سفر به دیار نخلهای سوخته
سید محمد مشکوه الممالک
اشاره: بعد از مدت ها پا به سرزمین قدسیان گذاشتن احساس خوبی را برایم به ارمغان آورده بود، دلتنگ بودم انگار این خاک حسی را به انسان منتقل میکند که قابل وصف نیست. به این میاندیشیدم که چه زیبا نامی بر این مناطق گذاشته اند، کربلای ایران بهترین نامی است که میتوان بر این مناطق پراز معنویت گذاشت، کافیست توفیق حضور در این مناطق را پیدا کنید، آن وقت جای پای شهدا را حس خواهید کرد، ازتوفیق گفتم، چون هرکسی به این مناطق سفرنمی کند، تک تک زائران این مناطق پرنور با دعوت شهدا به اینجا میآیند.
بگذریم چرا که قلم تاب وصف ویژگیهای این مناطق را ندارد، قصد دارم از سفری روحانی بگویم. این طور شروع میکنم که نیروی زمینی ارتش از خبرنگاران برای سفر به مناطق عملیاتی جنوب دعوت به عمل آورد ونام بنده نیز جزء این عده بود، چراغ این حرکت از دیدار با امیر پوردستان روشن شد.
پیش از سفر در ستاد فرماندهی نیروی زمینی ارتش و در جلسهای صمیمانه با حضور امیر احمدرضا پوردستان فرمانده نیروی زمینی ما به عنوان رسانهای گویا در محضر یکی از خاک خوردههای نظام بودیم، صحبتهای از عمق وجودش، به دل مینشست. سخن از حماسه سازی کشوریها، فداکاری فلاحیها و ...
امیر پوردستان در این دیدار گفت: نیروی زمینی ارتش امروز در کمال توانمندی قرار دارد و در عرصههای علمی و تحقیقاتی خدمات قابل توجهی را تقدیم نظام و انقلاب کرده است. در اوایل جنگ، نیروی زمینی ارتش تنها نیرویی بود که از بافت عملیاتی و توانمندی لازم جهت ایستادگی در مقابل ۱۲ لشکر و ۴۵ تیپ تا دندان مسلح رژیم بعثی عراق، برخوردار بود.
وی افزود: در طول جنگ ۸ ساله، کلیه یگانهای نیروی زمینی ارتش اعم از توپخانه، زرهی، مهندسی، پل سازی و نیروی انسانی حضور هوشمندانه داشتند.
فرمانده نیروی زمینی ارتش بیان کرد: در دوران پس از جنگ نقش ارتش در تربیت نیروی انسانی متخصص نظامی، حضور در میادین ورزشی، لیگهای برتر کشوری و ارتقای تجهیزات دفاعی کم نظیر بوده است.
وی با تاکید بر رشادت و ایثارگریهای نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در حفظ و پاسداری از تمامیت ارضی کشور عنوان کرد: ارتش جمهوری اسلامی ایران در بدو پیروزی انقلاب در جریان ناامنیهای مرزی که در سیستان و بلوچستان، شمالغرب و کردستان محقق شده بود، بیش از ۲۰۰۰ شهید را تقدیم انقلاب کرد.
امیر پوردستان با بیان اینکه امروز نیروهای متخصص ارتش جمهوری اسلامی ایران در طول مرزهای علم و دانش در حال حرکتند افزود: نیروی زمینی ارتش در حوزه تحقیقات و ایجاد خودکفایی و همچنین استعداد یابی و پرورش افسران وظیفه خدمات شایان توجهی داشته است.
وی در پایان تولید انواع چترهای پرش، خودرو تاکتیکی نینوا با قابلیتهای منحصربهفرد، تولید سلاح تک تیرانداز شاهر، تولید پارازیتهای رسانهای، رونمایی از زره مایع که موارد استفاده آن در تولید جلیقه ضدگلوله سبک بسیار موثر و کارآمد است را از دیگر دستاوردهای نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران برشمرد.
آغاز راه؛
سه شنبه بیست و پنج اسفند ساعت نزدیک 10شب بود که وارد اهواز شدیم، ما را به مجتمع اقامتی تفریحی لشکر زرهی 92 خوزستان بردند، باران بسیار زیبایی میبارید، گویا خوزستانی ها طی چند سال اخیر چنین بارانی را ندیده بودند .خوشحال بودیم که اولین قدمهای سفر را در خوزستان، میان این رحمت الهی گذاشته بودیم.
نخستین روز سفر؛
صبح به فرماندهی لشکر زرهی 92 نیروی زمینی ارتش خوزستان رفتیم،آنجا با برادران نیروی زمینی گپ و گفتی صمیمی داشتیم و در جلسهای که باحضور امیر سرتیپ علی ظریفی یگانه، فرمانده قرارگاه ارشد جنوب نیروی زمینی ارتش بود، شرکت کردیم و امیر ظریفی گفت: نیروی زمینی همواره در کشور نقش مهمی را ایفا کرده و پررنگ بوده است.
وی افزود: ارتش در عملیاتهای فتحالمبین و بیتالمقدس کارنامه خوبی از خود برجای گذاشته است. فرمانده قرارگاه جنوب نیروی زمینی ارتش بیان کرد: امروز یگانهای ارتش آمادگی خوبی را دارند و برای دفاع از مرزها و تمامیت ارضی کشور مشغول به خدمت هستند.وی خاطرنشان کرد: استان خوزستان به دلیل داشتن منابع طبیعی عظیم همواره مورد توجه دشمنان نظام بوده است و بر همین اساس امروز نیروهای ما در مرزها مستقر هستند.
پس از پایان جلسه؛ از طرف نیروی زمینی ارتش لوح سپاسی به خانواده های شهیدان علی صفا بخش و غلامحسین عسگرپور اهدا شد
ساختمان این ستاد در زمان جنگ چندین بار از سوی هواپیماهای رژیم بعث بمباران شد که براثر آن 16 نفر شهید و 20 نفر دیگر به درجه رفیع جانبازی نائل آمدند.هنوز بعد از سی واندی سال جای ترکش ها روی دیوار این ساختمان نمایان است.
کرخه نماد استقامت
کرخه نام آشنایی است که هرگاه نام آن را به زبان میآوریم نا خودآگاه ذهنمان به یاد موجهای خروشانی میافتد که روزی پذیرای رزمندگانی بود تا به آب زنند و پاتکی علیه دشمن، انجام دهند. کرخه نماد استقامت اقلیت مردانی بود که رفتند تا اکثریتی باقی بمانند، این نقطه خاستگاه انسانهایی بود که از همه چیز گذشتند تا بتوانند آزاد بودن را به هموطنان خود هدیه کنند. پس از کرخه برای ادای فریضه نماز ظهر و عصر به امامزاده عباس(ع) رفتیم.این امامزاده از نظر موقعیت جغرافیایی در مسیر دشت عباس بود.آن روز دشت عباس از باران رحمت سیراب شد.
امیر سرتیپ دوم علی محرابی معاون عملیات نیروی زمینی ارتش زیر باران ودرفضایی صمیمی ازخاطرات خود در این دشت گفت؛ که رزمندگان ایرانی در این مکان مقدس اسرای بسیاری از دشمن گرفتند و این بیانگر شجاعت و ایثارگری رزمندگان ما بود وهست.
وقتی صحبتهای امیر محرابی به پایان رسید از امامزاد عباس(ع) زیارت کردیم که مردم بسیاری را حاجت روا کرده است.
مرزبانان خستگی ناپذیر
به میمه رسیدیم؛ وارد گردان 762 تکاور شدیم، در آنجا با سرگرد ابوالفضل بیجاری، فرمانده گردان و سرهنگ تقی دریکوند، فرمانده تیپ 45 تکاور خاتم الانبیاء شوشتر گپ و گفت وگوی کوتاهی داشتیم، آنها مرزداران خستگی ناپذیری بودند که یأس در آن ها راهی نداشت و هم چون یک رزمنده با تمام وجود از مرزها حراست و پاسداری میکردند خستگی در روح و تن آن ها دیده نمیشد چراکه عشق به میهن جایی برای خستگی نمیگذاشت.
در این بین به سراغ سربازان تکاور رفتم؛ یکی از کلاسهای قرآن و امور فرهنگی میگفت و دیگری از سربازان ربوده شده در سیستان بلوچستان؛ او میگفت: دشمن سربازان را میرباید اما ما به عشق رهبر و مردم برای دفاع از مرزها آماده ایم و تا آخرین قطره خون به حراست از سرزمین خود مشغول خواهیم بود،آن ها سربازان کم سن وسالی هستند که دلی به وسعت دریا دارند. پس از دیدار مرزبانان غیور به سمت قرارگاه برگشتیم شب شده بود، لحظهای به ذهنم آمد کهای کاش به دیدار خانواده شهدا میرفتیم که الحمدلله با هماهنگی آقای اسلامی، مسئول ایثارگران تیپ زرهی 92 به منزل شهیدان فرج مهشاد و علی اصغر عظیم نوه سی رفتیم و پای صحبت آن ها نشستیم.
شب را برای استراحت در مهمان سرای قرارگاه منطقه جنوب غرب نیروی زمینی ارتش گذراندیم و جناب سرهنگ گودرز احمدوند، فرمانده تیپ زر هی 92 از ما پذیرایی کرد.
روز دوم سفر
در مسیر شوش به کرخه به منطقه کوت کاپون رسیدیم جایی که در عملیات فتح المبین محور میانی بود و به دست بعثی ها افتاد و طی عملیات افتخار آفرینی توسط رزمندگان اسلام باز پس گرفته شد. طی این عملیات رزمندگان اسلام تواستند تلفات سنگینی را بر دشمن تحمیل کنند به گونهای که 16 هزار کشته و 17 هزار نفر را به اسارت بگیرند و در این عملیات 5400 کیلومتر از اراضی آزاد شد، دراین منطقه کانال هندلی وجود داشت که طول آن 445 متر بود و برای ساخت آن سه ماه طول کشید.قسمت فوقانی این تونل را مینهای دشمن فراگرفته بود که رزمندگان توانستند با این تونل از زیر مین ها عبور و دشمن را غافلگیر سازند و طی آن توانستند تلفاتی را از دشمن بگیرند.امیر سرتیپ دوم علی رزمی مبتکر این طرح از فرماندهان لشکر 21 حمزه سیدالشهدا(ع) در هشت سال دفاع مقدس بود.
بازدید از یادمان فکه
درباره فکه نوشتن سخت است،حسی که در فکه داشتم را در هیچ یک از مناطق عملیاتی دیگر نداشتم در اینجا انگار تا خدا چند قدم مانده، فکه یادآور کربلایی دیگراست اگراین خاک لب میگشود واز تشنگی رزمندگان گردان حنظله میگفت هیچ یک از ما طاقت شنیدن آن را نداشتیم، گردانی که در محاصره بعثی ها با لب تشنه یک به یک پرپرشدند به این امید که از دست سالارشهیدان سیراب شوند. فکه شهادت سرداران بی شماری را دیده،خاک فکه مزین به خون آوینی،باقری،بقایی، هادی و...است.
وارد گردان 799 تیپ 45 تکاور شوشتر شدیم، در آن جا سربازان ورزش پوگیل را اجرا کردند.این ورزش دو نفره برای جنگ سرنیزه مورد استفاده قرار میگیرد و سربازان این گردان هفتهای سه بار تمرین میکنند.در ادامه طی برنامه ای سربازان گردان به اجرای کمین عنکبوتی پرداختند، در کمین عنکبوتی یک نفر از نیروهای خودی به عنوان زخمی در وسط معرکه قرار میگیرد و دشمن برای شناسایی زخمی میآید و نیروهای دشمن به تله کمین میافتند و راه فراری ندارند.
سرگرد رضا عباسی فرمانده گردان 799 تکاور گفت: منطقه عمومی فکه تا سال 1360 به دست رژیم بعثی اشغال شده بود که اواخر سال61 لشکر 16 زرهی قزوین، لشکر92 تیپ 2 زرهی خوزستان، تیپ 77 خراسان و دو تیپ از سپاه پاسداران در آزاد سازی این منطقه نقش داشتند.در این منطقه 5هزار عراقی کشته، 1000 نفر اسیر و 350 ادوات جنگی منهدم شد.
در این منطقه سربازانی را دیدیم که زندگی در شرایط سخت را تجربه میکردند، چند خان وجود داشت که در ابتدای آن سرباز با مرحله ساخت آب در بیابان آشنا میشد، و همچنین تجربه شکار و پخت نان در بیابان را به معرض دید همگان قرار دادند.
پس از فکه به چزابه رفتیم، به چزابه كه ميرسي دوست داري زيارت عاشورا بخواني و گريه كني. نمیدانم چرا جو اینجا سنگین است شاید به خاطر حضور شهداست، حس ميكنم هنوز خون شهدا روي زمين مانده است. جایی است که پرچمهای برافراشته از پاسگاههای ایران نمایانتر از پرچمهای عراق است، یادمان شهدای منطقه نخستین جایی بود که اصحاب رسانه برای ادای احترام و قرائت فاتحه به آنجا رفتند گویا این منطقه شاهد حمله بسیار سنگین عراق بوده که در آن یک میلیون گلوله شلیک شده است.
چزابه نامی است که فراموش نمیشود وقتی نام چزابه را میشنوی زیر لب میگویی طریق القدس و فتح المبین وبه یاد سال60 میافتی که اوج ناکامی دشمن در این منطقه بود. در این منطقه حوادث دلخراشی اتفاق افتاد، یکی از آن ها این بود که بعثیها تمام بچههای گردان جعفر طیاررا با بنزین سوزاندند.
چزابه محلی هم برای عبور کاروانهای زیارتی امام حسین(ع) است، این مکان نزدیک ترین محل از ایران به کربلا است.موزه چمران تنها جایی است که میتوان از کودکی تا لحظه شهادت این شهید عارف را پیدا کرد.
محل شهادت عارف ومجاهد جبهه ها
به دهلاویه رفتیم، نام دهلاویه با نام مصطفی چمران عجین شده است، چمران خصوصیات بی نظیری داشت انگار که از اول آسمانی بود.چمران شاگرد خدا بود از او نوشتن سخت است چراکه او الگویی بی نظیربود که در این عالم جز خدا در قلبش راه نداشت،هنوز هم حضور او حس و عطروجودش پس از سال ها استشمام میشود خوب که گوش کنی صدای مناجاتش را میشنوی.دهلاویه یادگار مردان خداست که به افلاک پر کشیدند، دنیا برای آنها زندان بود رفتند تا به رضای خدابرسند.
صله رحمی از جنس نور
تعطیلات عید فرصت مناسبی برای صله رحم است و چه توفیقی بهتر از این که دیداری از شهدا و مناطق عملیاتی جنوب کشور داشته باشیم، در آستانه سال جدید وتجدید میثاق با آرمانهای شهدا حضور در مناطق عملیاتی هشت سال دفاع مقدس فرصت مغتنمی برای جوانان، نوجوانان و خانواده ها است که بتوانیم با ولایت و آرمانهای شهدا تجدید میثاق کنیم.
روز سوم سفر
امیر علی محرابی معاون عملیات نیروی زمینی ارتش که در این سفر همراه ما بود، در این سفر زحمت بسیار کشید و در هرمنطقه عملیاتی، شخصاً با فروتنی و خوش رویی روایت مناطق را برای اصحاب رسانه میگفت و همه از بیان شیوایش لذت میبردند.
در این روز به منطقه مرزی كوشك رفتیم، کوشک از ديرباز، يادآور فداكاريهای دليرمرداني بود كه طي سال هاي جنگ تحميلي، جانانه از خاك ايران اسلامي دفاع كردند؛ اين منطقه هنوز هم هر روز از طلوع تا غروب خورشيد، فداكاري مردان ايران زمين را به نظاره مي نشيند. اما اين بار از جنسي ديگر ...
امروز، كوشك تجلي گاه تلاش غیورمردان نیروی زمینی ارتش است كه جان خود را بر كف دست نهاده و به پاكسازي و مين روبي مشغول شدهاند.