تاثیرات گناه (۱)(پرسش و پاسخ)
پرسش:
بر اساس آموزه‌های وحیانی گناهان چه آثار و پیامدهایی را در عرصه‌های مادی و دنیوی و معنوی و اخروی به همراه دارد؟
پاسخ:
بايد توجه داشت همان گونه كه هر قدمى براى خروج از جاده هموار و صحيح، پيامدى فورى براى شخص مسافر دارد كه كمترين آن دور شدن يك گامِ وى از مقصد است؛ آثار گناهان نيز فورى و آنى است كه كمترين آن دورى از هدف و مطلوب نهايى بشر است كه همانا نيل به مقام قرب الهى است از اين روست كه امام صادق(ع) مى فرمايند: «إِنَّ العَمل السَّيئ أَسرَع فِى صَاحِبه مِن السكينِ فِى اللَحم» همانا تأثير كار بد در شخص از تاثیر كارد در گوشت سريع‌تر است.(اصول کافی، ج 2، ص 272)
با بررسى متون دينى مى‌توان آثار و پيامدهاى گناهان را به دو دسته تقسيم كرد: 1- پيامدهاى دنيوى و آثار زیانبار مادی 2- پیامدهای اخروى و آثار زيانبار معنوى که در اینجا به اهم محورهای آن می‌پردازیم.
الف) آثار و پيامدهاى دنيوى گناهان
خداوند متعال در آيات متعدد از قرآن كريم به آثار و پيامدهاى دنيوى گناهان برخى از امّت‌هاى پيشين‌اشاره مى كند و در سوره بقره مى فرمايد: «فَأنزَلنا عَلَى الَّذِين ظَلَمُوا رِجزاً مِنَ السَّماءِ بِمَا كَانُوا يفسقُون» بر ستمگران به خاطر نافرمانى عذابى از آسمان فرستاديم. (بقره - 59)
و در جايى ديگر بر ادامه همين سنّت، نسبت به اقوام آينده تأكيد مى كند و مى فرمايد: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَهًْ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ» هر مصيبتى كه به شما رسد به خاطر اعمالى است كه انجام داده‌ايد. (شوری - 30)
امام صادق(ع) مى‌فرمايند:
«هرگاه زنا زياد شود زلزله‌هاى فراوان به وقوع مى‌پيوندد»(من لایحضره‌الفقیه، ج1، ص 524). روشن است كه پيامد منفى گناه عده‌اى، گريبان‌گير همه جامعه مى‌شود. در اینجا به برخی از اهم آثار و پیامدهای دنیوی گناهان به نحو اجمال می‌پردازیم:
۱. محروميت از رزق و روزى
امام باقر(ع) مى‌فرمايند: «إنّ الرّجل ليذنب الذّنب فيدرء عنه الرّزق» مردى گناهى انجام مى‌دهد و در نتيجه روزى از او دور مى‌شود. (همان، ص 268)
امام صادق(ع) نيز مى‌فرمايند: «إنّ الذّنب يحرم العبد الرّزق» همانا گناه بنده را از روزى محروم مى‌سازد».(همان، ص 271)
۲. فقـر
پيامبر گرامى اسلام(ص) مى‌فرمايند: «إنّ المؤمن إذا قارف‌الذّنوب ابتلى بها بالفقر»۷۷؛ «همانا شخص مؤمن هنگامى كه به گناه نزديك شود به سبب آن دچار فقر و تنگدستى مى‌شود». (بحارالانوار، ج 64، ص 237)
۳. سلب نعمت
روشن است كه نعمت دايره‌اى فراخ‌تر از رزق و روزى دارد. امام صادق(ع) مى‌فرمايند: «ما أنعم اللّه على عبدٍ نعمهًًْ فسلبها إيّاه حتى يذنب ذنباً يستحقّ بذلك السّلب» هيچ‌گاه خداوند نعمتى را به بنده عطا نكرده و سپس آن را بردارد مگر اين كه بنده، گناهى مرتكب شود كه به خاطر آن، مستحق محروميت از نعمت باشد. (همان، ص 274)
۴. بيمارى
قال‌الصادق(ع) «إِنَّه … لامَرَض إِلَّا بِذَنبٍ» هيچ بيمارى نيست مگر به خاطر گناه. (همان، ص 268)
ادامه دارد
بر اساس آموزه‌های وحیانی گناهان چه آثار و پیامدهایی را در عرصه‌های مادی و دنیوی و معنوی و اخروی به همراه دارد؟
پاسخ:
بايد توجه داشت همان گونه كه هر قدمى براى خروج از جاده هموار و صحيح، پيامدى فورى براى شخص مسافر دارد كه كمترين آن دور شدن يك گامِ وى از مقصد است؛ آثار گناهان نيز فورى و آنى است كه كمترين آن دورى از هدف و مطلوب نهايى بشر است كه همانا نيل به مقام قرب الهى است از اين روست كه امام صادق(ع) مى فرمايند: «إِنَّ العَمل السَّيئ أَسرَع فِى صَاحِبه مِن السكينِ فِى اللَحم» همانا تأثير كار بد در شخص از تاثیر كارد در گوشت سريع‌تر است.(اصول کافی، ج 2، ص 272)
با بررسى متون دينى مى‌توان آثار و پيامدهاى گناهان را به دو دسته تقسيم كرد: 1- پيامدهاى دنيوى و آثار زیانبار مادی 2- پیامدهای اخروى و آثار زيانبار معنوى که در اینجا به اهم محورهای آن می‌پردازیم.
الف) آثار و پيامدهاى دنيوى گناهان
خداوند متعال در آيات متعدد از قرآن كريم به آثار و پيامدهاى دنيوى گناهان برخى از امّت‌هاى پيشين‌اشاره مى كند و در سوره بقره مى فرمايد: «فَأنزَلنا عَلَى الَّذِين ظَلَمُوا رِجزاً مِنَ السَّماءِ بِمَا كَانُوا يفسقُون» بر ستمگران به خاطر نافرمانى عذابى از آسمان فرستاديم. (بقره - 59)
و در جايى ديگر بر ادامه همين سنّت، نسبت به اقوام آينده تأكيد مى كند و مى فرمايد: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَهًْ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ» هر مصيبتى كه به شما رسد به خاطر اعمالى است كه انجام داده‌ايد. (شوری - 30)
امام صادق(ع) مى‌فرمايند:
«هرگاه زنا زياد شود زلزله‌هاى فراوان به وقوع مى‌پيوندد»(من لایحضره‌الفقیه، ج1، ص 524). روشن است كه پيامد منفى گناه عده‌اى، گريبان‌گير همه جامعه مى‌شود. در اینجا به برخی از اهم آثار و پیامدهای دنیوی گناهان به نحو اجمال می‌پردازیم:
۱. محروميت از رزق و روزى
امام باقر(ع) مى‌فرمايند: «إنّ الرّجل ليذنب الذّنب فيدرء عنه الرّزق» مردى گناهى انجام مى‌دهد و در نتيجه روزى از او دور مى‌شود. (همان، ص 268)
امام صادق(ع) نيز مى‌فرمايند: «إنّ الذّنب يحرم العبد الرّزق» همانا گناه بنده را از روزى محروم مى‌سازد».(همان، ص 271)
۲. فقـر
پيامبر گرامى اسلام(ص) مى‌فرمايند: «إنّ المؤمن إذا قارف‌الذّنوب ابتلى بها بالفقر»۷۷؛ «همانا شخص مؤمن هنگامى كه به گناه نزديك شود به سبب آن دچار فقر و تنگدستى مى‌شود». (بحارالانوار، ج 64، ص 237)
۳. سلب نعمت
روشن است كه نعمت دايره‌اى فراخ‌تر از رزق و روزى دارد. امام صادق(ع) مى‌فرمايند: «ما أنعم اللّه على عبدٍ نعمهًًْ فسلبها إيّاه حتى يذنب ذنباً يستحقّ بذلك السّلب» هيچ‌گاه خداوند نعمتى را به بنده عطا نكرده و سپس آن را بردارد مگر اين كه بنده، گناهى مرتكب شود كه به خاطر آن، مستحق محروميت از نعمت باشد. (همان، ص 274)
۴. بيمارى
قال‌الصادق(ع) «إِنَّه … لامَرَض إِلَّا بِذَنبٍ» هيچ بيمارى نيست مگر به خاطر گناه. (همان، ص 268)
ادامه دارد