(بدان ای سالک راه خدا!) دل روزنه خدابینی است و از این دریچه می‌توان به شهود الله تعالی نائل شد. پس وقتی که می‌گوییم: کثرت مال دل را فاسد می‌کند، یعنی اینکه باعث می‌شود که قلب انسان از خدا غافل شده، و دیگر کارآیی اصلی خود را نداشته باشد. دیگر این دل به یاد خدا نمی‌افتد و کارکردی ندارد. ما راجع به دل تعبیرات دیگری نیز داریم. مثلا اینکه روایات می‌گویند: دل حرم‌الله است، عرش‌الله است و... پس دل جایگاه خداست و فساد آن هم به این است که خدا در آن جایی نداشته باشد، و خدا با غفلت از دل خارج می‌شود. علی(ع) فرمود: «کثره‌المال تفسد القلوب» مال زیاد نمی‌گذارد که قلب به یاد خدا باشد.(1)
(البته اگر انسانی تهذیب نفس و خودسازی کرده و مال و ثروت فراوانی را هم به دست آورده باشد، در اینجا این ثروت فراوان به راحتی نمی‌تواند قلب را از یاد خدا غافل و آن را فاسد نماید.)
______________________
1- رسائل بندگی (حب به دنیا)، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 275