شهید مطهری می‌نویسند: در کافی آمده است که توجه مرد به زن است و توجه زن به مرد. پس زنان را در حصار خانه قرار دهید. خود صاحب کافی معتقد است که مقصود این است که هرچه زودتر آنها را در حصار ازدواج درآورید. لذا این‌گونه روایات در واقع توصیه اخلاقی است که از خطرات تماس‌های مردان با زنان آگاه باشند. مثلاً امیرالمؤمنین(ع) به فرزندش امام مجتبی(ع) می‌فرماید: تا می‌توانی کاری کن که زن تو با مردان بیگانه معاشرت نداشته باشد. هیچ چیز بهتر از خانه، زن را حفظ نمی‌کند. همان‌طور که بیرون رفتن آنان از خانه و معاشرت با مردان بیگانه در خارج خانه برایشان مضر و خطرناک است، مرد بیگانه را وارد خانه خود کردن و اجازه معاشرت با آن نیز بسیار خطرناک است. اگر بتوانی کاری کنی که جز تو مرد دیگری را نشناسد، چنین کن.

نقل است که روزی پیامبر(ص) از مردم پرسیدند: چه چیزی برای زن از هر چیزی بهتر است. کسی نتوانست پاسخ بدهد. حسن‌بن‌علی(ع) کودک و در مجلس حاضر بود. قصه را برای مادرش زهرا(س) تعریف کرد. حضرت فرمود: از همه چیز بهتر برای زن، این است که مرد بیگانه‌ای را نبیند و مرد بیگانه‌ای هم او را نبیند. این پیام‌ها ارشاد به حقیقتی روحی و روانی در روابط اجتماعی دو جنس است و شک نیست که مسأله مهمی را بیان می‌کند. رابطه زن و مرد اجنبی سخت مخاطره‌انگیز است. گلی است که پیلان بر آن می‌لغزند. آنچه اسلام لااقل به صورت یک امر اخلاقی توصیه می‌کند (که ارزش اخلاقی دارد نه فقهی) این است که تا حد ممکن اجتماع مدنی غیرمختلط باشد. (مسأله حجاب ص235)

امام‌باقر(ع) فرمود: فاطمه(س) کارهای منزل را با حضرت علی(ع) این‌گونه تقسیم کرد: خمیر کردن آرد، نان پختن، تمیز کردن و جارو زدن خانه و... به عهده حضرت زهرا(س) باشد و کارهای بیرون منزل از قبیل جمع‌آوری هیزم و تهیه مواد غذایی به عهده علی(ع) باشد.

امام صادق(ع) فرمود: این تقسیم کار با راهنمایی رسول خدا(ص) انجام گرفت. وقتی پیامبر(ص) کارها را اینگونه میان آن دو تقسیم کرد، فاطمه(س) با خوشحالی فرمود: جز خدا کسی نمی‌داند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم. زیرا رسول خدا(ص) مرا از انجام کارهایی که مربوط به مردان است، بازداشت. (فرهنگ سخنان فاطمه(س) ص148) باید اقرار کرد که متأسفانه براثر رسوبات فرهنگ غربی بخشی از کارهای مردانه همچون کارمندی، کارگری، پشت میزنشینی، مأموریتهای اداری و حتی پلیسی و... برای زنان جامعه ما ارزش تلقی می‌شود و یا اینکه مثلاً نمایش و جلوه دادن زیبایی‌های ظاهری در منظر دیگران نوعی ارزش اجتماعی محسوب می‌گردد. درحالی که اسلام درعین اینکه از کرامت، عزت، عفت و پاکدامنی، حجاب و پوشش مراقبت شدیدی به عمل می‌آورد، هیچ‌گاه با فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی مناسب با شأن زنان همچون معلمی، پرستاری، استادی، پزشکی و... مخالفت ندارد.

تعدادی از زنان در محضر پیامبر(ص) گلایه کردند که: ای رسول خدا: مردان با رفتن به جهاد در راه خدا به فضیلتی رسیده‌اند. پس ما زنها چه کاری انجام دهیم تا ثواب مجاهدین به ما هم برسد؟ حضرت فرمود:

سختی‌هایی که از کار در منزل بر شما زنان وارد می‌شود، باعث می‌شود شما نیز به فضیلتی همسنگ فضیلت مجاهدین برسید. (فرهنگ سخنان پیامبراکرم(ص) ص524)