استقامت سالک (سلوک عارفانه)
(بدان ای سالک راه خدا!) استقامت مصدر باب استفعال و ثلاثی آن به معنی اعتدال است.
«قام‌الامر» یعنی راست شد کار. لازمه سلوک اعتدال است. سالک در راه حق از اعتدال خارج گردد خروج او از اعتدال سبب انحراف و دوری او از حق است.
آن سالکی که در امور خود رعایت اعتدال را می‌نماید، او در طریق حق استقامت می‌ورزد. و مصداق آیه شریفه «فاستقیمواالیه» (فصلت-6) قرار می‌گیرد.
چنانچه ما بخواهیم پایه و ستونی را در جایی نصب کنیم که استقامت آن زیاد باشد آن را باید به طور مستقیم نصب نماییم، در حال استقامت و اعتدال مقاومت پایه زیاد است هر فشاری که بر آن وار گردد تحمل می‌کند.
امری که در مورد استقامت به ما رسیده به همین منظور است که اعتدال از دست نرود، منحرف نشویم و نیروی ما تجزیه نشود.
آنکه خلاف راه حق در پیش دارد، از اعتدال خارج شده، زیر فشار هواهای نفسانی خوابیده است. (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- مقامات معنوی، محسن بینا، ج 2، ص 1