پرکاری علمی شهید مطهری
دکتر محمد اسدی گرمارودی می‌گوید: اواخر اسفند ۱۳۵۶ به شهید مطهری عرض کردم: ما برای تعطيلات نوروز برنامه‌ای داريم. گفتند: خيلی خسته‌ام و دلم می‌خواهد در گوشه خلوتی، چند روزی استراحت کنم. به ايشان عرض کردم: بنده عازم شمال هستم. چند روزی از فروردين گذشته بود که استاد تلفن زدند و آمدند.
در تمام يک هفته‌ای که ايشان تشريف داشتند، با وجود هوای مساعد و محيط مناسب برای قدم زدن و گردش، در داخل ساختمان ماندند. حتي از داخل ساختمان هم کمتر پا به حياط گذاشتند و فقط مشغول نوشتن و مطالعه بودند. روزی به ايشان عرض کردم: شما که خسته بوديد و برای رفع خستگی و استراحت مسافرت کرده‌ايد، بهتر نيست قدری هم قدم بزنيد و رفع خستگی کنيد؟ گفتند: اگر يک ماه هم در اتاق بنشينم و به وظايف علمی خود مشغول باشم، راحتم و احساس خستگی نمی‌کنم.
خستگی من در اثر نداشتن فرصت مناسب برای انجام کارهای علمی خودم است. استراحت من، اين است که در فرصت مناسب، مطالبی را که لازم می‌دانم، بنويسم و در اختيار علاقه‌مندان قرار بدهم.
پاره‌ای از خورشید، (گفته‌ها و ناگفته‌ها از زندگی
استاد شهید مرتضی مطهری)،حمیدرضا سید ناصری و امیررضا ستوده ص۲۱۴.