منافع شخصی مهمتر است یا منافع ورزش؟!
سرویس ورزشی-
آقای مهندس میرسلیم رئیس سابق فدراسیون نجات غریق که در انتخابات اخیر این فدراسیون به علت قانون منع حضور افراد بالای هفتاد سال نتوانست کاندیدا شود و برای تداوم ریاست خود در این فدراسیون تلاش، و با رقبا، رقابت نماید و...، بعد از برگزاری انتخابات فدراسیون ذکر شده که به ریاست آقای ایلخان نوری منجر شد ضمن حمایت خود از فدراسیون نجات غریق گفت: «این کار درست و به صلاح ورزش نبود، با ناشیگری سرمایههای ورزش کشور از بین میرود.»
مجال نیست که در این شماره به درستی یا نادرستی «قانون منع 70 سالهها» بپردازیم و نظر خود را هم اعلامنماییم اما فرصت خوبی است تا همزبان با آقای مهندس میرسلیم تاکید کنیم که نباید اجازه داد، سرمایههای ورزش به ویژه در ابعاد انسانی و تجربی آن از بین برود.
متاسفانه برای بعضی افراد که ردای مسئولیت هم در ورزش ما به تن دارند، چیزی که مهم نیست اصل ورزش، سرنوشت ورزش، آینده ورزش و احساسات مردم و دوستداران ورزش است. تنها چیزی که برای این جماعت رخنه کرده در ورزش مهم است، «خودشان» و نام و نان خودشان است.
برای اینها مهم نیست که تفسیر یک مدیریت موفق و کارآمد، کاروبار و کلیت تیمی را که تازه سروسامان گرفته و حواشی مخرب در آن کنترل شده و طرفداران از عملکرد و نتایج آن راضی هستند، تحتالشعاع قرار میدهد و امکان دارد دوباره به مرحله بحرانی و ناخوشایند گذشته عقبگرد کند و...
برای اینها که متاسفانه بعضی در مناصب تصمیمگیری هم در ورزش ما نشستهاند، آنچه مهم است، همان است که ذکر شد، آنها در هر حال منافع شخصی و باندی خود را به منافع ورزش ترجیح میدهند و در پی ارضای خودخواهیها و جاهطلبیهای خودشان هستند، به طریق اولی برای اینها حرف آقای میرسلیم و کسانی که مثل او فکر میکنند، مهم نیست که «سرمایههای ورزش هدر میرود یا نمیرود...»
اصول مهم و موضوعات حیاتی مثل «ثبات مدیران موفق»، «حفظ و استفاده از مردان کهنهکار و مدیران باتجربه» و «دقت وسواسگونه در انتخاب اصحاب و یاران و مشاوران»، «طرد عناصر فرصتطلب و چاپلوسان بیشخصیت» و... برای کسانی مهم است و خود را ملزم به رعایت آنها میدانند که قصد و نیتی جز آباد کردن و ساختن و سرعت دادن به حرکت ورزش در مسیر پیشرفت ندارند و...