روزنامه دولتی شهروند با اعلام هشدار درباره سپری شدن نیمی از عمر دولت یازدهم نوشت: این نگرانی وجود دارد که اگر دولت از ظرفیت‌های مباحثه فراگیر اقتصاد پساتحریم (که این روزها در محافل اقتصادی، مطبوعات و از همه مهم‌تر، در فضای مجازی شکل گرفته) به نحوه مطلوبی استفاده نکند، یک فرصت تاریخی از دست برود. مسئله این است که دولت تاکنون هیچ برنامه منسجمی برای دوره اصلاحات اقتصادی بعد از لغو تحریم‌ها ارايه نکرده و چیزی هم در این باره، از این سو شنیده نمی‌شود و صرفاً شعارهای چشم‌انداز گونه بیان می‌شود که تاریخ مصرف آن به تدریج در حال اتمام است.
شهروند می‌نویسد: تاکنون از سوی منتقدان دولت، دو نقد جدی نسبت به حوزه فعالیت عملکرد قوه مجریه وجود داشته است. نخست آن که می‌گویند «رئیس جمهوری، انجام و فرجام هر اقدام اقتصادی را به تحریم‌ها گره زده است»، دیگری این که بارها عنوان شده است، تمام تمرکز (هم و غم) دولت روی روند مذاکرات و شکل‌گیری توافق بنا شده است. این قبیل انتقادات، تاکنون به دلیل اهمیت، ریشه و سایه تحریم‌ها روی اقتصاد تا اندازه‌ای مستدل جلوه داده شده است، اما حال چنانچه دولت بخواهد نسبت به الزامات اقتصادی دوران پساتحریم بی‌اعتنایی ناخواسته‌ای داشته باشد، دچار یک خطای راهبردی شده است. حال اگر زمان بگذرد و اقدامی منسجم و هدفمند از سوی دولت صورت نگیرد، چرخه انتقادات با محورهایی نظیر «تحریم‌ها نیز به تدریج لغو شد، اما اوضاع اقتصادی بهبود نیافت»، از زبان منتقدان دولت، دیر یا زود شنیده خواهد شد.
در ادامه این تحلیل آمده است: اینک چه تصویر واقعی در برابر ما قرار دارد؟ اگر دوره چهار ساله دولت آقای روحانی را همانند یک شبانه روز (24 ساعت) تصویر کنیم، عقربه‌های ساعت دولت یازدهم، عدد 12 را نشان می‌دهد، به تعبیری نیمی از فرصت دولت برای ارایه یک کارنامه مناسب اقتصادی از دست رفته و نیل به رشد اقتصادی چند درصدی متصور (میانگین هشت درصد برای سال‌های برنامه ششم توسعه) و ارایه عملکردی منطقی، گفتار غیر واقعی است که سنخیتی با عملگرایی دولت تدبیر و امید ندارد.
شهروند با بیان اینکه توجه به اولویت‌های اقتصادی باید در زمان باقی مانده از عمر دولت نمایان شود نوشت: رئیس جمهور باید با مردم سخن نو بگوید که چه برنامه‌ای دارد. اینک مردم انتظار ندارند که از رئیس دولت بشنوند «تورم کنترل و مهار شود» یا این که «نرخ ارز از ثبات برخوردار شود»، چرا که این مسائل، واقعیت‌های ملموسی بوده است که مردم از ابتدای دولت یازدهم آن را لمس کرده و نسبت به آن واقف هستند، بلکه انتظار مردم ارایه یک برنامه منسجم، جامع، شفاف، نه چندان پیچیده و کاربردی است. رئیس جمهوری باید تصویر واقعی از فرصت‌هایی که از ناحیه رفع تدریجی تحریم‌ها به دست می‌آید، ارایه کند. در روند بهبود اوضاع اقتصادی نباید بزرگ‌نمایی کرد. دولت باید به مردم بگوید که چالش‌های دوره پساتحریم، کمتر از کمبودهای عصر پیش از تشدید تحریم‌ها نیست. گفتارهایی نظیر این که ما حدود 150 یا 130 میلیارد دلار ذخایر ارزی در بانک‌‌های خارجی به صورت بلوکه شده داریم و نظایر آن، چیزی جز ترغیب مردم به آسوده خیالی، رفاه‌زدگی و تشویق ملت به داشتن «فرهنگ هلنی و اقتصاد یونانی» یا اقتصاد نفتی نیست.