سعید لیلاز در روزنامه اعتماد نوشت: در مورد حامل‌های انرژی باید به‌گونه‌ای عمل کنیم که بتوانیم روزی 50 تا 100 میلیون لیتر معادل نفت خام از مصرف بنزین، گازوییل و گاز طبیعی کشور کم کنیم و به صادرات اختصاص بدهیم. هم‌اکنون احیای کارت سوخت، اقدامی ‌است با دو سال تاخیر. کاش کارت سوخت باطل و از دور خارج نمی‌شد. حالا هم که بنا به احیای کارت‌های سوخت است، بعضی‌ها بهانه‌های مختلف می‎آورند که مثلا به لحاظ امنیتی به مصلحت نیست. این به نوعی پراکندگی اختیارات برای تصمیم‌گیری را نشان می‌دهد. دولت آقای روحانی در زمینه تحریم‌ها دچار نوعی بی‌عملی است که بخشی از آن به‌خاطر‌ترسانده شدن دولت از سوی واحدهای خارج از دولت است. به‌طور مثال، خود مجلس که از بخشی از اختیارات برخوردار است، شاید خیلی دلش نخواهد به چالش‌های موضوع مقابله با تحریم ورود کند؛ به‌ویژه حالا که انتخابات مجلس هم در اسفندماه امسال در پیش است. در زمینه احیای کارت‌های سوخت هم این‌ترساندن دولت وجود داشته است. چه از سوی خود وزارت کشور و چه از طرف مقامات عالی امنیتی. اگر از دو سال یا حتی از یک سال پیش این اقدامات اصلاحی در زمینه مدیریت مصرف حامل‌های انرژی اتفاق می‌افتاد، تابه‌حال دستاوردهای زیادی حاصل شده بود و کشور از نظر اقتصادی به مراتب جلوتر از جایی بود که الان هست. طوری که قیمت دلار هرگز به بالای 9‌هزار تومان نمی‌رسید.