اخبار ویژه
حذف یارانه‌ها قبل از انتخابات عادلانه نبود و حالا عادلانه شده؟!
مقامات دولتی درباره قانون هدفمندی یارانه‌ها، متناقض و به دور از صداقت برخورد می‌کنند.
روزنامه وطن امروز در گزارشی با همین تیتر نوشت: «نظر مجلس این بود یارانه هر فردی که درآمد او بالغ بر 3 میلیون تومان در ماه باشد، حذف شود. این حکم به منزله این است که اگر فردی در تهران زندگی می‌کند، مستأجر باشد، بیماری داشته باشد یا فرزند او دانشجو باشد، اگر کل درآمد ماهانه‌اش به 3 میلیون تومان برسد، این فرد ثروتمند تلقی شده و باید یارانه او قطع شود که البته به نظر ما این عادلانه نبود... اینگونه اجبارها (برای حذف یارانه نقدی) جز اینکه نارضایتی ایجاد کند و به افراد نیازمند که در عسرت هستند فشار وارد می‌آورد چیز دیگری نیست. این نوع اجبار نارضایتی وسیع ایجاد می‌کند و مردم همه اینها را به حساب مجلس می‌گذارند ضمن اینکه دولت نیز حساب خود را از حساب مجلس جدا نمی‌داند. بنابراین حذف گسترده یارانه افراد جامعه منجر به نارضایتی از نظام خواهد شد.
شاید باورتان نشود اما اظهارات بالا سخنان محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت روحانی در 31 فروردین 1395 بود؛ یعنی 20 ماه پیش و در جریان تصویب قانون بودجه 95 کشور، به ناگاه مخالف حذف یارانه نقدی شد و فصل جدیدی از بازی خنده‌دار و در عین حال تأسف‌برانگیز دولت با ملت آغاز شد.
دولت روحانی از سال 1392 تا 1395 مخالف سرسخت یارانه نقدی بود و تا می‌شد در این دوران بر یارانه‌بگیران منت گذاشته شد و حتی تهدید شدند. حتی وزرا و مسئولان دولتی در جریان رسیدگی به بندهای لایحه بودجه 95 در کمیسیون‌ها از نمایندگان مجلس می‌خواستند که حذف افراد از لیست یارانه‌بگیرها را به تصویب برسانند. اما نوبخت سخنگوی دولت در صحن علنی مجلس آن روی دولت را نشان داد و به یکباره مخالف حذف یارانه نقدی شد تا نمایش جدید آغاز شود. دولت روحانی یک سال مانده به انتخابات از ظلم به حذف شوندگان سخن گفت و کلاً حذف برخی افراد را به گردن نمایندگان مجلس انداخت. انتخابات که به پایان رسید و دولت دوازدهم شروع به کار کرد شاهد تغییر رفتار دوباره دولت بودیم و گویا باید به این رنگ عوض کردن‌های دولت عادت کنیم.
دولتی که حذف یارانه نقدی را ظلم به شهروندان می‌دانست حالا می‌گوید برای دریافت یارانه نقدی باید همتراز با کسانی که محتاج به حمایت خیریه‌ای هستند قرار بگیرند. این بند از سخنان نوبخت از چند منظر قابل بررسی است؛ نخست اینکه مگر دولت به اعتراض افرادی که یارانه‌شان قطع شده بود، پاسخ مثبت داد و یارانه‌شان را وصل کرد که در دور جدید معترضان به حذف یارانه، مجدداً اعلام نیاز کرده و یارانه‌شان وصل شود. دوم اینکه، نوبخت اعلام کرده مردمی که یارانه‌شان قطع می‌شود، اگر خودشان اعلام نیاز کنند، دولت مجدداً یارانه آنها را وصل می‌کند ولی اعلام نیاز به چه قیمتی؟ با ثبت چه توضیحاتی؟ با امضای چه شرایطی؟ در ماه‌های اخیر معترضان به حذف یارانه نقدی در سامانه مخصوص این امر با جملاتی نظیر «اگر بیماری صعب‌العلاج دارید»، «اگر فرزند معلول دارید»، «اگر بیکار هستید» و اگرهای متعدد دیگری روبه‌رو شده‌اند. سؤال از دولت محترم که مقید به رعایت حقوق شهروندی است، این است که آیا سیاست پیش‌رو برای حذف یارانه نقدی و از سرگیری پرداخت به کسانی که اعلام نیاز می‌کنند، مصداق بارز گداپروری و توهین به شخصیت مردم نیست؟! آن هم در حالی که دولت قبل را متهم به گداپروری کرده بودند؟
پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که حتی اگر دولت یارانه مردم را قطع کند ولی باز سامانه یارانه برای ثبت اعتراض‌ها باز شود، مشابه همان جمعیتی که در سال‌های قبل برای دریافت یارانه، ثبت‌نام کرده بودند، به سایت مراجعه و اعلام نیاز کنند!
اصلاح‌طلبان با تجارت ترس سر پا مانده‌اند آقای حجاریان
اظهارات جدید سعید حجاریان و تصریح ایشان بر این نکته که «اصلاحات حال و روز خوبی ندارد» ظاهرا تلاشی است آسیب‌شناسانه برای بهبود حال و روز جنبش اصلاح‌طلبی که ایشان مطمح نظر دارند.
داریوش سجادی همکار سابق نشریات اصلاح‌‌طلب، ضمن انتشار این مطلب نوشت: حسب اظهارات حجاریان جنبش اصلاحات از دیدن اقشار فقیر و محروم از «عدالت» غفلت کرد و غفلت از عدالت باعث شد تا عده‌ای با شعارهای پوپولیستی و پخش پول به صحنه بیایند و خود را مدافع عدالت معرفی کنند.
خیر جناب حجاریان! با فرض پذیرش صداقت و حسن نیت‌تان، گریزی از این واقعیت نمی‌توانید داشته باشید که هنوز هم مطلب را نگرفته و متوجه نیستید از کجا خودتان و جنبش‌تان مبتلا به کژراهه شد!؟
هر چند دوری از طبقات محروم و بی‌توجهی به مطالبات ایشان و تکیه صرف به منویات و ارزش‌ها و نیازهای ثانویه «طبقه متوسط» بیت‌الغزل کسر قابل توجهی از اصلاح‌طلبان بود و هست و هر چند چنین خبطی واقعیت دارد و تصحیح آن امر مبارکی است اما چیزی که هنوز ایشان بدان بی‌توجه‌اند آن است که محروم‌نوازی ادا درآوردن یا خلعت نیست تا به اقتضاء آن را پوشید و عندالاقتضاء آن را آویخت!
گویی طبقات محروم توده‌هایی بی‌شکل و بی‌هویت و فاقد درک و فهم و شعور و شخصیت و رعایایی مستمند و یتیمانی مستحق بنده‌نوازی‌اند که در گوشه‌ای نشسته و چشم انتظار آنند تا «از ما بهترانی» به منظور کسب اقبال، منت گذاشته و از سر لطف و احسان دست تفقد خود را بر سر ایشان بکشند!
خیر آقای حجاریان! محروم‌نوازی «پُز روشنفکری» نیست تا به اقتفای قدرت «مهتران» را بر «کهتران» مانوس سازد! غایت قصوای چنان تواضع کردنی، تظاهر کردنی است از جنس تصنع!
جناب حجاریان هر چند از سر عجز فرموده‌اند: «اصلاحات حال و روز خوبی ندارند ولی تنها راه رهایی کشور از معضلات همین اصلاحات است و هنوز هیچ بدیلی در مقابل آن وجود ندارد» اما همان‌طور که شخصا و پیشتر خدمت ایشان معروض داشتم؛ قبل از هر اصلاحی همت خود را می‌بایست صرف درمان و استعلاج آلام روحی- روانی خودتان و جماعتی فرمائید که در برزخ هویت و منجلاب منیت، خودفریبی می‌کنند!
آن مزاری که از 76 تاکنون بر سرش بی‌تابی می‌کنید چیزی جز قبری خالی نیست! در این قبر چیزی جز نفرت نانباشتید!
بالغ بر 20 سال است جنبش مسمی به اصلاح‌طلبی‌تان را با حربه «هیولاسالاری» تنها مستظهر به نفرت از رقیب کرده و با ترویج ترس از رقیب و فریب و ارعاب مردم با این هشدار که «اگه به ما رای ندیدن هیولاها می‌خورن‌تان»! برای مانائی‌تان در قدرت صحنه‌آرایی فرموده‌اید. 20 سال است که با تجارت ترس، سرپا مانده‌اید آقای حجاریان.
وقتی سازوکاری ندارید چگونه یارانه هیچ نیازمندی قطع نمی‌شود؟!
در حالی که سخنگوی دولت درباره حذف یارانه 34 میلیون نفر در لایحه بودجه سال آینده می‌گوید «یارانه هیچ نیازمندی قطع نمی‌شود»، معاون وزیر کار و رفاه تصریح کرد درباره حذف یارانه‌بگیران سازوکاری نداریم و مجلس پیشنهاد دهد!
اخیراً آقای نوبخت (رئیس سازمان برنامه و بودجه و سخنگوی دولت به خبرنگاران گفته بود «برنامه دولت بیش از آن که حذف یارانه‌بگیران باشد شناسایی و پرداخت به نیازمندان است که اغلب آنها را اکنون می‌شناسیم. وی گفت که می‌توانم به صراحت اعلام کنم که در سال آینده هیچ نیازمندی یارانه خود را از دست نداده و همه نیازمندان با توجه به بررسی‌هایی که انجام می‌شود یارانه خواهند گرفت.
نوبخت با اشاره به موضوع یارانه نقدی در سال آینده گفت: یارانه را باید به کسانی که نیازمند هستند، بدهیم و یا استحقاق آن را دارند. دو روش برای این موضوع وجود دارد، اول آن که به حساب 80 میلیون نفر سرکشی کنیم و همین دعواهای کنونی پیش می‌آید که نهایتاً 3 تا 4 میلیون حذف شدند. روش دوم اینکه پول را به کسانی که می‌شناسیم و تحت پوشش هستند، بدهیم که برخی سازمان‌های حمایتی و برخی را بیمه‌های تأمین اجتماعی و یا شاید گروهی از مردم باشند که جزو هیچ کدام نیستند که پس از اعلام و بررسی آنها یارانه‌شان پرداخت می‌شود.
اما احمد حیدری معاون وزیر کار و رفاه و امور اجتماعی به روزنامه فرهیختگان گفته است: ساز و کار حذف یارانه 30 میلیون نفر در بودجه نیامده و به انتخاب مجلس گذاشته شده است. اگر نمایندگان مشخص نکردند باید در آیین‌نامه‌ها مشخص شود. به هر حال دولت برآوردی داشته که این تصمیم را گرفته است. این نکته را هم در نظر بگیرید که از زمان اعلام این خبر مردم نگران شده‌اند. جای نگرانی نیست. باید دید شیوه‌ها به چه شکل است. دولت احتمالاً با توجه به تجربه‌های قبلی شیوه‌هایی را وضع می‌کند که افراد ثروتمند شناسایی شوند.
وی در پاسخ این سؤال که سؤال این است که افراد ثروتمند طبق چه معیاری شناسایی می‌شوند؛ حقوق و دستمزد، حساب‌های بانکی یا...؟ می‌گوید: نمی‌دانم. معلوم نیست. باید دید مجلس چه کاری می‌کند و بعد ما تکمیل و اصلاح کنیم. باید دید نمایندگان مجلس چه اختیاراتی به ما می‌دهند.
یعنی دولت فعلاً برنامه مدونی برای این تصمیم ندارد؟ نه، فعلاً شیوه‌های حذف یارانه نقدی را مشخص نکرده است.
عربستان با این شکست‌های فاجعه‌بار رقیب و هماورد ایران نیست
تلویزیون آلمان ضمن بررسی سیاست‌های پنج سال گذشته رژیم عربستان، آن را «فاجعه‌بار» ارزیابی کرد.
به گزارش دویچه‌وله، اشتفان بوخن همکار مجله سیاسی پانوراما در کانال یک تلویزیون آلمان با طرح این پرسش که مهم‌ترین سیاست‌ها و برنامه‌های منطقه‌ای عربستان چه بوده و چه قدر در پیشبرد آنها موفق بوده، تصریح کرد می‌توان بیلان سیاست‌های پنج سال گذشته عربستان را ارائه کرد. برای این کار کافی است هدف‌ها و سیاست‌های منطقه‌ای عربستان در سال‌های اخیر را مرور کرد و آنها را با واقعیت‌های موجود سنجید. «ترازنامه فاجعه‌بار است.»
در جنگ داخلی سوریه، به عنوان رویداد سرنوشت‌ساز خاورمیانه معاصر، هدف سران عربستان سرنگونی رژیم بشار اسد و جایگزینی آن با حکومتی تحت تأثیر سنی‌ها بود. عربستان با تمام حمایت‌های سیاسی، مالی و نظامی از برخی گروه‌های مخالف حکومت سوریه نه تنها به اهداف خود دست نیافت، که امروز بیش از گذشته از آن دور شده است.
عربستان در یمن، همسایه به شدت فقیر جنوبی، قصد داشت با کمک نیروی هوایی شیعیان حوثی را با بمباران از سر راه بردارد و مسیر را برای منصور هادی، هم‌پیمان ریاض و معاون پیشین رئیس جمهور هموار کند. این خواسته تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده است.
ابتدای ماه دسامبر سال جاری به نظر می‌رسید مداخله‌های عربستان در یمن با یک توفیق روبرو شده و رئیس‌جمهور سابق یمن، علی عبدالله صالح به ائتلاف با حوثی‌ها پشت کرده و با عشایر و قبیله‌های حامی خود به ریاض و متحدانش پیوسته است؛ 24 ساعت بیشتر طول نکشید که این چرخش به بهای جان صالح تمام شد. حوثی‌های مورد حمایت ایران با کشتن صالح، ضعف ریاض را آشکار کردند.
در تابستان سال گذشته خاندان پادشاهی عربستان دست در دست امارات متحده عربی، بحرین و مصر و با پشتیبانی ایالات متحده آمریکا علیه قطر وارد عمل شدند. ائتلاف به رهبری عربستان تحریم‌های شدیدی علیه قطر اعمال کردند و خواستار قطع رابطه دوحه با تهران و بستن شبکه خبری الجزیره شدند. این تلاش ثمری به بار نیاورد؛ قطر به زانو درنیامد و الجزیره همچنان فعال است.
یکی از ناکامی‌های «به شدت شرم‌آور» سیاست‌های منطقه‌ای عربستان در ماجرای نخست‌وزیر لبنان سعد حریری رخ نمود که از نظر ریاض در برابر ایران و شبه نظامیان مورد حمایتش (حزب‌الله) از قاطعیت کافی برخوردار نیست و سستی نشان می‌دهد.
قدرت پادشاهی عربستان ابتدا تا آنجا کفایت کرد که حریری را مجبور به اعلام کناره‌گیری در برابر دوربین تلویزیون کند. اما ریاض خیلی زود عقب کشید؛ سعد حریری به لبنان بازگشت و استعفای خودرا پس گرفت.
دویچه وله در پایان می‌نویسد: عبارت «رقابت میان ایران و عربستان به عنوان قدرت‌های منطقه‌ای» در رسانه‌ها بسیار رواج یافته و تقریباً تمام مفسران و تحلیل‌گران مسائل سیاست خارجی در مورد آن حرف می‌زنند و می‌نویسند. در این عبارت اغلب ابهامی نهفته است؛ در مفهوم «رقابت» بوی برابری به مشام می‌رسد که در دنیای واقعی سیاست نمی‌توان از آن حرف زد. به اعتقاد بوخن در کارزار نظامی و دیپلماسی خاورمیانه ایران برتر به نظر می‌رسد.
4 پله سقوط رتبه کسب و کار نتیجه بی‌اعتنایی دولت به بخش خصوصی
نایب رئیس اتاق بازرگانی تصریح کرد رتبه کسب و کار سقوط کرده است.
حسین سلاح‌ورزی در گفت‌وگو با خبر آن‌لاین و درباره گزارش (کسب و کار 2018) بانک جهانی گفت: براساس ارزیابی این نهاد بین‌المللی که برپایه آمار مربوط به یک ساله منتهی به ژوئن 2017 (خرداد 96) تهیه شده، رتبه فضای کسب و کار در ایران بدتر شده است. این گزارشی که ارائه شده، یک سری زیرشاخص دارد. در تمام شاخص‌های این گزارش به جز زیرشاخص اخذ اعتبارات، در همه موارد تضعیف جایگاه داشتیم.»
سلاح‌ورزی افزود: «10 زیرشاخص وجود دارد و ما با وجود اینکه از نظر مجموع امتیازات بهبود داشتیم، ولی در مجموع از نظر رتبه‌بندی، 4 رتبه سقوط کردیم.
وی عنوان کرد: «اگر به طور دقیق این گزارش را نگاه کنیم، نشان می‌دهد از مجموع کشورهایی که مورد ارزیابی قرار گرفتند، حدود 119 یا 120 کشورحداقل یک اقدام اصلاحی را برای بهبود فضای کسب و کار در طول یک سال گذشته داشتند. حدود 80 درصد این کشورها دو اقدام اصلاحی داشتند و 65 کشور 3 اقدام اصلاحی داشتند.»
سلاح‌ورزی با اشاره به اقدامات دولت در حوزه اصلاح نظام بانکی، ادامه داد: «زیرشاخص اخذ اعتبارات ما تنها زیرشاخصی است که بهبود پیدا کرده است. این در حالی است که در زیرشاخص شروع کسب و کار رتبه ایران 96 بوده که 97 شده است، در شرایط و مقررات مجوز ساخت رتبه ایران 21 بوده که 25 شده است و در ثبت مالکیت رتبه ایران 86 بوده که 87 شده است. در زیرشاخص اخذ اعتبارات اما رتبه کشور 107 بوده که 90 شده است.»
نایب اتاق بازرگانی در هفته قبل هم به خبر آن‌لاین گفته بود: دولت اعتقادی به بخش خصوصی ندارد بعد از توافق برجام شرکت‌های خارجی بسیاری به ایران آمدند و حرف زدند و شنیدند و رفتند. این رفت و آمدها در میان شهروندان و حتی در میان کارشناسان و فعالان اقتصادی انتظارات قابل اعتنایی به وجود آورد که حجمی از مراودات تجاری و اقتصادی آغاز شود، اما این اتفاق نیفتاد.
وی همچنین با اشاره به مشکلات انتقال پول گفته بود: یکی از مسائل ما این است که رئیس‌جمهور به صورت مستقیم با بخش خصوصی نشست نداشته است. تنها نشستی که با بخش خصوصی دارد، مراسم افطاری است که هر سال در ماه مبارک رمضان انجام می‌شود. آنهم تعداد محدودی از نمایندگان بخش خصوصی حضور پیدا می‌کنند. به خاطر ندارم رئیس‌جمهور محترم در چهار سال گذشته یک بار بی‌واسطه با بخش خصوصی واقعی گفت‌وگوی مستقیم داشته است.
در سال‌های گذشته متأسفانه دولت به جای آنکه اشتغال را از طریق بخش خصوصی ایجاد کند، به این بخش بی‌توجه بوده است. در حالی که می‌توانست زمینه را برای سرمایه‌گذاری بیشتر و اشتغال در این حوزه فراهم کند.
به جای واگذاری تصدی‌های دولتی به بخش خصوصی و لاغر کردن بدنه دولت بودجه دولت سال به سال بزرگ و بزرگ‌تر شده است. از طرفی بخش خصوصی هم کوچک نگه داشته شده است.