سرویس سیاسی-

نشریه فارن افرز در مطلبی نوشت: بنا بر یکی از ارزیابی‌های اخیر اطلاعاتی ایالات متحده، ایران، همچنان ظرفیت «وارد آوردن خسارات سنگین به متخاصم، اجرای حملات منطقه‌ای و برهم زدن حمل‌ونقل دریایی» را دارد. ایران حتی می‌تواند زیرساخت‌های نفتی خلیج‌فارس را هدف قرار دهد و باعث افزایش قیمت جهانی نفت شود.

دوماهنامه فارن افرز وابسته به شورای روابط خارجی آمریکا روز جمعه 22 فروردین در مقاله‌ای از کامفورت ارو، رئیس مرکز «گروه بین‌المللی بحران» به بررسی دور جدید مذاکرات میان ایران و آمریکا پرداخت. این مقاله اظهار می‌دارد: در حالی که دولت ترامپ مذاکره را پذیرفته، فشارها بر تهران را افزایش داده است. دولت او اجرای تحریم‌ها را دوچندان کرده است.

در ادامه این مقاله آمده است: هیچ‌کس نباید خواهان جنگی میان ایران و ایالات متحده باشد. اگر واشنگتن به تأسیسات هسته‌ای تهران حمله کند، ممکن است برنامه هسته‌ای ایران موقتاً به تعویق بیفتد. اما در ادامه، ایران ممکن است تلاش‌های خود را برای دستیابی به سلاح هسته‌ای دوچندان کند.

فارن افرز در ادامه مدعی شد: ایران همچنین بلافاصله با حملاتی در منطقه پاسخ خواهد داد و خاورمیانه را بیش از پیش بی‌ثبات خواهد کرد. دلیلی وجود دارد که حتی خود ترامپ گفته است: «همه موافق‌اند که رسیدن به یک توافق بهتر از انجام کاری آشکار است»

«کامفورت ارو» در ادامه این مقاله مدعی شد: آغاز مذاکره یک چیز است و رسیدن به توافق چیز دیگری.... مقامات ایرانی بر این باورند که تنها چیزی که از فشار تحریم‌های آمریکا خطرناک‌تر است، تسلیم شدن در برابر خواسته‌های حداکثری آمریکا است.

وی در ادامه می‌افزاید: اما فشار آمریکا باید با اهداف واقع‌بینانه پیوند داشته باشد. اگر ترامپ واقعاً می‌خواهد توافقی امضا کند، باید آمادگی نشان دهد که تا حدی انعطاف‌پذیر باشد... مذاکرات ممکن است از هم بپاشد و منطقه را به سوی جنگی سوق دهد که هیچ‌کس خواهان آن نیست و تقریباً به‌طور قطع با منافع ایالات متحده نیز در تضاد خواهد بود.

این مقاله فارن افرز همچنین عنوان می‌کند: در سال ۲۰۱۸، ترامپ از توافق برجام خارج شد و توسعه هسته‌ای ایران شتاب گرفت. امروز، تهران قادر است در عرض چند روز مواد شکافت‌پذیر مورد نیاز برای ساخت یک کلاهک هسته‌ای تولید کند و دارای ذخایری است که به آن امکان ساخت چندین سلاح را می‌دهد. بیشتر برآوردها نشان می‌دهد که اگر بخواهد، ایران می‌تواند ظرف چند ماه بمب‌های قابل‌ عملیاتی بسازد. به بیان دیگر، ایران در آستانه تبدیل شدن به دهمین قدرت اتمی جهان قرار دارد. بسیاری از نخبگان سیاسی ایران خواهان آن شده‌اند که کشور به سلاح هسته‌ای دست یابد.

در قسمت دیگری از این مقاله اشاره شده است: با این حال، حتی یک حمله گسترده آمریکایی-اسرائیلی نیز بعید است که بتواند برنامه هسته‌ای ایران را به‌طور کامل از بین ببرد. ایران مقدار زیادی مواد غنی‌شده انباشته کرده و سانتریفیوژهای پیشرفته فراوانی را در نقاط متعدد پنهان کرده که ارتش‌های آمریکا و اسرائیل نمی‌توانند با قطعیت همه آن‌ها را نابود کنند. ایران همچنین شمار زیادی از متخصصان هسته‌ای دارد که می‌توانند مأمور بازسازی برنامه از میان ویرانه‌ها شوند. حتی برآوردهای اطلاعاتی خود آمریکا نیز پیش‌بینی می‌کند که وقفه ناشی از حمله نظامی به برنامه هسته‌ای ایران موقتی خواهد بود شاید تنها چند ماه. برای متوقف‌کردن واقعی این برنامه از طریق زور، ایالات متحده باید یا به‌طور مستمر حملات نظامی را تکرار کند، یا کمپینی برای تغییر رژیم به راه اندازد تا این چرخه را بشکند-که نتایجی ویرانگر و به‌شدت غیرقابل‌پیش‌بینی خواهد داشت.

فارن افرز در قسمتی دیگر به بررسی توانایی‌های ایران پرداخته و می‌افزاید: حمله به ایران همچنین می‌تواند موجب تشدید چشمگیر تنش در منطقه شود. شبکه متحدان ایران ممکن است ضعیف شده باشد، اما این کشور همچنان گزینه‌هایی در اختیار دارد- به‌ویژه از طریق حوثی‌ها یا گروه‌های تحت حمایت ایران در عراق- و همچنین ذخایر موشک‌های بالستیک خودش. ایران می‌تواند علیه اسرائیل، یا دارایی‌ها، نیروها و منافع آمریکا در منطقه دست به تلافی بزند. بنا بر یکی از ارزیابی‌های اخیر اطلاعاتی ایالات متحده، ایران، همچنان ظرفیت «وارد آوردن خسارات سنگین به مهاجم، اجرای حملات منطقه‌ای و برهم زدن حمل‌ونقل دریایی» را دارد. ایران حتی می‌تواند زیرساخت‌های نفتی خلیج‌فارس را هدف قرار دهد و باعث افزایش قیمت جهانی نفت شود.

 ایران در شرایطی که واشنگتن 

اسلحه‌ای بر شقیقه‌اش گرفته

حاضر به مذاکره واقعی نخواهد شد.

کامفورت ارو در ادامه می‌افزاید: هیچ‌کس از جنگی میان ایالات متحده و ایران سود نخواهد برد، بنابراین همه طرف‌ها انگیزه‌ای جدی برای پرهیز از آن دارند. همین امر به دیپلماسی فرصت می‌دهد.

در این مقاله همچنین عنوان شده است: ایران در شرایطی که واشنگتن اسلحه‌ای بر شقیقه‌اش گرفته، حاضر به مذاکره واقعی نخواهد شد.

در پایان این مقاله آمده است: ایران و ایالات متحده، تاریخی به‌شدت خصمانه دارند. شکافی عمیق از بی‌اعتمادی میان دو کشور وجود دارد که دیپلماسی برای پر کردن آن با دشواری مواجه است