با سلام و تحیات الهی؛
در افواه عمومی و فضای مجازی درباره انتخاب وزرائی که می‌بایستی «دولت جوان مؤمن انقلابی» را تشکیل دهند و مجدداً «امید و اعتماد»، «انگیزه و شادابی» را به ملت بزرگ ایران با کارآمدی و عمل جهادی و انقلابی خود، به ارمغان آورند، مطالب و نام‌هایی دیده می‌شود که جنابعالی با صراحت و به درستی آنها را «گمانه‌زنی» دانسته و خط بطلان بر آنها کشیدید؛ لیکن از برخی نزدیکان و جریان‌ها و تشکل‌های همسوی انقلاب مسائلی شنیده می‌شود و افرادی نام برده می‌شوند که ما را واداشت که این یادداشت را خدمت جنابعالی عرضه کنیم. امیدواریم آنچنان که در خدمات و مسئولیت‌های گذشته از جنابعالی سراغ داشته‌ایم، با مطالعه کافی و شناخت دقیق و فارغ از برخی توصیه‌ها و نگاه‌های گاه ناشی از علاقه‌ها و حب‌ها، نسبت به گزینش همکاران و تحقق شایسته‌گزینی اقدام نمائید. آنچه ذیلاً عرض می‌شود در باب تمامی وزراء با احتساب وظایف اختصاصی و عمومی آنها قابل تسری است لیکن ما در زمینه تخصصی خودمان یعنی «فرهنگ و هنر» به تبیین و تشریح فشرده برخی تجربیات و شناخت نزدیک مسئولین یک وزارتخانه مهم پرداخته‌ایم.
ما بعد از سی سال تلاش در عرصه نشر کشور و در چارچوب تبیین و ترویج و نشر شخصیت و دیدگاه‌های سکاندار انقلاب، رهبر معظم انقلاب اسلامی و گذر از فرهنگ و ارشاد دولت‌های سازندگی و اصلاحات و مسما به اصول‌گرایی و تدبیر و امید، می‌توانیم برخی خصوصیات و شاخص‌های مهم را که در وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بایستی لحاظ شود خدمتتان عرض کنیم و مسئولیت خود را به عنوان عنصری از جامعه فرهنگی کشور و پاسخ به دعوت جنابعالی برای همکاری مردم و کمک به دولت جنابعالی، انجام دهیم.
جناب آقای رئیس جمهور منتخب مردم؛
سابقه وزرای فرهنگ و ارشاد این دولت‌ها را بخواهید و بخوانید. قطعاً آشنایی قبلی با این افراد و کارنامه آنان دارید ولی اینک در مقام رئیس‌جمهور می‌بایستی با دقت و ریزبینی بیشتری کارنامه آنها و شخصیت و رفتار فکری آنان را مطالعه کنید. ما وزیری داشته‌ایم که به قول خودش شیر خر خورده بود و اکنون در دامان دشمنان این مرز و بوم جا خوش کرده و اثر آن شیر خورده را از خود نشان می‌دهد. ما وزیری داشته‌ایم در همین وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی که با وجود سال‌ها جدائی از آن؛ هنوز حرفش در آنجا خریدار دارد و از نفوذش برای پیشبرد خواسته ناشران و اهل فرهنگ و هنر هم‌پالگی‌هایش استفاده می‌کند. وزیری هم داشته‌ایم که مؤمن، سالم و پاک‌دست بوده اما دستش در حمایت از جبهه فرهنگی انقلاب می‌لرزید، دستورش دو سه سال اجرائی نمی‌شد چون دنبال آن نمی‌رفت، چون سیستم دست‌نخورده مانده بود!! در معاونت‌های وزارتخانه هم همین حالت دیده می‌شود. معاونی که لباس روحانیت را درآورده و سر سفره ابلیس در غرب روزگار به باطل می‌گذراند. چه تفاوتی بین این وزراء بوده است؟ چرا آنها هنوز سیاست و حرفشان در وزارتخانه پیش می‌رود ولی این وزیران و معاونان وزیر جبهه انقلاب- با وجود چند اقدام خوب- اصلا محلی از اعراب ندارند و جای پایشان کامل پاک شده است؟ در این مسئله، نکات بسیاری نهفته است که ذیلا عرض می‌شود.
جناب آقای رئیسی؛
ما حسب تجربه‌ها و سختی‌هائی که در این سی سال دیده‌ایم، شرایط یک وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شایسته، انقلابی، شجاع و مؤمن را برای دولت جنابعالی به اختصار و تیترگونه عرض می‌کنیم که همان نکاتی است که در تفاوت آثار دو وزیر و معاون انقلابی و غیرانقلابی قابل مشاهده است:
1- دارا بودن نگاه صحیح و ناب به فرهنگ غنی اسلام و فرهنگ ایرانی و مبرا بودن از علاقه به فرهنگ منحط غرب در هر میزان و شکل آن چه رسد به دلباختگی و خودباختگی به فرهنگ مبتذل و ویرانگر غرب که حتی از وجود رگه‌های باریک آن هم باید ترسید و حذر کرد. متأسفانه به دلیل عدم ساختارسازی و جذب شایستگان چنین تفکر و نگاه صحیحی در مدیریت‌ها و نقاط حساس وزارتخانه، بسیار آسیب دیده‌ایم و تغییر وزیر و معاون هم نتوانسته از این خسارت جلوگیری کند. مجوزهای نشر و نمایش و... را ملاحظه کنید. چه می‌بینید؟ غلبه چشمگیر ترجمه بر تألیف، آثار سینمائی مروج فرهنگ غرب و... حکایت از چه مسئله‌ای دارند؟ چرا با وجود وزیر و معاونان حزب‌اللهی چنین جریان‌هایی در فرهنگ کشور حاکم شده‌اند؟
2- مردمی بودن یعنی خدمتگزار قشر فرهنگی و عناصر فرهنگ و هنر کشور باشد. دیدارها، سرزدن‌های بابرنامه و ناگهانی به مراکز فرهنگی و هنری، شفاف بودن در تصمیم‌گیری‌ها و تاییدها و نفی‌ها، رعایت کرامت اهل فرهنگ و هنر، این‌ها ضوابط مردمی بودن در حیطه فرهنگ و هنر است. وزیر فرهنگی که فقط در مراسم رسمی و جشنواره‌ها شرکت می‌کند، وزیر مردمی نیست. وزیری که نمی‌داند در فروشگاه‌ها و استودیوها و سینماها چه می‌گذرد وزیر مردمی نیست. به تعبیر زیبای رهبری نیمی از وقت وزیر و مسئول باید در بیرون از اتاق کارش بگذرد و به گزارش‌ها و آمارها اکتفا نکند و پشت کارتابل‌ها نماند. اگر چنین نباشد تدین و سالم بودن او دردی از فرهنگ کشور را دوا نخواهد کرد.
3- شجاعت در عمل داشته باشد. از طعنه‌ها و فشارهای فضای مجازی و خوش‌آمد و بدآمد دیگران، خصوصا دشمنان، نلرزد و در خدمت به اصحاب فرهنگ و هنر جبهه انقلاب کم نگذارد و نترسد. خداوند، رحمان و رحیم است، وزیر فرهنگ و معاونانش هم باید این طور باشند و از جبهه فرهنگی انقلاب حمایت ویژه کنند. وزیر و معاونی که به خاطر جلوگیری از اعتراض جبهه غیرخودی فرهنگ و خودباخته‌های فرهنگ غربی، احتیاط و فرصت‌سوزی می‌کند به درد کار شما نمی‌خورد. او انقلابی و خردورز نیست. باید در دفاع از حق و نفی ناحق دچار مصلحت‌اندیشی و تسامح نگردد.
4- اهل ساختارسازی، بازنگری و اصلاح ضوابط و مقررات، جذب جوانان مستعد و نخبه و نیروپرور در یک کلمه «ریل»سازی باشد. به معاون وزیر دولت مدعی اصول‌گرایی گفتیم اگر از این منصب برداشته شوید چند وقت این راه شما ادامه پیدا می‌کند؟ گفت، یک شبه برمی‌گردد. گفتیم پس کار اساسی در این دو سه سال نکرده‌اید. وزیر و معاونان بایستی اهل تحول‌آفرینی در ساختار و ضوابط و نیرو باشند تا تلاش‌هایشان دوام و بقا داشته باشد و به آسانی و پس از چند صباحی فرو نریزد. زیرساخت‌سازی و اصلاح آنها فردی قوی و شجاع و دارای فکر عمیق و آینده‌نگر می‌خواهد.
5- برای فرهنگ عمومی که مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی است، بهای فراوان و اولویت قائل باشد و با دیگر متولیان فرهنگ کشور، در پازل طراحی‌شده دقیق، رفتار و نگاه‌های عمومی و سبک زندگی جامعه را در آن چیزی که شایسته ملت در راه اسلام ناب محمدی(ص) است قرار دهد. شب و روز نشناسد و به تعبیر رهبری انقلاب وقتی به یاد وضعیت فرهنگی و کارهای نرم دشمنان و غفلت خودی‌ها می‌افتد خواب از چشمانش بپرد. با شایسته‌گزینی، دغدغه و نگرانی فرهنگی متعهدان و مقیدان به نظام جمهوری اسلامی و فرهنگ غنی ایرانی اسلامی را برطرف نماید. اسلام را دین حداکثری بداند نه حداقلی و دقیقا منظومه فکری امامین انقلاب را در این حوزه داشته باشد و دنبال کند. آنچنان وزنی از لحاظ علمی، اجتماعی، اجرایی و شخصیتی داشته باشد که بتواند با دستگاه‌ها و نهادهای متعدد فرهنگی و هنری کشور به ویژه با حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها، تعامل جدی و همپوشانی دقیق برای اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های فرهنگی اسلام ناب محمدی(ص) و طرد فرهنگ مبتذل و منحط غرب برقرار نماید و در این میدان مهم، منفعل و جزیره‌ای عمل ننماید. پذیرش وزیر و معاونان فرهنگی و هنری از سوی دستگاه‌ها و موسسات و نهادهای متعدد هنری و فرهنگی کشور به‌خصوص حوزه‌های علمیه و روحانیون، نیاز به وجهه‌ای خاص و شاخص دارد که شاید در کمتر وزارتخانه‌ای این طراز شخصیت ممتاز و برجسته نیاز باشد.
6- توانایی پیگیری و تنظیم و الصاق پیوست فرهنگی به طرح‌های بزرگ صنعتی و خدماتی کشور را در مجموعه دولت داشته باشد، مسئله‌ای که رهبر حکیم انقلاب اسلامی بر آن تاکید دارند وزیر فرهنگ و معاونان وی جهادی باشند نه وزارتخانه‌ای، پیگیر و مبتکر و خلاق باشند نه پستونشین اتاق وزارت، اتوکشیده رفتار کردن و آداب‌دانی دیپلماتیک به درد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نمی‌خورد. اسم فرهنگ نباید تلقی آداب و رسوم سهل‌انگارانه و فقط کاغذ و قلم را تداعی کند. وزیر فرهنگ و معاونان آن باید اهل دویدن، شب نخوابیدن، برخوردهای قاطع در مواقع ضرورت و نرم بودن در زمان‌های لازم، تاییدهای منطقی و قوی و رد کردن‌های با حساب و کتاب و همه آنها را در سبد انقلاب اسلامی و تقویت واقعی و زیربنایی جبهه فرهنگی انقلاب قرار دهند و جز از خدا و محاسبه او نترسیدن و بر او توکل کنند.
موسسه فرهنگی هنری قدر ولایت