پژمان کریمی
بزرگترین معجزه انقلاب اسلامی، بعثت دلهای تشنه حقیقت است. دلهایی که از فراسوی دلگیر سراب زمین و اوهام منحوس نفسانی،پناهی می‌جویند. پناهی امن و بزرگ که در سایه‌سار آن به فهم درست و ژرف زیستن و به سرمنزل رستگاری برسند.
«سید مرتضی آوینی» – آن سیدالشهدای اهل قلم - از جمله صاحبدلانی بود که در انقلاب خمینی کبیر، «بعثت دل و تولد دوباره او» معنا می‌شود.
سید مرتضی به تعبیر خود از «راه طی شده» با مخاطب خود سخن می‌گفت! او با تامل در احوال و رخداد‌های دنیای پیش و معاصر و با مرور اندیشه‌های گوناگون، «گوهر حقیقت  و شرط فلاح» را در تسلیم یافته بود.تسلیم محض در برابر پروردگار یکتا.
او زمینه این تسلیم دلکش را ولایت‌پذیری و تلمذ در محضر نورانی حضرت روح‌الله  و گام زدن در مسیر آرمان‌ها و غایات والای انقلاب اسلامی دید و بدان سخت مقید شد.  چنین بود که از روزهای نخست پیروزی انقلاب 57 تا روز شهادت و معراج، لحظه‌ای از کاروان آسمانی «خمینی‌یون  راه دلدادگی» جدا نبود.
سید مرتضی آوینی، اگر چه در قامت یک نویسنده و روزنامه‌نگار و فیلمساز  و نظریه‌پرداز فرهنگی درخشید اما، پیش از اینها و برتر از اینها، او یک بسیجی بود. یک بسیجی  وارسته که مسلح به نعمت هنر الهی، اندیشه وام گرفته از دین و انقلاب را در قالب و قاب اثر هنری به جلوه در آورد تا سهمی بزرگ در گسترش و تبیین و تثبیت اندیشه ناب عشق فراهم آورد.
سید مرتضی، به ما در قول و عمل،آموخت که اثر هنری بی‌بهره از  رنگ و جلال تعهد به ارزشهای الهی و خصایص منیر انسانی ،مصداق حدیث نفس و سند ابتذال است. چنین اثری انسان‌ساز نیست و مخاطب را از مقام آسمانی‌اش تنزل می‌دهد.
او با آثار نوشتاری و تصویری  متعهدانه خود، به مخاطب درس گوهرشناسی می‌دهد. سلیقه مخاطب را بر می‌کشد تا شناخت مرز اثر نفس‌پرور و اثر برانگیزنده فطرت الهی میسر شود.
سید مرتضی در را در زمانه حیات ظاهراش، مظلوم توصیف کرده‌اند. زیرا اذهان مسموم،تاب فهم و تحمل اندیشه‌های ناب الهی را ندارند.
این سید مظلوم هیچ گاه آرامش را بر خود نپسندید زیرا به تعبیر خودش، «آرمان خواهی مستلزم صبر بر رنج هاست»! چنین بود که در وقت جنگ،دوربین اش را به خط مقدم برد و پس از جنگ نیز به ادامه نبرد حق و باطل تاکید کرد و همچنان به دفاع از مرزهای فرهنگی همت نمود!
روز بیستم فروردین سال 72 راوی فتح فرزندان خمینی کبیر، اگرچه در پرتو خورشید شهادت از میان ما رفت اما اندیشه و آثار او به مثابه  سرفصل «هنر انقلاب اسلامی» نقشی همیشه یافت.
یادش گرامی!