پس از انقلاب عضو انجمن اسلامي دبيرستان و بسيج مسجد محل شد. وقتي جنگ آغاز شد حتي دبيرستان را هم بهانه نيافت و به جبهه شتافت. چنانچه از سال آخر دبيرستان تنها چهار ماه آخر سال را در شهر گذارند تا امتحان بدهد و سپس بازگردد.
وی در كنکور شركت كرد و در رشته مهندسی شیمی دانشگاه صنعتي شريف پذيرفته شد. دانشگاه براي او محلي براي فعاليت بيشتر و كسب علم و تخصص برای جبهه ها و جبهه خانه اصلي او بود.
در دوران دانشگاه هرگاه فرصتي مي يافت، اگر طولاني بود به جبهه مي رفت و اگر كوتاه بود روي زندگينامه شهدا كار مي كرد و آنها را به صورت جزوه درمي آورد و به خانوده ها و يا مساجد تحويل مي داد. سرانجام او در 11 اسفند 1365 در منطقه عملیاتی شلمچه به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
در گوشه‌هایی از وصیتنامه شهید دانشجو «امیر جعفری‌پور» چنین آمده است:
خداي من اي كاش هزاران بار مرا مي كشتند و دوباره زنده مي شدم تا به لقاي تو برسم. پيروزی يا شهادت كه هر دو حالت برای من پيروزی است.
 پدر و مادر عزيزم! لطف و رحمت خداوند شامل حالتان بود كه اين امانت خدا را اين‌گونه تحويل خدا داديد كه در آخرت هم سربلند و سرافراز خواهيد شد. مادرجان اگر خواستي بيادم باشي بياد حسين فاطمه(ع) اشك بريز. دعاهاي كميل و ندبه و نماز جمعه و مستحبات را فراموش نكنيد كه به خدا قسم هر چه داريم از اينها داريم. عزيزان قرآن را فراموش نكنيد، قرآن براستي كتاب هدايت است.
خانواده عزيزم، هر كس كه حتي ذره ای نسبت به انقلاب و امام(ره) و راه من ترديد و بدبيني دارد حق ندارد در تشييع و يا هر مراسم ديگري مربوط به من شركت كند چراکه اسلام بر محور ولايت استوار است.