علیرضا قزوه، شاعر و مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، در این نشست بیان کرد: بزرگانی مثل شهید صفاری که در حوزه شعر فعالیت می‌کردند و در جبهه‌های جنگ حضور داشتند، آبروی ما شاعران هستند؛ چون واقعا حضور پررنگ و بابرکتی در جنگ داشتند و با علم و آگاهی بر اینکه چه خطراتی آن‌ها را تهدید می‌کند به جبهه‌های جنگ رفتند و شهید شدند.
عباسعلی براتی‌پور، شاعر پیشکسوت نیز در سخنانی کوتاه گفت: نکته جالب شهید صفاری این بود که این عزیز بزرگوار شهادت خودش را پیش‌بینی کرده بود و می‌دانست چه زمانی به شهادت می‌رسد.
او خاطرنشان کرد: این باعث افتخار ما شاعران است که به هر جهت از تبار شاعران، بزرگانی داشتیم که با سلاح قلم و با سلاح تفنگ به جبهه‌ها رفتند و برای حفظ آرمان‌های انقلاب اسلامی و همچنین دفاع از میهن اسلامی به درجه رفیع شهادت رسیدند.اسماعیل امینی، هم برخورداری از جانمایه شاعری را مهم‌ترین ویژگی کتاب اشعار شهید صفاری دانست.
در ادامه فرزند شهید ماشاءالله صفاری گفت: کاش دست‌نوشته پدرم را می‌آوردم تا از آن استفاده شود. این کتاب درواقع چکیده‌ای کوچک از اشعار پدرم بود. خود ایشان در دست‌نوشته‌هایش عنوان کرده بود که تخصصش در فی‌البداهه گفتن بود و خیلی وقت شعر گفتن نداشت؛ بنابراین اصل بداهه گفتن روش اصلی ایشان در شعر بود. همچنین ایشان قبل از انقلاب هم حوزه اصلی‌ کارش طنز بود؛ به طوری که بیش از ۸۰ درصد کارهایش در حوزه طنز بود.ناصر فیض شاعر طنزپرداز نیز در این نشست اظهار کرد: آنچه از این کتاب نظر مرا جلب کرد این بود که چقدر این شاعر با همه چیز با صداقت برخورد کرده  و هیچ تلاشی برای رندی نداشته است.
موسی بیدج از دیگر شاعران حاضر در این نشست اظهار کرد: در طول تاریخ شاعرانی که همیشه در کنار رزمندگان حضور داشته باشند داشته‌ایم. اما وقتی هم که جلوتر می‌آییم می‌بینیم که به عنوان مثال در جنگ میان ایران و عراق هم شاعران زیادی داشتیم که در جنگ حضور داشتند و شهید شدند. اما نباید شاعران بزرگی مانند مرحوم قیصر امین‌پور را نادیده گرفت که در جبهه نجنگیدند اما با کلمه جنگیدند و در راه اندیشه و قلم شهید شدند.