علم آن چیزی است که انسان را در مسیر کمال یاری رساند و زمینه خدایی شدن انسان را فراهم آورده و او را در جایگاه خلافت الهی قرار دهد.(بقره، آیات 30 و 31 و 138؛ آل عمران، آیه 79)
چنین علمی هر چند که در قرآن است، ولی بدون تبیین‌گری و تفسیر گری پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) به دست نمی آید؛ چنانکه پیامبر(ص) در حدیث ثقلین به این مطلب قرآنی اشاره دارد که در آیات گوناگون از جمله آیات 44 و 64 سوره نحل و آیه 59 سوره نساء و مانند آن آمده است.
این در حالی است که در صد‌ساله اول تاریخ اسلام در میان اهل سنت نگارش و تدوین و ضبط حدیث پیامبر(ص) ممنوع شد و احادیث آنان با مشکل جدی مواجه گردید. اما اهل بیت(ع) نه تنها حافظ و ضابط حدیث بلکه خود ، وارث علوم پیامبر(ص) بودند. از این روگفته شده هر چه علم نجات بخش و نسخه شفا‌بخش است در خانه اهل بیت‌(ع) است که خداوند آن را عزیز داشته و کرامت و شرافت بخشیده است.(نور، آیه 36)
البته انسان عاقل از پنجره وارد خانه نمی شود بلکه ازدرهای آن وارد خانه می شود که همان اهل‌بیت (ع) هستند: وَأْتُواْ الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا.(بقره، آیه 189)
به هر حال، هر چه علم خیر و مفید و سازنده انسان و انسانیت است در خانه پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) و نزد آنان است؛ چنانکه امام باقر(ع) ‏به سَلَمَةَ بْنِ کُهَیْلٍ‏ وَ اَلْحَکَمِ بْنِ عُتَیْبَةَ می فرماید: شَرِّقَا وَ غَرِّبَا فَلاَ تَجِدَانِ عِلْماً صَحِیحاً إِلاَّ شَیْئاً خَرَجَ مِنْ عِنْدِنَا أَهْلَ اَلْبَیْتِ‏ ؛ به هر سوی عالم از شرق و غرب می خواهید بروید ؛ اما علم درست را جز در چیزی که از نزد ما اهل بیت (ع) خارج شده نمی یابید. (اصول کافی، ترجمه کمره ای، ج 3، ص 123).
شگفت اینکه کاری کردند که اولا در خانه اهل بیت(ع) را بستند و آنان را از مرجعیت علمی و عملی و رهبری جامعه دور کردند و ثانیا بدتر از آن ، امروز در حوزه ها هم برخی علم را در جایی دیگر می‌جویند و به جای قال الصادق(ع) و قال الباقر (ع) می گویند قال ارسطو، قال دکارت ، قال فلان روان شناس، فلان جامعه شناس و فلان فیلسوف .