آنها برای ورزش هم نقشه دارند
نبرد با دشمن را جدی بگیریم و پایان یافته تلقی نکنیم(نکته ورزشی)
محرم از راه رسیده و عاشورایی دیگر در راه است. عدالتخواهان و ظلم‌ستیزان و آزادگان و... در یک کلمه «حسینی»ها در همه جای عالم از هر مذهب و مرام به ویژه در ایران عزیز، خود را برای گرامیداشت حماسه‌ای که «حسین ساخت و زینب پرداخت»، آماده می‌کنند.
سرویس ورزشی -
شهر سیاهپوش شده و مردم- به ویژه جوانان پرشور و عاشق قهرمان بزرگ تاریخ، آن شجاع شجاعان، فرزند شیر خدا- این روزها و شب‌ها با «حسین حسین» گفتن و یاد این بزرگمرد را فریاد زدن، از مرام و مکتب و باورهای خویش و از عشق بی‌پایان خود به حسین‌بن علی(ع) نیز حکایت می‌کنند. عشقی که با الهام از آن حماسه، حماسه‌ها برپا کرده است. مکتب و باورهایی که برای جدا کردن آنها از این مردم و پشت کردن و بی‌اعتقادی مردم به آنها، چه تلاش‌هایی در طول تاریخ صورت گرفته و... امروز نیز با شدت هرچه تمامتر صورت می‌گیرد! اما... واقعیت غیرقابل انکار این است که می‌بینیم و می‌بینند. عاشورایی دیگر از راه رسیده است، آن هم در روزگاری که بار دیگر تمام اسلام با تمام کفر درگیر و درحال مصاف دادن است و این مصاف زنده و حاضر خود بیش از هرچیز راستی این شعار و در واقع اصل تاریخی را به اثبات می‌رساند که «همه روزها، عاشورا و همه زمین‌ها کربلاست.» عاشورایی دیگر برپا شده است، در روزگاری که دشمنان، «حفظ صورت و تغییر سیرت نظام» حق را که اینک در «ایران سرفراز» متجلی شده است، هدف اصلی و محوری خود قرار داده‌اند. صورت هرچه می‌خواهد باشد، سیرت عملاً در خدمت جبهه باطل و در مسیر منافع آنان باید قرار بگیرد! جبهه حق هر «نامی» که می‌خواهد داشته باشد، «هویتش» باید پوچ و بی‌خطر باشد، شعارش هرچه می‌خواهد باشد، عملکردش باید خنثی و بلکه ضد آن شعارها باشد و... و در آن روزگار نیز یزیدیان مگر غیر از این را می‌خواستند، حسین(ع) هرکس می‌خواهد باشد، فقط با یزید کاری نداشته باشد، حسین(ع) هر مرامی که می‌خواهد داشته باشد، به ظلم و ستمی که یزیدیان بر مردم روا می‌دارند، نباید حساسیت و احساس مسئولیتی داشته باشد، دشمنان انسانست که خصم نقاب‌زده قرآن، اسلام و پیامبر بودند، خواهان حسین(ع) بدون قیام، حسین(ع) بدون امر به معروف و نهی از منکر... بودند. حسین(ع) را به عنوان چهره‌ای محترم، آرام، متین و بدون احساس مسئولیت در قبال انحرافات و کجروی‌ها و فساد و تباهی و... - که یزید و حکومتش به آن دست می‌زدند- می‌خواستند! آنان صورت حسین(ع) را می‌خواستند، اما سیرتش را نه! آنان «اسم» حسین(ع) را می‌خواستند، اما «رسمش» را نه...! و... و امروز چون چشم باز کنیم و خوب بنگریم، همان روزگار است، روزگار صف‌آرایی جبهه حق و جبهه باطل مقابل یکدیگر. طبق معمول جبهه باطل، به خاطر باطل بودنش سیلی‌های محکم و ضربات حیثیت بر باد ده از جبهه حق خورده، اما از پای ننشسته است و نبرد را - اگر در جنگ سخت باخته- به میدان «جنگ نرم» کشانده و آنجا ادامه می‌دهد و... و این جنگ خطرناکی است. «جنگ نرم برخلاف جنگ سخت، آشکار، قابل فهم و ملموس نیست و حتی در برخی موارد طرف مقابل ضربه خود را می‌زند، اما جامعه هدف، دچار خواب‌آلودگی و عدم احساس حمله است.» این هشدار رهبری را باید سخت جدی گرفت. آنها که خود را حسینی(ع) و عاشورایی می‌دانند، آنان که خود را در جبهه حق می‌بینند، هشداری که بارها به ویژه خطاب به مسئولان و بزرگترهای جامعه- و این بار آخر خطاب به مدیران رسانه ملی- از سوی ایشان مطرح شده است، همگان باید باور کنند هدف دشمن از جنگ نرم، همان‌طور که روزگاری هدف یزید و باند آلوده و فاسدش بود، از نفس انداختن انقلاب، حفظ ظواهر و اسم و فرم‌ها اما از بین بردن باطن و رسم و محتوا و آرمان‌های انقلاب است. آن همه اصرار عبیدالله بن زیاد، برای اینکه از حسین(ع) بیعت بگیرد و او را بدون جنگ، دست بسته به دربار یزید ببرد، برای چه بود؟
آنها حسین(ع) بدون شمشیر می‌خواستند، آنها حسین(ع) را دست بسته و تسلیم می‌خواستند، حسین باشد، اما قیام نباشد. نوه پیامبر(ص) باشد. اما عاشورا نباشد! و آنها امروز ایران را «ولو با رهبری یک معمم»، تسلیم و دست بسته می‌خواهند، برای این کار طراحان و مجریان جنگ نرم، برنامه‌ریزی و کار و تلاش سیستم را در دستور کار خود قرار داده و آنی غافل نیستند. بزرگترین و کارسازترین سلاح آنها در این شیوه از جنگ، «رسانه‌ها» هستند. به قول رهبر انقلاب «حرکت عظیم رسانه‌ای که با کمک رسانه‌های نوپدید» و «پیشرفت‌های روزافزون محیط مجازی در خدمت تحقق اهداف جنگ نرم است» حرکتی که با «لشکر عظیم نخبگان فکری، سیاسی، ادبی، اجتماعی و فعالان برجسته ارتباطات و رشته‌های مختلف هنری و...» پشتیبانی می‌شود.
دشمن، این کارزار را سخت جدی گرفته است. شایسته و ضروری است که «ما» نیز این نبرد را کماکان جدی بگیریم و پایان یافته تلقی نکنیم. در این «نبرد عجیب و عظیم» به جاست که مسئولان ما در هرجا که هستند و هر سنگری که قرار دارند، رسانه‌های ما در هر زمینه‌ای که کار می‌کنند، با همان جدیتی که دشمن در اعمال دشمنی خود دارد، بلکه بیشتر از آن مراقب و هشیار باشند و شبانه‌روز کار و تلاش کنند.
بارها گفته‌ایم و باز تأکید می‌کنیم، ورزش نیز از این مقوله جدا نیست. ورزش علی‌رغم بی‌توجهی سیاسیون به آن، در روزگار کنونی مقوله‌ای بسیار حساس و به خاطر مخاطبانی که دارد و اکثریت آن هم «جوان» است، عرصه‌ای بسیار تأثیرگذار است. این فکر خام و خیال باطلی است که تصور کنیم دشمن و برنامه‌ریزان و دست‌اندرکاران جبهه باطل، ورزش ما را به حال خود رها کرده‌اند تا مایه دلگرمی و امیدواری جوانان شود. شک نکنید که دشمن برای ورزش ما- چنانکه برای هنر ما، فرهنگ ما، دانشگاه و آموزش و پرورش ماو... اقتصاد و سیاست ما و... - برنامه دارد و بسیاری از اتفاقات و نابه‌سامانی‌های به ظاهر حل نشدنی ورزش ما ریشه در اعمال نظر با واسطه‌یابی واسطه او، دارد. ورزش یکی از جاهایی است که بدخواهان می‌توانند از طریق آن «به جوان امروزی القا کنند که وضع کنونی کشور مایه شرمندگی است و رسیدن به پیشرفت در آینده نیز غیرممکن است تا نشاط و تحرک و علم‌آموزی و امید به آینده را از نسل جوان بگیرند...».
رسانه‌های ورزشی، به ویژه برنامه‌ها و سیاست‌های ورزشی رسانه ملی درباره اصلاح وضع ورزش و خنثی کردن اهداف شوم دشمنان، در صورت عمل دلسوزانه به وظیفه - و نه پرداختن به حاشیه‌های مخرب، که رهبر انقلاب چندی پیش در این باره تذکر دادند- می‌توانند خیلی مؤثر و تأثیرگذار باشند و...
- جنگ نابرابری است، اما ما باور داریم که «حق» پیروز است و البته «حق» بودن هم فقط به «صورت» نیست، «سیرت» و اعمال باید حق و در مسیر رضایت حضرتش، کنترل و هدایت شود و... در این صورت فتح و پیروزی از راه خواهند رسید، این وعده خداست که: «فاصبران وعدالله حق ولا یستخفنک الذین لا یوقنون» (سوره روم- آیه60)
شهر سیاهپوش شده و مردم- به ویژه جوانان پرشور و عاشق قهرمان بزرگ تاریخ، آن شجاع شجاعان، فرزند شیر خدا- این روزها و شب‌ها با «حسین حسین» گفتن و یاد این بزرگمرد را فریاد زدن، از مرام و مکتب و باورهای خویش و از عشق بی‌پایان خود به حسین‌بن علی(ع) نیز حکایت می‌کنند. عشقی که با الهام از آن حماسه، حماسه‌ها برپا کرده است. مکتب و باورهایی که برای جدا کردن آنها از این مردم و پشت کردن و بی‌اعتقادی مردم به آنها، چه تلاش‌هایی در طول تاریخ صورت گرفته و... امروز نیز با شدت هرچه تمامتر صورت می‌گیرد! اما... واقعیت غیرقابل انکار این است که می‌بینیم و می‌بینند. عاشورایی دیگر از راه رسیده است، آن هم در روزگاری که بار دیگر تمام اسلام با تمام کفر درگیر و درحال مصاف دادن است و این مصاف زنده و حاضر خود بیش از هرچیز راستی این شعار و در واقع اصل تاریخی را به اثبات می‌رساند که «همه روزها، عاشورا و همه زمین‌ها کربلاست.» عاشورایی دیگر برپا شده است، در روزگاری که دشمنان، «حفظ صورت و تغییر سیرت نظام» حق را که اینک در «ایران سرفراز» متجلی شده است، هدف اصلی و محوری خود قرار داده‌اند. صورت هرچه می‌خواهد باشد، سیرت عملاً در خدمت جبهه باطل و در مسیر منافع آنان باید قرار بگیرد! جبهه حق هر «نامی» که می‌خواهد داشته باشد، «هویتش» باید پوچ و بی‌خطر باشد، شعارش هرچه می‌خواهد باشد، عملکردش باید خنثی و بلکه ضد آن شعارها باشد و... و در آن روزگار نیز یزیدیان مگر غیر از این را می‌خواستند، حسین(ع) هرکس می‌خواهد باشد، فقط با یزید کاری نداشته باشد، حسین(ع) هر مرامی که می‌خواهد داشته باشد، به ظلم و ستمی که یزیدیان بر مردم روا می‌دارند، نباید حساسیت و احساس مسئولیتی داشته باشد، دشمنان انسانست که خصم نقاب‌زده قرآن، اسلام و پیامبر بودند، خواهان حسین(ع) بدون قیام، حسین(ع) بدون امر به معروف و نهی از منکر... بودند. حسین(ع) را به عنوان چهره‌ای محترم، آرام، متین و بدون احساس مسئولیت در قبال انحرافات و کجروی‌ها و فساد و تباهی و... - که یزید و حکومتش به آن دست می‌زدند- می‌خواستند! آنان صورت حسین(ع) را می‌خواستند، اما سیرتش را نه! آنان «اسم» حسین(ع) را می‌خواستند، اما «رسمش» را نه...! و... و امروز چون چشم باز کنیم و خوب بنگریم، همان روزگار است، روزگار صف‌آرایی جبهه حق و جبهه باطل مقابل یکدیگر. طبق معمول جبهه باطل، به خاطر باطل بودنش سیلی‌های محکم و ضربات حیثیت بر باد ده از جبهه حق خورده، اما از پای ننشسته است و نبرد را - اگر در جنگ سخت باخته- به میدان «جنگ نرم» کشانده و آنجا ادامه می‌دهد و... و این جنگ خطرناکی است. «جنگ نرم برخلاف جنگ سخت، آشکار، قابل فهم و ملموس نیست و حتی در برخی موارد طرف مقابل ضربه خود را می‌زند، اما جامعه هدف، دچار خواب‌آلودگی و عدم احساس حمله است.» این هشدار رهبری را باید سخت جدی گرفت. آنها که خود را حسینی(ع) و عاشورایی می‌دانند، آنان که خود را در جبهه حق می‌بینند، هشداری که بارها به ویژه خطاب به مسئولان و بزرگترهای جامعه- و این بار آخر خطاب به مدیران رسانه ملی- از سوی ایشان مطرح شده است، همگان باید باور کنند هدف دشمن از جنگ نرم، همان‌طور که روزگاری هدف یزید و باند آلوده و فاسدش بود، از نفس انداختن انقلاب، حفظ ظواهر و اسم و فرم‌ها اما از بین بردن باطن و رسم و محتوا و آرمان‌های انقلاب است. آن همه اصرار عبیدالله بن زیاد، برای اینکه از حسین(ع) بیعت بگیرد و او را بدون جنگ، دست بسته به دربار یزید ببرد، برای چه بود؟
آنها حسین(ع) بدون شمشیر می‌خواستند، آنها حسین(ع) را دست بسته و تسلیم می‌خواستند، حسین باشد، اما قیام نباشد. نوه پیامبر(ص) باشد. اما عاشورا نباشد! و آنها امروز ایران را «ولو با رهبری یک معمم»، تسلیم و دست بسته می‌خواهند، برای این کار طراحان و مجریان جنگ نرم، برنامه‌ریزی و کار و تلاش سیستم را در دستور کار خود قرار داده و آنی غافل نیستند. بزرگترین و کارسازترین سلاح آنها در این شیوه از جنگ، «رسانه‌ها» هستند. به قول رهبر انقلاب «حرکت عظیم رسانه‌ای که با کمک رسانه‌های نوپدید» و «پیشرفت‌های روزافزون محیط مجازی در خدمت تحقق اهداف جنگ نرم است» حرکتی که با «لشکر عظیم نخبگان فکری، سیاسی، ادبی، اجتماعی و فعالان برجسته ارتباطات و رشته‌های مختلف هنری و...» پشتیبانی می‌شود.
دشمن، این کارزار را سخت جدی گرفته است. شایسته و ضروری است که «ما» نیز این نبرد را کماکان جدی بگیریم و پایان یافته تلقی نکنیم. در این «نبرد عجیب و عظیم» به جاست که مسئولان ما در هرجا که هستند و هر سنگری که قرار دارند، رسانه‌های ما در هر زمینه‌ای که کار می‌کنند، با همان جدیتی که دشمن در اعمال دشمنی خود دارد، بلکه بیشتر از آن مراقب و هشیار باشند و شبانه‌روز کار و تلاش کنند.
بارها گفته‌ایم و باز تأکید می‌کنیم، ورزش نیز از این مقوله جدا نیست. ورزش علی‌رغم بی‌توجهی سیاسیون به آن، در روزگار کنونی مقوله‌ای بسیار حساس و به خاطر مخاطبانی که دارد و اکثریت آن هم «جوان» است، عرصه‌ای بسیار تأثیرگذار است. این فکر خام و خیال باطلی است که تصور کنیم دشمن و برنامه‌ریزان و دست‌اندرکاران جبهه باطل، ورزش ما را به حال خود رها کرده‌اند تا مایه دلگرمی و امیدواری جوانان شود. شک نکنید که دشمن برای ورزش ما- چنانکه برای هنر ما، فرهنگ ما، دانشگاه و آموزش و پرورش ماو... اقتصاد و سیاست ما و... - برنامه دارد و بسیاری از اتفاقات و نابه‌سامانی‌های به ظاهر حل نشدنی ورزش ما ریشه در اعمال نظر با واسطه‌یابی واسطه او، دارد. ورزش یکی از جاهایی است که بدخواهان می‌توانند از طریق آن «به جوان امروزی القا کنند که وضع کنونی کشور مایه شرمندگی است و رسیدن به پیشرفت در آینده نیز غیرممکن است تا نشاط و تحرک و علم‌آموزی و امید به آینده را از نسل جوان بگیرند...».
رسانه‌های ورزشی، به ویژه برنامه‌ها و سیاست‌های ورزشی رسانه ملی درباره اصلاح وضع ورزش و خنثی کردن اهداف شوم دشمنان، در صورت عمل دلسوزانه به وظیفه - و نه پرداختن به حاشیه‌های مخرب، که رهبر انقلاب چندی پیش در این باره تذکر دادند- می‌توانند خیلی مؤثر و تأثیرگذار باشند و...
- جنگ نابرابری است، اما ما باور داریم که «حق» پیروز است و البته «حق» بودن هم فقط به «صورت» نیست، «سیرت» و اعمال باید حق و در مسیر رضایت حضرتش، کنترل و هدایت شود و... در این صورت فتح و پیروزی از راه خواهند رسید، این وعده خداست که: «فاصبران وعدالله حق ولا یستخفنک الذین لا یوقنون» (سوره روم- آیه60)