازه نداده است ورزش ما از پیشرفت و حرکت مطلوب روبه جلو برخوردار باشد.
برای مثال و آخرین نمونه، به اتفاقاتی که بر سر بازی سپاهان- پرسپولیس همین هفته گذشته رخ داد نگاه کنید. در روزنامههای ورزشی و رسانه ملی در حالی همه شاهد درگیری شدید لفظی مسئولان دوتیم و اتهام زنی آنها به یکدیگر بودیم که در یک بررسی خیلی ساده مشخص میشود که اصولا درگیری و دعوای این دوتیم قدیمی و پرطرفدار فرع ماجراست. اصل ماجرا مدیریت ناپخته ونابلدی است که با تصمیمگیریهای غلط عوض ایجاد شرایط محترمانه و سالم برای فعالیت به قهر و درگیری و تنش و تفرقه دامن میزند. تاسف وقتی بیشتر میشود که میبینیم رسانههای ما در این ماجرا به جای پرداختن به اصل ماجرا و زیر سؤال بردن رفتار و تصمیمات مسئولان فوتبال بیصاحب! به بحث و درگیری میان مسئولان دوتیم که از همبازیها و رفقای قدیمی هستند، دامن میزنند و...
متاسفانه همانطور که بارها نوشتهایم تا زمانی که وضعیت مدیریت ورزش رشته پرطرفداری مثل فوتبال اینگونه باشد و کار دست نااهلان باشد و دست کاربلدان نباشد، نمیتوان از سرمایههای قیمتی ورزش هم به درستی استفاده کرد. بنابراین عرض میکنیم خصوصی سازی و مهمتر از آن روشن شدن تکلیف مدیریتی استقلال و پرسپولیس، مهم بلکه حیاتی است اما حیاتیتر از آن، سپردن کار ورزش و فوتبال به دست مدیران متخصص و متعهد است.