از پنج‌شنبه تا پنج‌شنبه!
 
هفته گذشته، از پنج‌شنبه 13 فروردین که توافق لوزان منتشر شد تا پنج‌شنبه 20 فروردین که رهبرمعظم انقلاب به تشریح حکیمانه و موشکافانه ماجرا پرداختند، روزنامه کیهان و مواضع آن زیر ضربات سنگین داخلی و خارجی بود و یک جریان نه‌چندان ناشناخته در هجومی گسترده و حسابشده اصرار داشت که مواضع کیهان در نقد توافق لوزان را با منافع ملی ناسازگار و ناهمخوان معرفی کند و برای این منظور علاوه بر بهره‌گیری از مقاله‌ها و مصاحبه‌ها و نامه‌های سرگشاده و شعر و کاریکاتور و... روی دو محور تمرکز ویژه‌ای داشتند.
اول آن که ادعا می‌کردند، رهبرمعظم انقلاب بر تمامی روند مذاکرات و ریزه‌کاری‌ها و جزئیات آن اشراف کامل داشته و آنچه در لوزان مورد توافق قرار گرفته است بعد از تائید و پذیرش حضرت ایشان، منتشر شده! و نتیجه می‌گرفتند که مواضع کیهان در انتقاد به توافق یاد شده، با نظر حضرت آقا مغایرت دارد.
دوم: تقدیر و تمجید برخی از مسئولان غیردولتی نظام بود، که توافق لوزان را «فتح‌الفتوح»! و یکی از بزرگترین دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران در طول چالش هسته‌ای 12 ساله معرفی می‌کردند و کسب این دستاوردهای افتخار‌آمیز! را به ملت و رهبری تبریک می‌گفتند! این تعریف و تمجیدهای اغراق‌آمیز، از فردای انتشار توافق یاد شده از سوی برخی تریبون‌ها و  شخصیت‌های سیاسی آغاز شد و در طول هفته گذشته با استقبال و تبریک شمار دیگری از مسئولان  ادامه یافت.
طیف یاد شده با استناد به این حمایت‌های گسترده و فراگیر و مخصوصا با اشاره به جایگاه برخی از آنان ادعا می‌کردند که اگر سند منتشر شده در لوزان از حمایت کامل رهبری و مجموعه نظام برخوردار نبود، مسئولان مورد اشاره که معمولا باید از نظر معظم‌له مطلع باشند، به تعریف و تمجید و حمایت از آن نمی‌پرداختند!
روزنامه کیهان اما، که  مطالب آن نشان می‌داد جریان مذاکرات را به دقت دنبال می‌کند، در همان ساعات اولیه بعد از انتشار سند لوزان، با مراجعه به متن اصلی آن - و نه فکت شیت آمریکایی‌ها- به این نتیجه رسیده بود که در آن، برخی از خطوط قرمز و سرنوشت‌ساز نظام رعایت نشده است، ضمن آن که متن اصلی چارچوب‌های مورد توافق ایران و 5+1 را به صراحت تعیین کرده و تعهدات ایران را با قید ایران پذیرفته است که ... IRAN  HAS  AGREED  TO در سند آورده بود. بنابراین و از آنجا که فقط نظر رهبری را ملاک می‌دانست و بر این باور بود که چنانچه مصلحت‌هایی در کار بوده است این مصلحت‌اندیشی‌ها نباید با مواضع صریحا اعلام شده حضرت آقا مغایرت داشته باشد، به انتقادهای خود ادامه داد و... سرانجام بیانات دقیق و کارشناسانه رهبر معظم انقلاب در روز پنج‌شنبه 20 فروردین‌ماه نشان داد که ؛
اولا؛ برخلاف آنچه اعتراض‌کنندگان به مواضع کیهان مدعی بودند و متن سند لوزان را همراه با جزئیات آن تحت اشراف و تائید حضرت ایشان معرفی می‌کردند، رهبر معظم انقلاب در جزئیات دخالتی نداشته‌اند و به تعبیر حضرتش «بنده در جزئیات دخالتی نکردم و باز هم نمی‌کنم؛ من مسائل کلان، خطوط اصلی، چارچوب‌های مهم و خط‌قرمزها را به مسئولین کشور همواره گفته‌ام».
و ثانیا؛ درباره تعریف و تمجید برخی مسئولان از نتیجه مذاکرات لوزان که طیف مورد اشاره از آن با عنوان نشانه موافقت و حمایت رهبری یاد می‌کردند، فرمودند «اگر از من بپرسند شما موافقید یا مخالف، می‌گویم نه موافقم، نه مخالف» و سپس از کسانی که «هنوز هیچ‌کاری انجام نگرفته» به تعریف و تمجید پرداخته‌اند گلایه کرده و فرمودند «همه‌چیز مربوط به بعد از این است».
دقت‌نظر حضرت آقا در بیانات اخیرشان مانند همیشه شگفت‌انگیز بود. ایشان درباره اینکه آیا بیانیه لوزان حاوی مفاد الزام‌آور نیز هست یا نه؟ می‌فرمایند «مسئولین ما، مسئولین هسته‌ای، مباشرین کار به ما دارند می‌گویند هنوز کاری انجام نگرفته است، هیچ‌چیز الزام‌آوری بین دو طرف نگذشته است» به بیان دیگر الزام‌آور نبودن بیانیه لوزان را به گزارش مسئولان ذیربط مستند می‌فرمایند. بدیهی است که مسئولان محترم به ایشان گزارش غلط نمی‌دهند ولی این احتمال که برداشت آنان درباره غیرالزام‌آور بودن سند لوزان برداشت دقیقی نبوده است، دور از ذهن نیست. باید توجه داشت که آمریکای حیله‌گر درباره «توافق‌ ژنو»  نیز، به تیم هسته‌ای کشورمان آدرس غلط داده بود؛ تا آنجا که آقای دکتر ظریف با خشنودی از پذیرش حق غنی‌سازی ایران در توافق ژنو یاد کرد و آقای رئیس‌جمهور نیز با ارسال نامه‌ای به رهبرمعظم انقلاب این پیروزی را تبریک گفت و حضرت آقا در پاسخ خطاب به ایشان فرمودند؛ «دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید درخور تقدیر و تشکر است». آن روزها نیز، نقد کیهان به توافق ژنو با اعتراض برخی روبرو شده بود که آن را در تقابل با نظر و اراده نظام می‌دانستند ولی مدتی بعد رئیس‌جمهور محترم و برادر عزیزمان جناب دکتر ظریف نیز به عهدشکنی و حیله‌گری آمریکا حمله کردند.
فضای سنگین اعتراض به کیهان طی هفته گذشته اگرچه از سوی یک جریان شناخته شده شکل گرفته بود ولی متأسفانه برخی از دوستان نیز تحت تأثیر آن به کیهان توصیه می‌کردند که به طیف حامیان و تمجیدکنندگان توافق لوزان بپیوندند و پاسخ ما این بود که آیا احتمال نمی‌دهید این هجوم گسترده برای آن است که کسی جرأت انتقاد پیدا نکند؟ مخصوصا آن که در پی ادامه مواضع انتقادی کیهان که با استناد به متن اصلی توافق همراه بود، جریان یاد شده به جای پاسخ منطقی به شگردهای مورد اشاره روی آورده بود و حال آن که می‌توانست پاسخی روشن و مستند ارائه کند و بالاخره جریان مزبور در میانه راه با تمسک به مصاحبه مدیرمسئول کیهان که ضمن تقدیر از تلاش تیم مذاکره‌کننده گفته بود «لوزه‌های عفونی توافق لوزان باید جراحی شود» فضای مجازی را پر کرد که کیهان از مواضع خود عقب‌نشینی کرده است! و خنده‌دار این که «لوزه‌های عفونی توافق لوزان» که از غیرقابل قبول بودن آن حکایت می‌کرد را رها کرده و تقدیر از تلاش تیم ‌مذاکره‌کننده که رعایت انصاف و ادب بود، را نشانه عقب‌نشینی از مواضع اعلام می‌کرد!
و اما، شرح ماجرا برای آن است که برخی دوستان از اصل تعیین‌کننده دروازه‌بانی خبر غفلت نورزند.


جشن و شادی کافی است  دولت چاره‌جویی مدیریتی کند.
 
 
«شادی کردن برای توافق هسته‌ای کافی است. دولت باید به فکر چاره‌جویی نهادی و مدیریتی برای مسائل اقتصادی باشد.»
این مطلب را فرشاد مومنی عنوان کرد و ضمن استقبال از حل چالش‌های خارجی گفت: چیزی که باید دائما به مسئولان و سیاست‌گذاران کشور گوشزد کنیم این است که مسائل انسان و جامعه پیچیدگی‌های خارق‌العاده‌ای دارد و نگرش‌های مکانیکی، تک ساحتی و تک سبب بینانه برای فهم این مسائل و برای مبنا قرار دادن آنها به عنوان ابزار‌های سیاست‌گذاری، می‌تواند هزینه بزرگی را به جامعه ما تحمیل کند. در مسائل اقتصادی نیز با وجود این مسائل پیچیده باید دقت هایی شایسته و بایسته صورت گیرد که در غیر این صورت می‌تواند برای کشور پرهزینه باشد.
وی می‌افزاید: دولت محترم به این مسئله توجه کند که فرصت ایجاد شده، در بهترین حالت فقط یکی از شروط لازم برای برون رفت از بحران‌هایی که در دولت قبل ایجاد شده را فراهم کرده است و همین یک شرط لازم هم که فراهم شده بر حسب اینکه چگونه از آن استفاده شود، می‌تواند نتایج و پیامد‌های به طور کلی متفاوتی را داشته باشد. بنابر این در عین حال که شادمانی راجع به آنچه اتفاق افتاده جای خود را دارد، اما دادن این تذکر و هشدار که مهمترین قسمت ماجرا این است که از فرصت ایجاد شده چگونه استفاده کنیم را برجسته کنیم، چون در غیر این صورت همه این زحمت‌ها می‌تواند به ضد خودش تبدیل شود و نوعی بی تفاوتی از تنش‌زدایی را در کشور شاهد باشیم. دولت باید به این نکته توجه کند که اگر دستاورد عملی در زمینه ارتقا بنیه تولید ملی، افزایش توان رقابتی و ارتقای کیفیت زندگی عامه مردم در اثر این زحمت‌ها حاصل نشود، اصالت این زحمت‌ها به چالش کشیده خواهد شد.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی می‌گوید: من ‌اکنون می‌خواهم توجه دولت محترم را به این نکته جلب کنم که حتی اگر آمادگی این را ندارند که از تجربه‌ دولت احمدی‌نژاد به اندازه کافی درس بگیرند، حداقل از تجربه 18ماهه عملکرد خودشان پند بگیرند. رئیس‌جمهور امروز باید با تمام همکاران مسئولشان پاسخ‌گوی این باشند که چرا عملکرد اقتصاد ایران در سال 1393 به گونه‌ای که مشاهده شد رقم خورد؟ چرا صدور مجوز واحد‌های صنعتی در سال گذشته 10 درصد کاهش یافت.
مومنی با اشاره به موانع تولید می‌گوید: شادی کردن برای آشکار شدن نتایج تلاش‌هایی که دیپلمات‌های ما کردند، کافی است از این به بعد باید با اراده و جدیتی چندین برابری که تیم مذاکره کننده داشت، تیم دولت با همراهی مجلس باید مسائل کشور را شفاف و دقیق ریشه‌یابی تحلیل کنند و برای برون رفت این شرایط برنامه مدون خودشان را ارائه کنند. چیزی که ما تاکنون مشاهده کردیم این است که متاسفانه سیاست‌های پولی، مالی، تجاری و نرخ ارز که در حال حاضر به طور کلی به ضد تولید کشور تنظیم شده‌اند، به هیچ وجه آن تمایل بایسته را در دولت برای بازآرایی ساختار نهادی نمی‌بینیم. کما اینکه تاکنون نشنیده‌ایم این دولت در زمینه طراحی یک برنامه ملی مبارزه با فساد نیز کوشش قابل توجهی کرده باشد.



کاسبی از تحریم‌ها تمام شد!

چهارشنبه هفته گذشته، رسانه‌های جهان خبری را مخابره کردند که بار دیگر از هویت فریبکارانه و حیله‌گر طرف غربی مذاکره با ایران پرده برمی‌داشت و فرجام اعتماد به آنان را به درستی نشان می‌داد. خبر تحریم مجدد بانک تجارت و 32 شرکت ایرانی از سوی اتحادیه اروپا. خبر این تحریم‌های دوباره بر روی خروجی اغلب خبرگزاری‌ها و رسانه‌های مهم جهان که موضوع هسته‌ای کشورمان را دنبال می‌کردند آمده بود. اما علیرغم حساسیت آنها، در داخل کشور تحریم‌های تازه برای روزنامه‌های اصلاح‌طلب اصلاً اهمیتی نداشت! چرا که نمی‌خواستند شادی کاذب برخی از هواداران بی‌خبر از اصل ماجرا و اعتماد پوشالی و ساختگی به دشمن را خراب کنند! آنها که روزگاری با دست‌آویز قرار دادن تحریم‌ها و نشان دادن خودشان بعنوان حلال مشکلات و نیز نمایش تحریم‌ها بعنوان یگانه عامل مشکلات کشور، به معنی واقعی «کاسب تحریم شده» بودند، در این مقطع چشم خود را به روی حقیقت بستند و حتی برخلاف رویه حرفه‌ای، خبر این رخداد مهم را هم منتشر نکردند!
البته شاید وجود خبر‌های مهم دیگر مانع این کار شده باشد! مثلا شرق تیتر گزارش حمله به مطهری روی میز رؤسای قوا را با عکس او به این خبر ترجیح داد! و در تیتر دیگری خبر داد که درهای عشرت‌آباد به روی مردم باز می‌شود! آرمان برای صدمین بار اموال بابک زنجانی را شناسایی کرد و البته به ماجرای بسیار مهم علی مطهری هم پرداخت! آفتاب یزد بدون آنکه تحریم‌های تازه را به روی خودش بیاورد، نوشت «کدام تحریم‌ها در انتظار لغو!؟» و در تیتر دیگری از ناامنی ورزشگاه‌ها بخاطر تک جنسیتی بودن آن خبر داد! ایران که روزنامه رسمی دولت است و باید اصل خبر رسانی به مردم را در هر شرایطی لحاظ کند با تیتر بزرگ «ورود سرمایه اروپایی‌ها به بورس تهران» کوشید افکار عمومی را از حقیقت تلخ تحریم‌های تازه بی‌خبر نگه دارد و چهره دشمن را بزک کند! جمهوری اسلامی حمله به سریال «در حاشیه» مهران مدیری را مهم‌تر از حمله به اروپا برای تحریم مردم دانست و در تیتر یک هم بدون توجه به اقدامات تلخ زیست محیطی دولت یازدهم مثل واگذاری آشوراده و... خطر تغییر کاربری اراضی مازندران را گوشزد کرد! شهروند بررسی علل قتل‌های خانوادگی در شمال و جنوب پایتخت را به بررسی علل جنایت اروپا علیه ایران ترجیح داد! و بالاخره اعتماد عکس تمام قد مطهری و موضوع بسیار مهم! حمله به او را در پیشانی صفحه اول خود نشاند!
اکنون باید از مدعیانی که روزگاری با کاسبی تحریم‌ها رأی مردم را گرفته و وعده‌های آنچنانی درباره رفع آنها داده بودند پرسید؛ چه شده که تحریم بزرگ و ناجوانمردانه 32 شرکت و یک بانک ایرانی در نظرتان بی‌اهمیت شده؟!



جنگ اقتصادی و تهدید نظامی نشانه صلح‌طلبی غرب است؟!


هاشمی رفسنجانی می‌گوید شرایط در قبال غرب، شرایط دعوت متقابل به صلح است.
وی در جریان دیدارهای نوروزی گفت شرایط فعلی مصداق عملی آیه «و ان جنحوا السلم فاجنح لها» می‌باشد.
قرآن کریم در این آیه تأکید می‌کند که اگر دشمنان شما به صلح تمایل نشان دادند شما نیز تمایل نشان دهید.
آقای هاشمی توضیح نمی‌دهد که آیا تحریم 100 شرکت از سوی آمریکایی‌ها در همین یک سال بعد از توافق ژنو، تصریح بر روی میز بودن گزینه نظامی،‌تحریم دوباره 32 شرکت از سوی اروپا (که دیروز اعلام شد) و... مصداق صلح‌طلبی و نشانه صلح‌خواهی و آشتی‌طلبی است یا نشانه صریح کارزار بزرگی که مقام معظم رهبری با مرور واقعیت‌ها مورد اشاره قرار دادند؟!



گردش آزادانه خبرنگار صهیونیست در ایران!

در خبرها آمده بود «اورلی آزرلایی» یکی از مشهورترین خبرنگاران روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت، 14 روز تمام در ایران بوده و به تهیه گزارش و کسب خبر و مصاحبه با مردم مشغول بوده است!
او گزارش می‌دهد در ایرانگردی‌اش اصفهان، شیراز و تخت جمشید و تهران را دیده و با مردم آنها صحبت کرده است و درباره انتظار مردم ایران برای برقراری رابطه با آمریکا و حتی اسرائیل داستان‌سرایی کرده است!
صرفنظر از اینکه او چه نوشته و گزارش وی از جامعه ایرانی تا چه حد مغرضانه بوده است- که البته از یک خبرنگار صهیونیست انتظاری جز این هم نیست- پرسش مهم و کلیدی آن است که خبرنگار مذکور با چه هویتی به ایران آمده است!؟ بدیهی است که او نمی‌تواند با پاسپورت رژیم صهیونیستی به ایران آمده باشد بنابراین آیا با گذرنامه جعلی سفر کرده است؟! مسئولان مربوطه در وزارت ارشاد اسلامی که متولی انجام امور مربوط به ورود و خروج خبرنگاران خارجی هستند باید به این پرسش بدیهی پاسخ بدهند که ورود یک خبرنگار اسرائیلی و گردش دو هفته‌ای او در کشور، چگونه اتفاق افتاده است؟! حتی اگر وی با گذرنامه جعلی وارد شده باشد- که احتمال آن زیاد است- شناسایی یکی از مشهورترین خبرنگاران اسرائیلی کار سختی نیست و معلوم نیست غفلت در این مسئله مهم، چه توجیهی دارد!؟