روستایی که با وجود پوشش 70 درصدی کمیته امداد 560 میلیون تومان به لبنان و فلسطین کمک کرد

نماینده رهبر انقلاب در شورای عالی امنیت ملی در جمع اهالی روستای بیمرغ گناباد باخبر شد که نزدیک به 70 درصد روستائیان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) هستند و با این وجود، سال گذشته، هنگامی که پیشنهاد کمک به مردم لبنان و فلسطین مطرح شده بود، علی‌رغم تنگدستی، 560 میلیون تومان تهیه کرده و برای کمک پرداخته بودند.
دکتر سعید جلیلی، نماینده رهبر انقلاب در شورای عالی امنیت ملی در سفر به روستای بیمرغ گناباد استان خراسان رضوی با اهالی این روستا دیدار و گفت‌و‌گو کرد.
وی در جمع اهالی روستا باخبر شد که نزدیک به 70 درصد روستائیان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) هستند و با این وجود، سال گذشته، هنگامی که پیشنهاد کمک به مردم لبنان و فلسطین مطرح شده بود، علی‌رغم تنگدستی، 560 میلیون تومان تهیه کرده و برای کمک پرداخته بودند. جلیلی با اشاره به همین نکته، گفت: یکی پانصد هزار میلیارد تومان می‌خورد و سیر هم نمی‌شود، اما آن روستای محروم 560 میلیون تومان از خود برای فلسطین و لبنان فداکاری می‌کند. به خلق پول از پوچ که می‌رسد منابع نامحدود است. به رشد عادلانۀ روستایی که می‌رسد ناگهان نگران «منابع محدود برای نیازهای نامحدود» می‌شوند. اینجاست که نشان می‌دهد چگونه پیش‌فرض‌های پنهان بنیانی، به نفع سیاست‌های خاصی می‌تواند جهتگیری داشته باشد. این سخن جلیلی در جلسۀ اخیر حکمت سیاسی است؛ جلسۀ رشد و عدالت.
نماینده رهبر انقلاب در شورای عالی امنیت ملی از پیشفرض‌های بنیانی مواجهه با مسئلۀ رشد گفت: هنگام پرسش از رشد، به تخصیص منابع محدود به نیازهای نامحدود می‌نگرند. هم پیشفرض «منابع محدود» از هستی‌شناسی خاصی می‌آید، هم پیشفرض «نیاز نامحدود» تنها به انسان‌شناسی حرص می‌نگرد. حال آن که «ان تعدوا نعمت‌الله لا تحصوها»؛ درست است که «خلق الانسان هلوعا»، اما انسان به‌جز ویژگی‌های طبیعی، ویژگی‌هایی فطری نیز دارد که قرآن می‌گوید «الا المصلین». همین است که برای سخن از رشد ابتدا باید در تعاریف بنیانی بازنگریست تا درست نگریست.
وی از تکلیفی گفت که در پی این شناخت بنیانی می‌آید؛ منابع رشد را خدا فراهم کرده است، اما همیشه در دسترس نیست، بلکه گاهی موضوع امتحان است تا انسان را با آن بیازماید. درست است که خدا آسمان و زمین و دریا را به دست انسان داده: «الله الَّذي سَخَّرَ لَكُمُ البَحرَ لِتَجرِيَ الفُلكُ فيهِ بِأَمرِهِ» اما برای آنکه انسان برود تا از فضل او به دست آورد: «لتبتغوا من فضله». تا وارد امتحان شکر شود: «هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ». تا ببیند چه کسی با شکر این نعمت برای عدالت قیام می‌کند.