سعید مستغاثی
تاسیس شبکه افق سیما از جمله اقدامات مثبتی بود که در جهت بسط چهار عنصر دین، اخلاق، امید و آگاهی در حیطه رسانه ملی انجام گرفت. عزم آشتی دادن تلویزیون با گفتمان انقلاب اسلامی  با حضور جمعی از جوانان متعهد و انقلابی و به کار گیری استعدادهای جدید و دغدغه مند، منجر به تولید و پخش مجموعه‌ای از برنامه‌ها و فیلم‌های مستند قابل توجه و ارزشمند از این شبکه گردید که باعث هرچه روشن‌تر شدن افق رسانه در فضای کشور شد. اما در این میان گاهی اوقات عدم توجه به موضوع تحقیق و پژوهش دقیق و مستقل خصوصا در مباحث تاریخی (که به‌طور گسترده در جریان تاریخ پردازی 150 ساله فراماسون‌ها و شبه روشنفکران غرب گرا برای این سرزمین، مورد تحریف و وارونه نمایی قرار گرفت) موجب حضور بخش‌های غیردقیق در مستندهایی شد که البته با تلاش و ذوق و قریحه وافری جلوی دوربین رفته بودند.  
مثالش فیلم مستند "درباره خانه خدا”  بود که جمعه 27 شهریور از این شبکه پخش شد و به چهار فیلم مستند می‌پرداخت که در طول تاریخ سینمای ایران درباره مراسم حج ساخته شده بودند.
بخش تحلیل یکی از آن چهار فیلم و در واقع برجسته‌ترین آنها به نام «خانه خدا»، تقریبا  براساس نوشته‌ها و تحقیقات محمد تهامی نژاد (محقق و مورخ سینمایی) انجام گرفته بود. چنان‌که حتی برخی جملات متن، عینا از مقاله ایشان که در شهریور 1387 انتشار یافت، برداشت شده بودند. مقاله مذکور پس از نمایش فیلم یاد شده به تاریخ 13 مرداد 1387 (که توسط انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی در خانه شهریاران جوان بعد از سالها به نمایش در می‌آمد) نوشته شد. در آن جلسه نمایش فیلم، نگارنده نیز حضور داشت که طی آن بسیاری ناگفته‌های تاریخی درباره فیلم یاد شده گفته شد ؛ از جمله نعمت حقیقی(یکی از فیلمبرداران فیلم «خانه خدا» و از میهمانان جلسه) جدیدترین نامه ابراهیم گلستان (از عوامل اصلی ساخت فیلم «خانه خدا») را درباره آن فیلم قرائت کرد. در آن نامه علاوه برآنکه گلستان برای نخستین بار اعتراف کرد  نویسنده نریشن (متن گفتار فیلم) بوده، از هویت تهیه‌کننده اصلی و سرمایه گذار فیلم نیز پرده برداشت (اگرچه پیش از آن نیز در نوشته‌ها و کتاب‌های مختلف مثل «تاریخ سینمای ایران» نوشته جمال امید هم نشانه‌هایی از او داده شده بود) که یک سرمایه‌دار هندی به نام گوپی یا «گاپی چند هندوجا» (به گفته نعمت حقیقی در همان جلسه؛ سومین سرمایه‌دار انگلیس) عامل اصلی تولید فیلم بود، هزینه‌های فیلم را تامین کرد و  فیلم را در 80 کشور جهان نمایش داد!  
با مطالبی که در جلسه فوق مورد بحث قرار گرفت و همچنین یافته‌ها و تحلیل‌های دیگر مورخین و کارشناسان سینمایی بعید به نظر می‌آمد که سازندگان فیلم مستند «درباره خانه خدا» کماکان از  همان روایت‌های تاریخ پردازان شاهنشاهی بهره بگیرند! یعنی همان که فرخ غفاری در نوشته هایش درباره تاریخ سینمای ایران نگاشت یا شاهرخ گلستان در مجموعه «فانوس خیال» (سرگذشت سینمای ایران به روایت بی‌بی‌سی) گفت و یا اسماعیل کوشان در مجموعه «آغازگران» برای تلویزیون قطبی تعریف کرد!
حتی اگر اینکه چرا سومین یا به روایتی نهمین سرمایه‌دار انگلیسی به نام گاپی چند هندوجا (از سران تشکیلات فراماسونری و مرتبط با شاپور ریپورتر، سرجاسوس اینتلیجنت سرویس در غارت نفتی ایران) برای یک فیلم مستند تبلیغاتی اسلامی سرمایه گذاری کرده، اهمیتی نداشته باشد یا اینکه چرا ابراهیم گلستان (عامل سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی انگلیس) در تهیه این فیلم نقش داشته، برای آن نریشن(گفتار متن) نوشته و حتی گفته می‌شود فیلم را تدوین کرده است، نکته بی‌اهمیتی باشد! و یا اینکه چرا امثال جلال مقدم و ابوالقاسم رضایی (از وابستگان دربار شاه) متولیان ساخت فیلم شدند نیز چندان مهم نباشد!!  اما وقتی آن همه تاکید بر تصاویر شاه و ملک فیصل و عواملش در اجرای مراسم حج و جزییات آن مشاهده می‌شود، چرا سازندگان  فیلم «درباره خانه خدا» اصرار دارند که فیلم مستند «خانه خدا» به نفع هیچ گروهی جهت گیری نداشته است؟! این در حالی است که سرکردگان آل سعود، آنچنان درپی تبلیغ خود و اسلام پناهی پادشاهشان در فیلم «خانه خدا» بودند که به قول گفتار فیلم، مجوز فیلمبرداری از صحنه‌ها، اسناد و گنجینه‌هایی را دادند که چه قبل و چه بعد از آن (تا به امروز) به هیچ کس یا گروه دیگری نظیر چنین مجوزی را نداده‌اند.
آن هم در زمانی که حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) نهضت خود را شروع کرده و آن را در تبعید نیز به حول و قوه الهی و با عزم راسخ ادامه داده و موجب جذب بسیاری به اسلام اصیل و ناب شده بودند. البته در چنین زمان و شرایطی، محافل و کانون‌های استعماری سعی در طرح اسلام درباری و آمریکایی داشتند که در وجود اسلام پناهانی همچون ملک فیصل و شاه ایران تبلور می‌یافت.سازندگان فیلم مستند «درباره خانه خدا» چندین بار از نحوه اکران فیلم «خانه خدا» می‌گویند که برای نمایش آن چگونه تابلوهای تبلیغاتی سالن‌های سینما را از تصاویر فیلم‌های قبلی پاک کردند (در گفتار فیلم از اینکه آن فیلم‌ها را مبتذل و مستهجن بخواند هم پرهیز می‌شود!) تا جماعت متدین و معتقد که سینما را تحریم کرده بودند، در هنگام ورود به آن سالن‌ها دچار شک و دودلی نشوند، اما متاسفانه همین دوستان از تحلیل اینکه این شیوه تبلیغاتی چه تاثیری در میان مردم مسلمان داشت، قاصرند!!  
آیا جز این بود که می‌خواستند آن جماعت متدین را که بنا به فتوای مراجع دینی خود، سینما رفتن را به دلیل نمایش تصاویر قبیحه و مستهجن حرام می‌دانستند، با سینمای آن روزگار آشتی داده و پایشان را به سالن‌های سینما باز کنند تا  بعد از آن، فضای مفسده‌انگیز کاباره و کافه را که با نمایش فیلم‌های مبتذل به خورد دیگران داده بودند، به آنها نیز تزریق نمایند تا این بخش عظیم از جامعه را هم به فساد و فحشاء بکشانند؟ واقعا نویسندگان و سازندگان فیلم مستند «درباره خانه خدا» با در کنار هم قرار دادن شرایطی که فیلم «خانه خدا» در آن ساخته شد و فضای فساد آلود فیلم‌های تولیدی آن روزگار سینمای ایران که سالن‌های سینما را به تسخیر خود درآورده بودند، نمی‌توانند به تحلیل درستی از علل تولید و نمایش فیلم یاد شده برسند که در واقع مقصد و مقصود تولیدکنندگان فیلم «خانه خدا»، رضای خدا و نشر اسلام و خشنودی مردم مسلمان و یا لااقل ثبت یک مستند سینمایی باارزش نبوده است؟ وگرنه چگونه فیلمی که با پول یک سرمایه‌دار فراماسون هندوی انگلیسی و عاملیت گروهی عوامل درباری و سرویس‌های اطلاعاتی انگلیس و مساعدت حاکمیت آل سعود،  برای تبلیغ اسلام درباری ساخته می‌شود، می‌تواند در خدمت ارزش‌ها و باورهای دینی و ملی مردم  قرار گیرد؟ آیا سازندگان فیلم «درباره خانه خدا» در کنار بازگویی نکات مثبت ساختاری فیلم مستند «خانه خدا»، این موضوع ساده را هم نمی‌توانستند برای مخاطب شبکه افق (که به هر حال انتظار دیگری از این شبکه داشته و دارد) روشن کنند؟!