روش و اخلاق حضرت رسول اکرم(ص) در خارج ازمنزل این بود که زبان خود را از غیر سخنان لازم باز می‌داشت و با مردم انس می‌گرفت و آنان را از خود دور نمی‌کرد، بزرگ هر قومی را گرامی می‌داشت و آن را بر دیگران حاکم می‌ساخت، همیشه از مردم برحذر بود و خود را حفظ می‌کرد و می‌پائید، بدون آنکه صورت از آنان بپیچد و یا بدخلقی کند، از اصحاب خود تفقد و دلجویی به عمل می‌آورد و از مردم حالشان را می‌پرسید و هر کار نیکی را تحسین و تقویت می‌کرد و هر کار زشتی را تقبیح  می‌نمود و کوچک می‌شمرد و در همه امور میانه‌رو بود، گاهی افراط و گاهی تفریط نمی‌کرد، از کار مردم غفلت نمی‌نمود مبادا آنان منحرف شوند و درباره حق کوتاهی نداشت و از آن هم تجاوز نمی‌کرد، اطرافیان آن حضرت از نیکان بودند و برترین آنان نزدش کسانی بودند که مردم را بیشتر نصیحت کنند و بزرگترین ایشان کسانی بودند که درباره برادران دینی بیشتر مواسات و خیرخواهی داشته باشند. (1) از انس بن مالک روایت شده که مرد اعرابی با رسول اکرم(ص) برخورد کرد و عبای آن حضرت را شدیدا کشید تا جایی که من دیدم به کنار گردن رسول‌الله اثر گذاشت، آنگاه گفت: ای محمد دستور بده از مال خدا که نزدت موجود است به من بدهند، حضرت رسول با خنده متوجه او شد و دستور داد به او چیزی بدهند.(2)
________________________
1- معانی الاخبار، ج 1، ص 8           2- بحار‌الانوار، ج 16، ص 230