به گزارش مهر، شکارچیان عسل در پای صخره آتش بزرگی بر پا می‌کنند و با دو چوب بلند بامبو از طناب بالا می‌روند تا با یک چوب زنبورها را از کندو بیرون کرده و با چوب دیگر موقعیت سبدی را که قرار است کندو را در آن بیندازد تنظیم کنند؛ کار دشواری که البته خیلی وقت‌ها با سقوط شکارچیان عسل، مرگ آنها را بر صخره‌های کوهپایه‌ای هیمالیا رقم می‌زند.نپالی‌ها اگر چه دو بار در سال به شکار عسل می‌روند اما عسل بهاره برای آنها به مراتب بیشتر از عسل پاییزی است. آنها در بهار می‌توانند عسل سرخ رنگ مرغوبی را جمع آوری کنند که خاصیت آرامش‌بخشی و تسکین‌دهندگی دارد و به قیمت بالایی به فروش می‌رسد.اما جمع‌آوری عسل به این شیوه تنها یک شغل پرریسک و پردرآمد نیست. نپالی‌ها این مراسم را با آداب و رسوم مذهبی‌شان تلفیق کرده‌اند و هر بار قبل از این مراسم با چیدن ظروف میوه، برنج و گل‌های فراوان، از خدا قدردانی می‌کنند. جمع‌آوری به این روش دو تا سه ساعت زمان می‌برد.این مراسم کاملا مردانه است و زنان حتی حق تماشای آن را ندارند.