به گزارش الف این روزنامه نوشت: سازمان‌های جاسوسی آمریکایی برای فریب دانشمندان کشورهایی مانند ایران یا کره شمالی، به طور منظم نیروهای خود را به کنفرانس‌های علمی اعزام می‌کنند و حتی کنفرانس‌های دروغین علمی برگزار می‌کنند.
سازمان سیا در اقدامی بی‌شرمانه و در مداخله آشکاری در محیط‌های علمی به طور پنهانی میلیون‌ها دلار خرج کرد تا کنفرانس‌های علمی در سراسر جهان راه بیاندازد. هدف آن بود که دانشمندان هسته‌ای جذب و از کشورشان خارج شوند تا افسران اطلاعاتی بتوانند به آنها شخصا نزدیک شده و آنها را وادار کنند پناهنده (آمریکا) شوند. به عبارت دیگر، سازمان سیا می‌کوشید با بهره‌برداری از بین‌المللی بودن فضای آکادمیک و با فریب گسترده نهادهایی که میزبان کنفرانس بودند و پروفسورهایی که در این کنفرانس‌ها شرکت کرده و سخنرانی می‌نمودند، توسعه صنعت هسته‌ای از سوی ایران را به تاخیر بیاندازد.
اهمیت یک کنفرانس را نمی‌توان با تعداد حاضرین که دارای جایزه نوبل و یا تحصیلکرده آکسفورد باشند، سنجید؛ بلکه اهمیت کنفرانس به تعداد جاسوسان حاضر در آن است. افسران اطلاعاتی آمریکایی و سایر کشورها به همان دلیل به کنفرانس‌ها می‌روند که استخدام کنندگان ارتش در محله‌های فقیرنشین به دنبال جذب نیرو هستند. شاید در یک کمپ دانشگاهی تنها یکی دو استاد مورد توجه سرویس اطلاعاتی باشند اما در یک کنفرانس خوب، درباره تکنولوژی پهپادها و یا شاید داعش، ده‌ها استاد مناسب کار سرویس‌های جاسوسی‌اند.
مارک گالتوئی، پژوهشگر ارشد موسسه روابط بین‌الملل پراگ و مشاور ویژه سابق وزارت خارجه بریتانیا می‌گوید: «جذب افراد فرایندی طولانی از اغوا و گول زدن است. مرحله اول این است که برنامه‌ریزی شود تا با فرد هدف در یک کارگاه حضور داشته باشی. حتی اگر تنها عبارت‌های کلیشه رد و بدل کنید، چرا که بعدا میتوانید بگویید من شما را مثلا در استانبول ندیدم؟»
اف بی‌آی در سال 2011 به جامعه دانشگاهی خود اخطار داد که مراقب کنفرانس‌ها باشند و این سناریو را ذکر کرد: یک پژوهشگر دعوتنامه‌ای برای ارائه مقاله در یک کنفرانس بین‌المللی دریافت می‌کند. او مقاله‌ خود را ارسال می‌کند و پذیرفته می‌شود. در کنفرانس، میزبانان از او می‌خواهند کپی ارائه مقاله خود را بدهد. میزبانان کنفرانس از این طریق یک ویروس را وارد لپ تاپ او می‌کنند و بدون اینکه او بداند همه فایل‌ها و منابع اطلاعاتی او را جمع می‌کنند.
کنفرانس‌های علمی به اندازه‌ای عاملان اطلاعاتی را به خود جذب می‌کند که مهم‌ترین دغدغه عاملان سازمان سیا این است که سایر نیروهای اطلاعاتی سایر کشورها، به فرد هدف آنها نزدیک نشوند. یکی از افسران سابق سازمان سیا برای اساتید و دانشگاهیان ایرانی که به غرب می‌روند، کنفرانس‌های آکادمیک زمینه مناسبی است. سازمان سیا از این آسیب پذیری به نحو احسن استفاده می‌کند. دیوید آلبرایت از اعضای موسسه علوم و امنیت بین‌الملل به من می‌گوید که دولت آمریکا از زمان جورج بوش، پول زیادی برای عملیات‌های پنهانی جهت تاخیر در دسترسی ایران به انرژی هسته‌ای هزینه کرده است. یکی از این برنامه‌های سازمان سیا عملیات «فرار مغزها» نام داشت که در آن تلاش می‌شد دانشمندان ارشد هسته‌ای ایران را برای جاسوسی جذب کند. یکی از افسران اطلاعاتی سابق گفت که از آنجائی که دسترسی به دانشمندان در داخل ایران سخت بود، سازمان سیا با برگزاری کنفرانس‌ها در کشورهای دوست ایران و یا کشورهای خنثی این دانشمندان را جذب می‌کرد. سازمان با مشورت اسرائیل چشم‌اندازی را تعریف می‌کرد. سپس کنفرانسی از سوی فردی که صاحب یک شرکت تکنولوژی بود در یک موسسه علمی نامدار برگزار می‌شد یا سازمان یک شرکت پوششی برای این فرد واسطه ایجاد می‌کرد تا مثلا موسسه از دست‌های سازمان سیا بی‌اطلاع باشد.