و به شیعیان خود فرمود: شما را وصیت می‌کنم به تقوای الهی، پارسایی در دینتان، اجتهاد و کوشش برای خدا، راستگویی و پرداخت امانت به کسی که شما را امین دانسته (و امانتی نزد شما نهاده) نیکوکار باشد یا بدکار و طول دادن سجده و خوش همسایگی، که حضرت محمد صلی‌الله علیه و آله برای همین دستورات (و اجرای همین کارها) آمده است. در میان قبیله‌های مردم نماز بخوانید (و در جماعت‌هایشان حاضر شوید) و در مراسم جنازه‌هایشان حضور به هم رسانید و بیمارانشان را عیادت کنید و حقوقشان را بدهید، که به راستی هرگاه مردی از شما در دین خود پارسا باشد و در گفتارش راستگو و امانت‌پرداز و خلق و خویش با مردم نیکو باشد، گویند:‌ این مرد شیعه است و همین مطلب مرا خوشحال کند. از خدا بترسید و زیور ما باشید و ننگ ما نباشید. دوستی‌ها را به سوی ما جلب کنید و زشتی‌ها را از ما دفع کنید، که به راستی هر چه خوبی درباره ما گفته شود، ما شایسته آن هستیم و هر بدی درباره ما گویند ما آنگونه نیستیم. ما را در کتاب خدا حقی است و خویشاوندی با رسول خدا و پاکیزگی از طرف خدا، کسی ادعای آن را جز ما نکند، مگر دروغگو. بسیار به یاد خدا و مرگ باشید و تلاوت قرآن و درود بر پیغمبر (ص) را زیاد کنید، که به راستی درود بر رسول خدا(ص) ده حسنه دارد، آنچه که شما را بدان وصیت کردم حفظ کرده (فراموش نکنید) شما را به خدا می‌سپارم و سلام بر شما می‌فرستم.(1)
_______________________
1- بحار‌الانوار، ج 78، ص 371