امام در مصرف برق بسیار صرفه‌جویی می‌کردند. در اتاق اندرونی که‏‎ ‎‏محل استراحت و مطالعۀ ایشان بود سه لامپ وجود داشت؛ یک لامپ‏‎ ‎‏مهتابی، یک لامپ صد وات و یک چراغ بسیار کوچک 15وات. وقتی امام‏‎ ‎‏قرآن تلاوت و یا گزارش‌های مختلف را مطالعه می‌کردند دو چراغ مهتابی و‏‎ ‎‏صد وات روشن بود، ولی وقتی که مطالعه و تلاوت ایشان قطع می‌شد‏‎ ‎‏علیرغم کهولت سنی که داشتند و برخاستن برایشان مشکل بود، خودشان از‏‎ ‎‏جا برمی‌خاستند و لامپ را خاموش می‌کردند و فقط از نور مهتابی استفاده‏‎ ‎‏می‌نمودند. آنگاه که به نماز می‌ایستادند نیازی به مهتابی هم احساس‏‎ ‎‏نمی‌کردند و فقط چراغ کوچک را در حدی که نور ضعیفی در اتاق باشد‏‎ ‎‏روشن نگه می‌داشتند.
(کتاب آینه حسن، حجت‌الاسلام والمسلمین رحیمیان، صفحه 96)