خداوند جهان را بر اساس رحمت، مهندسی کرده است. از این رو اسم الرحمن به عنوان اسم جامع همه اسماء و صفات الهی، وقتی در مقام ربوبیت قرار می‌گیرد، جز رحمت از او چیزی بر نمی‌آید. پس اگر در جایی غضب الهی ظهور می‌کند، بر اساس انتقام نیست، بلکه برای بیداری شخص است تا استیفای حق دیگری که به وی ظلم روا شده است بکند؛ چنانکه تازیانه زدن به زناکار و قصاص نفس بر اساس همین مهندسی رحمت الهی انجام می‌شود.
به سخن دیگر، اقتضای رحمت عام الهی آن است که عدالت، جانمایه هر چیزی از جمله فعل الهی باشد. در روایت است: بِالْعَدْلِ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْض؛ قوام و استواری و بنیاد آسمان‌ها و زمین به عدالت است.(عوالی اللئالی ابی جمهور، ج 4، ص 103)
در دعای جوشن کبیر آمده است: یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبهُ؛‌ای کسی که رحمت وی بر خشم و غضبش، پیشی گرفته است.(مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر) پس هر چیزی بر اساس مهندسی رحمت رحمانی الهی است حتی دوزخ.
امام سجاد(ع) نیز می‌فرماید: أَنْتَ الَّذِی تَسْعَی رَحْمَتُهُ أَمَامَ غَضَبِه؛ تو همان خدایی هستی که رحمتش جلوی غضبش پیش می‌تازد.(صحیفه سجادیه، ص 78)