(بدان ای سالک راه خدا!) علت اینکه مقام رضا را به بهشت تشبیه کرده‌اند، نبودن کراهت است. همان‌طوری که در بهشت کراهتی نیست، در مقام رضا هم کراهتی وجود ندارد. هر کس نسبت به واردات و نزول حوادث ابراز کراهتی ننمود باید بداند به مقام شامخ رضا قدم گذاشته است.
درجه اول از رضا، رضای عامه است که راضی شدن به رضای الهی است، به وجهی که خدای متعال را سالک به عنوان رب بپذیرد، بندگی او کند و عبادت غیر او را مکروه شمارد. این رضا رکن اصلی اسلام است و با وجود آن سالک از شرک اکبر نجات می‌یابد.صحت این درجه از رضا به سه چیز است: اول اینکه در نزد سالک خدای عزوجل محبوب‌ترین کس باشد. دوم جهت تعظیم اولی‌ از همه باشد. سوم برای اطاعت و بندگی فقط حق متعال را سزاوار پرستش بداند.
درجه دوم از رضا، راضی بودن از حق متعال است. حصول این مقام از رضا در وقتی است که سالک راضی باشد از حق متعال نسبت به آنچه او حکم کرده است این مقام از رضا را خاصه در اوائل مسلک خویش دارا می‌شوند و صحت وجود آن به این سه چیز است: 1- در نزد سالک حالات یکسان است 2- با هیچ فردی خصومت ندارد 3- الحاج و اصرار از او گرفته شده است.
درجه سوم از مقام رضا، راضی شدن به رضای الهی است به وجهی که سالک نظر از خود نداشته باشد. نارضایتی نسبی به حق برای او نباشد، اختیار از او سلب، تمییز از او گرفته شده باشد. اگر او را به آتش برند در دل مضطرب نباشد!(1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- مقامات معنوی، محسن بینا، ج 2، ص 44