سرویس ورزشی -
یکی از مباحثی که این صفحه به عنوان یک موضوع مهم و حیاتی و تاثیرگذار بر حال و روز ورزش و روند و آینده آن مطرح می‌شود موضوع «فرهنگ» است. آخرین بار دو هفته قبل در صفحه 9 روزنامه کیهان بود که به طور تقریبا مفصل به آن پرداختیم. بحث در باره موضوع فرهنگ، در ورزش، از دو جنبه قابل بررسی و موشکافی است. اول، از آن رو که اصولا پیشرفت در ورزش مثل پیشرفت در هر جا و عرصه دیگری در گروی توجه به فرهنگ است. حاکمیت ارزش‌های ناب و تجربه شده در فضا و سازوکار و برنامه‌های ورزش بدون تردید به رشد و پیشرفت ورزش کمک می‌‌کند. ورزش مثل هر چیز دیگری با هرهری مسلکی و لاابالیگری و بی‌صداقتی و ناراستی و بی‌برنامگی و بی‌انضباطی و... این‌طور حرف‌ها و روش‌ها پیش نمی‌رود چنانکه در هیچ کجای دنیا پیش نرفته است. کشورهایی در ورزش پیشرفته و جلودارند که کار خود را جدی گرفته‌اند. در کار خود صداقت داشته و برای تحقق اهداف خود به سلاح عقل و تدبیر برنامه نشأت گرفته از آن مسلح بوده‌اند. وقتی چنین تفکر و روش و فرهنگ کاری بر اداره و مدیریت ورزش حاکم شد. آنگاه خیلی از اتفاقات مثبت نیز رخ خواهند داد برای مثال در چنین شرایطی، دیگر فرصت‌ها به تهدید و نعمت‌ها به نقمت تبدیل نخواهد شد.
تاکید می‌کنیم پیشرفت ورزش در گروی رشد و ارتقای فرهنگی و سلامت محیط ورزش است. هرگز در فضای ناسالم و زمین آفت‌زده ، گل خوشبو نمی‌روید و نهال نوپا به درخت پربار تبدیل نخواهد شد. درصد بالا و دلیل مهم پیشرفت ورزش در کشورهای پیشرو، در این امر مربوط می‌شود به رعایت اصولی که ما مجموعه آن را «فرهنگ ورزش ناب» می‌نامیم. اصولی مثل نظم و انضباط و برنامه‌ریزی و قدرشناسی و تجربه‌اندوزی و... که در ورزش، آنها نهادینه شده و به آن عمل می‌شود. بنابراین این به گمان ما اگر در ورزش ما اتفاق خاصی از نظر فرهنگی رخ ندهد و این اتفاق تاثیر خود را بر کلیت ورزش از دیدگاه‌های حاکم و روش‌های مدیریتی گرفته تا نحوه عملکرد رسانه‌ها و فضای اخلاقی حاکم بر میادین ورزش رخ ندهد. در ورزش، کماکان بر پاشنه قبلی خواهد چرخید. برای مثال در المپیک توکیو برای ورزش ما کم و بیش همان اتفاقاتی خواهد افتاد که چندی پیش در المپیک ریو افتاد و قبل از آن در المپیک‌های قبلی افتاده بود!
... و اما جنبه دومی که می‌توان موضوع «فرهنگ در ورزش» را مورد بررسی قرار داد این است که اصولا اصلاح فرهنگی به عنوان یک وظیفه و ضرورت نه فقط در ورزش بلکه در هر جا و همه عرصه‌های زندگی بشری باید مورد توجه قرار بگیرد. اصلاحی مدام و خستگی‌ناپذیر که بیش از هر چیز از رکود و عقب‌افتادگی فرهنگی جلو می‌گیرد و موجب تداوم فرهنگی و پویایی و سرزندگی حیات جمعی می‌شود.
ماه پرمعنی و حماسه‌ساز محرم نزدیک است. ماهی که حماسه‌ساز بزرگ آن، سرور آزادگان جهان امام حسین‌بن‌علی‌(ع) است. قهرمانی که به تصریح و فرمایش خودش در نخستین مرحله حرکت انقلابی و نجاتبخش خود از مدینه به سوی کوفه هدف از قیام خود را «اصلاح امت» اعلام می‌کند. «انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی و... الخ». وقتی بدانیم و بپذیریم که اصلاح و اصلاح‌گری به معنی واقعی و درست کلمه از وظایف هر مسلمانی است، آن وقت به اهمیت فرهنگ و نقش آن در سلامت و پویایی جامعه از دیدگاه اسلام بهتر واقف می‌شویم. این فرهنگ سالم و پویاست که می‌تواند نقش موثر محرکه اجتماع و مردم را بازی کند و... ورزش هم به عنوان یک امر یا پدیده اجتماعی، (در این باره بین علمای جامعه‌شناس بحث و اختلاف‌نظر وجود دارد) از این قاعده مستثنی نیست و بر تک‌تک اهالی ورزش به‌ویژه مسئولان، مدیران و همچنین بخش‌ها و عناصری که درباره فرهنگ ورزش، وضعیت آن و... حساس باشند و ضمن حراست از ارزش‌های آن از تخریب آن توسط جریانات مخرب و منفعت‌جو با هشیاری و قدرت تمام دفاع نمایند. اتفاقا توجه به این جنبه، از  جنبه‌ اول ضروری‌تر است. در آن بخش گفته شد پیشرفت ورزش در گروی سلامتی و کارآمدی فرهنگ ورزش است. در بخش دوم، سخن بر سر این است که مسئولان و دست‌‌‌اندرکاران ورزش نه به عنوان انتخاب یا کار دلبخواه بلکه به عنوان یک ضرورت و یک وظیفه شرعی، ملی و حرفه‌ای باید نقش خود را در سلامت و اصلاح فرهنگی بازی کنند و به سهم خود مدافع فرهنگ و ارزش‌های پذیرفته شده که ریشه در اعتقادات و سنن و تاریخ یک ملت دارند باشد و با این کار خود محیط ورزش را آن چنان سالم حفظ کنند که جریانات فاسد بدخواه و مغرض از این ناحیه نتوانند مفسده‌‌انگیزی کنند و روح و جسم و جان جوانانی که ورزش را به عنوان یک علاقه انتخاب کرده و باور خانواده‌های آنان ورزش را مکان امن و مقدسی برای سلامتی بچه‌های خود می‌داند مورد تهدید و دست‌درازی غارتگران مال و ناموس و اخلاق جامعه قرار نگیرد.