نپال بدترین سیل خود در دهه‌های اخیر را پس از باران‌های موسمی تجربه کرد، فاجعه‌ای که دانشمندان تغییرات آب و هوائی می‌گویند نشانه بدی از تغییرات اقلیمی آینده در رشته‌کوه هیمالیا است.

به گزارش ایرنا از جاکارتاپست، نپال بدترین سیل خود در دهه‌های اخیر را پس از باران‌های موسمی شدید پشت‌سر گذاشت؛ رودخانه‌ها طغیان کردند و همه مناطق کاتماندو پایتخت این کشور زیر آب رفت و دست‌کم ۲۳۶ کشته در این حادثه طبیعی به ثبت رسید.

سیل‌های نپال نتیجه طغیان دریاچه یخبندان (GLOF) و جاری شدن ناگهانی آب جمع‌آوری‌شده در بسترهای یخچالی سابق است. این دریاچه‌ها با عقب‌نشینی یخچال‌ها، به دلیل گرم‌شدن هوا ناشی از تغییرات آب و هوائی و آب‌شدن مخازن یخی به‌وجود آمده‌اند. دریاچه‌های یخ اغلب ناپایدار هستند زیرا به دلیل آب‌شدن یخ‌ها سست شده‌اند.

کارشناسان می‌گویند که سیل در منطقه «تیم» بخشی از یک الگوی ترسناک و گویای این نکته است که یخچال‌های طبیعی با سرعت نگران‌کننده‌ای در حال کاهش هستند.

صدها دریاچه یخی که از ذوب یخچال‌ها تشکیل شده‌اند در دهه‌های اخیر در نپال ظاهر شده‌اند. در سال ۲۰۲۰، بیش از دو هزار نقشه در سراسر نپال توسط کارشناسان مرکز بین‌المللی توسعه یکپارچه کوهستانی مستقر در کاتماندو (ICIMOD) ترسیم شد که ۲۱ مورد به عنوان بالقوه خطرناک شناسایی شدند. نپال در گذشته زهکشی شده بود و اکنون نیز در حال برنامه‌ریزی برای زهکشی دست‌کم چهار دریاچه دیگر هستند.

«سودان بیکاش مهارجان» زمین‌شناس مرکز بین‌المللی توسعه یکپارچه کوهستانی مستقر در کاتماند تصاویر ماهواره‌ای سیل مناطق مرتفع را بررسی کرد و به این نتیجه رسید که این سیل در نتیجه طغیان دریاچه یخی رخ داده است.

وی گفت: ما باید نظارت خود را تقویت کنیم تا بتوانیم حداقل تا حدی وقایع را پیش‌بینی کرده و آماده شویم. خطرات وجود دارد... بنابراین جوامع کوهستانی ما باید آگاه باشند تا بتوانند آماده

شوند.

دانشمندان در مورد برخورد دو مرحله در جریان تغییرات اقلیمی هشدار می‌دهند؛ ابتدا، ذوب‌شدن یخچال‌ها، سیل‌های مخرب ایجاد می‌کند. سپس، یخچال‌های طبیعی خشک می‌شوند و تهدیدهای بزرگ‌تری را به همراه خواهند داشت. یخچال‌های طبیعی در دامنه وسیع‌تر هیمالیا و هندوکش، آب موردنیاز برای حدود ۲۴۰میلیون نفر ساکن مناطق کوهستانی را تأمین می‌کنند.

یک‌میلیارد و ۶۵۰میلیون نفر دیگر در دره‌های رودخانه‌های جنوب آسیا و جنوب‌شرق آسیا به آنها وابسته هستند.

ساکنان سابق روستای تیم در حال جمع‌آوری کمک‌های مالی هستند، از جمله «کامی ریتا شرپا»، که امسال برای سی‌اُمین‌بار به اورست صعود کرد.

وی گفت این منطقه مدت‌ها به عنوان «دهکده کوهنوردان» مایه افتخار بوده است، اما زمانه تغییر کرده است. این مکان اکنون آینده‌ای ندارد. ما در معرض خطر زندگی می‌کنیم؛ نه فقط یک روستا، بلکه سایر روستاهای قرار گرفته در مسیر سراشیبی نیز باید هوشیار باشند.