این روزنامه در تحلیلی نوشت: لندن بیش از آنکه در برابر هوا و هوس و خواسته‌های فردی خودشیفته مانند ترامپ تسلیم شود به مردم ایران بدهکار است.
خلیج ‌فارس نه برای نخستین بار و قطعا نه برای آخرین بار در وضعی بسیار خطرناک قرار دارد؛ وضعی که به جعبه‌ باروت حقیقی شباهت دارد. علت اصلی بالا گرفتن تنش‌ها، توقیف نفتکشی است که به ادعای نیروی دریایی ارتش انگلیس، نفت خام ایران را در نقض تحریم‌های اتحادیه اروپایی به سوریه حمل می‌کرد.
نامزد ریاست حزب حاکم محافظه‌کار در انگلیس و وزیر امور خارجه‌ این کشور، جرمی هانت، به جای اقدام برای کاستن از تنش، خیلی زود به رجزخوانی متوسل شده و نظامی‌گری انگلیس را در آب‌های آزاد به رخ می‌کشد.
برای برخی ایرانی‌ها، این وضع یادآور خاطرات تلخی است که از تحریم نفتی مشهور انگلیس در ابتدای دهه‌ ۱۹۵۰ میلادی به یاد دارند، همان رویداد‌هایی که به سرنگون شدن محمد مصدق ختم شد. همان نخست‌وزیری که شرکت نفت ایران- انگلیس را که امروز بی‌پی شناخته می‌شود ملی اعلام کرد.
بحران زمانی به‌وجود آمد که دونالد ترامپ، نابودی توافق هسته‌ای را در کانون توجه و دستور کار سیاست خارجی خود قرار داد.
ترامپ تقریبا از همان روز نخست ریاست جمهوری بنای این را گذاشت که علت و استدلال ایران را برای پیوستن و امضا کردن برجام به کلی تباه کرده و از بین ببرد. حتی زمانی که آمریکا هنوز عضوی از برجام بود، ترامپ تحریم‌های متفاوتی ضد ایران تحمیل می‌کرد. پس از ترک توافق در ماه مه سال ۲۰۱۸، راهبرد «فشار حداکثری» از سوی دولت ترامپ، که نام دیگر آن جنگ اقتصادی است؛ بی‌رحمانه تحمیل شده است.
از سال ۲۰۱۷، دولت ایران، سیاست صبر را در پیش گرفته و به مفاد برجام پایبند مانده است. این در حالی است که واشنگتن، هر کشوری را که به خود جرأت داده و به خرید نفت، ادامه داده نیز زیر فشار قرار داده است.
شاید ایران، از روی سادگی، باور داشت که طرف‌های اروپایی برجام می‌توانند از ایران در برابر فشار آمریکا دفاع کنند اما تاکنون، برخلاف تلاش‌های فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی، قدرت‌های اروپایی ثابت کرده‌اند که هیچ فایده یا کارآمدی برای ایران ندارند. در نتیجه، ایران بیش از یک سال پس از خروج آمریکا از برجام، در عین حالی که بر اساس پاراگراف ۳۶ برجام، به توافق هسته‌ای پایبند مانده، برخی تعهدات مشخص خود را کنار گذاشته است. (بر اساس پاراگراف ۳۶ برجام ایران می‌تواند پس از پیمودن همه‌ راه‌های موجود، در پاسخ به بدعهدی طرف‌های مقابل، برخی تعهداتش را زیر پا بگذارد.)
دولت انگليس به جای پیروی از دولت ترامپ باید به برجام باز گردد.