استاندارد دوگانه مدعیان اصلاحات در تفسیر یک اتفاق از سوی دو رئیس‌جمهور
رئیس‌جمهور در جریان سفر به خوزستان، در یک ساختمان در حال ساخت حاضر شد و با برداشتن «بیل» و ریختن «ملات»، تصویری نمادین برای تکریم کارگران به نمایش گذاشت؛ اقدامی ساده و قابل‌قبول که اما برای برخی از جریان‌ها تبدیل به محلی برای نطق‌های فلسفی و تلاش برای توجیه تناقضات رویکردهای پیشین شده است.
رئیس‌جمهور در قسمتی از سفر خود به خوزستان در یک ساختمان در حال ساخت حضور یافت و با دست گرفتن «بیل» و ریخت «ملات» تلاش کرد کمک کوچکی به احداث این بنا کرده و تصویری نمادین برای تکریم کارگران خلق کند؛ اقدامی که قابل قبول و پسندیده است.
اما همین «بیل» به دست شدن آقای پزشکیان هواداران او را به تکاپو انداخته است! آنها که تا دیروز اقداماتی از این دست را تخطئه کرده و شهید رئیسی و یا رؤسای جمهور پیشین را به خاطر انجام اقدامی مشابه «پوپولیست» خوانده بودند؛ اکنون «ماله» به دست گرفته و سعی کرده‌اند برای این اقدام رئیس‌جمهور «فلسفه بافی» کنند!
جالب‌ترین نمونه آن یادداشت روزنامه «سازندگی» است. این روزنامه که پیشتر اقدامات مردمی شهید رئیسی را با تیتر «بازتولید پوپولیسم» تخطئه کرده بود حالا به قلم سردبیرش سعی کرده تناقض موجود در رویکرد خود را رفع و رجوع کند.
اما آقای سردبیر دیگر کمی بیش از حد متعارف قلم فرسایی کرده و برای این اقدام خداپسندانه ساده این‌طور فلسفه‌بافی کرده است: «پیام پوشیدن لباس کارگری پزشکیان، «سازندگی» است. به عبارتی بیایید با هم این کشور را بسازیم. او حتی به دیگر مدیرانی که نظاره‌گر رفتار او هستند، نهیب می‌زند؛ چرا نگاه می‌کنید؟ دست به کار شوید. پس پزشکیان نه‌تنها پوپولیست نیست، بلکه وجهی از پراگماتسیم را به‌عنوان تنها راه موجود نشان داد: عمل‌گرایی به جای عوام‌گرایی.»
اگر امروز مسعود پزشکیان یادداشت روزنامه سازندگی را خوانده باشد؛ حتما تعجب خواهد کرد که سردبیر این روزنامه از یک «بیل به دست» شدن ساده چنین چیزی را بیرون کشیده است!
یکی دیگر از چهره‌های جریان مدعی اصلاح‌طلبی نیز برای رفع و رجوع مواضع پیشین جریان متبوع خود که در تناقض با این اقدام رئیس‌جمهور است گفته: «به گمانم کارگری وی در راستای مرام ایشان است که می‌خواهد همانی باشد که بود. نمی‌خواهد وقتی که ردای ریاست جمهوری بر تن کرد، از قالب مردمی خود خارج شود.»
لازم به ذکر است «سلوک مردمی» ویژگی مثبتی است که باید در میان همه مسئولان باشد. تخطئه این رویکرد توسط جریان‌های غربگرا در دولت‌های گذشته مانند دولت شهید رئیسی، اشرافیت و مردم‌گریزی آنان را نشان می‌داد و «فلسفه بافی» امروزشان برای این اقدام ساده نیز تزویر و بی‌صداقتی آنها را در مواجهه با یک اتفاق واحد از جانب دو فرد متفاوت نشان
می‌دهد!