جوابیه شرکت ملی نفت و پاسخ کیهان درباره گزارش «کم‌توجهی به فشارافزایی پارس جنوبی»
شرکت ملی نفت توضیحاتی درباره گزارش «کم‌توجهی به فشارافزایی پارس جنوبی تهدید امنیت انرژی کشور» ارسال کرد.
پس از انتشار گزارش کیهان با عنوان «کم‌توجهی به فشارافزایی پارس جنوبی، تهدید امنیت انرژی کشور» منتشر شده در تاریخ 27 مهرماه، شرکت ملی نفت توضیحاتی ارائه کرد.
در جوابیه شرکت ملی نفت آمده است: با قدردانی از دغدغه‌مندی آن رسانه در طرح مسائل مرتبط با میدان مشترک پارس جنوبی و با تأکید بر درستی این گزاره که هرگونه کم‌توجهی به این میدان عظیم، تهدیدی برای امنیت انرژی کشور به شمار می‌رود، به استحضار می‌رساند شرکت ملی نفت ایران با درک اهمیت، فوریت و پیچیدگی اجرای طرح فشارافزایی پارس جنوبی، از ابتدای دولت چهاردهم با تکیه بر دانش روز، برنامه‌ریزی منسجم و بسیج تمامی ظرفیت‌های تخصصی، فنی و مالی موجود، گام‌های مؤثر و عملی در این مسیر برداشته است.
در حالی‌که طی سالهای گذشته و به‌رغم هشدارهای کارشناسان، اجرای طرح فشارافزایی پارس جنوبی در دولت سیزدهم و با وجود در اختیار داشتن زمان مکفی، در اولویت کاری قرار نگرفت و تنها به امضای تفاهم‌نامه‌ای مبهم و غیرعملیاتی محدود شد، دولت چهاردهم از نخستین روزهای آغاز به کار، این پروژه راهبردی را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه تولید پایدار گاز در کشور در دستور کار قرار داد.
نتیجه این تلاش‌ها، امضای رسمی قرارداد طرح فشارافزایی پارس جنوبی در اسفندماه سال گذشته با حضور ریاست محترم جمهوری بود؛ قراردادی که حاصل ساعت‌ها جلسات کارشناسی، بررسی‌های فنی، حقوقی و مالی و همکاری مستمر میان بخش‌های مختلف شرکت ملی نفت ایران است.
نکته‌ای که لازم است بدان اشاره شود آن است که عملیات اجرائی این طرح پیش از صدور رسمی مجوز شورای اقتصاد نیز آغاز گردیده تا زمان از دست‌رفته جبران شود و روند کار با سرعت بیشتری پیش برود.
این اقدام، نشانه‌ای روشن از اراده دولت چهاردهم برای تحقق عملی پروژه‌های کلیدی صنعت نفت است. در همین چارچوب، فعالیت‌های مهندسی و طراحی تفصیلی طرح نیز هم‌اکنون در حال انجام است و با پیشرفت قابل ملاحظه‌ای دنبال می‌شود.
همچنین به‌منظور تسریع در پیشرفت کار، فرآیندهای اخذ مجوز شورای اقتصاد، تأمین مالی و ارجاع فعالیت‌ها به پیمانکاران به‌صورت همزمان در حال انجام است. در عین حال، در قراردادها نیز تصریح شده است که هیچ‌گونه تعهد الزام‌آور پیش از اخذ مجوزهای قانونی ایجاد نخواهد شد و تنفیذ نهائی قراردادها منوط به صدور مجوزهای رسمی است.
از منظر مالی نیز، از همان روزهای نخست، مذاکرات متعددی با صندوق توسعه ملی انجام شد و علی‌رغم محدودیت‌های منابع آن صندوق، شرکت ملی نفت ایران به منظور جلوگیری از توقف طرح، از منابع داخلی خود نیز برای تأمین بخشی از هزینه‌ها استفاده کرده است که انصافا با توجه به حجم، پیچیدگی و اعتبارات وسیع موردنیاز، خوشبختانه تاکنون وقفه‌ای در عملیات طراحی و اجرائی آن صورت نگرفته است. این تصمیم، بیانگر اهمیت ویژه‌ای است که این شرکت برای حفظ تولید پایدار از میدان مشترک پارس جنوبی قائل است.
کیهان:
در پاسخ به توضیحات شرکت ملی نفت، ذکر چند نکته ضروریست:
۱- در دولت سیزدهم انجام مطالعات پایه و طراحی درباره نحوه اجرا ازجمله شیوه استقرار کمپرسورهای فشارافزایی در خشکی و دریا در دستور کار قرار گرفت و بر اساس پیشنهاد مدیر مهندسی شرکت ملی نفت، پیمانکاران برای پروژه‌های فشارافزایی انتخاب شدند و حتی قرارداد اولیه هم با آنها امضا شد. این موضوع نشان می‌دهد برخلاف دولت‌های گذشته، موضوع فشارافزایی در دولت قبل جدی گرفته شد.
در دولت چهاردهم، بر مبنای همان مطالعات و بدون اینکه اقدام جدیدی صورت بگیرد، همان قراردادهای اولیه با همان پیمانکاران و بر مبنای همان مطالعات نهائی و امضا شد. یعنی عملا در موضوع مهندسی و طراحی طرح اتفاق جدیدی در دولت چهاردهم رخ نداد.
ضمن اینکه مجری طرح فشارافزایی در شرکت نفت و گاز پارس اردیبهشت ماه امسال اعلام کرد که همسو با هماهنگی و تبیین فعالیت‌های آغازین طرح فشارافزایی، نشست‌ها با پیمانکاران هر هفته برگزار می‌شود. اما تاکنون خبری از پیشرفت این پروژه بزرگ و نتیجه نشست‌های هفتگی با پیمانکاران مشاهده نشده است.
۲- برای فشارافزایی، کمپرسورهای ویژه‌ای مورد نیاز است که هنوز در ایران ساخته نمی‌شوند. در دولت سیزدهم طراحی کمپرسورهای فشارافزایی به دو شرکت ایرانی سپرده شد و پیگیری‌هایی برای تکمیل این کمپرسورها و ساخت نمونه‌های اولیه به عمل آمد. در این بخش هم پیشرفت خاصی در دولت چهاردهم مشاهده نمی‌شود.
۳- بر اساس طراحی انجام شده در دولت سیزدهم، قرار بود بخشی از منابع قابل توجه مورد نیاز برای اجرای طرح فشارافزایی از صندوق توسعه ملی تامین شود و مذاکراتی نیز در دولت و صندوق انجام شده بود. در این بخش هم در دولت چهاردهم پیشرفت محسوسی مشاهده نمی‌شود و تامین مالی کاملا در ابهام است. ادعای اجرای پروژه با منابع کم‌رمق شرکت ملی نفت هم برای هر کارشناسی که اندک آشنایی با فرآیندها و منابع مورد نیاز داشته باشد، قابل ارزیابی است و مشخص است که چنین طرحی متکی بر منابع داخلی شرکت ملی نفت پیشرفت چندانی نخواهد داشت.
۴- در دولت چهاردهم، مجری اصلی طرح هم به دلیل اختلاف با مدیران بالادستی درباره نحوه استفاده از پیمانکاران کنار گذاشته شده است. همین امر نیز به کند شدن و توقف پروژه فشارافزایی دامن زده است.
با توجه به جمیع این جهات، ابراز نگرانی درباره پروژه راهبردی فشارافزایی، حتما موضوعیت دارد. چنان‌که بسیاری از رسانه‌ها نیز در این باره مطالبه و پیگیری می‌کنند و پیگیری این امر ملی به عنوان یک رسالت حرفه‌ای از سوی روزنامه‌نگاران انجام می‌شود.