ما آمریکاییها عاشق صدام بودیم
دفتر پژوهشهای مؤسسه کیهان
«... ما (آمریکاییها) خودمان به صدام پول دادیم و او را مجهز به سلاحهای کشتار جمعی کردیم... ما به جنگ با ایران رفتیم و از صدام به عنوان نماینده خودمان استفاده کردیم...»
این بخشی از صحبتهای جرج لوکاس فیلمساز معروف آمریکایی در کنفرانس خبری پس از نمایش قسمت آخر فیلم «جنگ ستارگان» در جشنواره فیلم کن و در ماه مه 2005 خطاب به خبرنگاران بود.
مایکل مور (مستندساز معروف آمریکایی) نیز پس از به دام افتادن صدام، در مقالهای تحت عنوان «بالاخره هیولای فرانکشتاینمان را دستگیر کردیم»، صدام برای آمریکا را به هیولایی تشبیه کرد که دکتر ویکتور فرانکشتاین بهوجود آورده بود. او در آن مقاله ضمن اشاره به هیولاهای دیگری که آمریکا طی سالها بهوجود آورد و به جان ملتها انداخت، به صراحت از نقش ایالات متحده در مسلحکردن صدام به انواع و اقسام سلاحهای کشتارجمعی پرده برداشت و نوشت:
«... آمریکا دوست صدام بود. ما عاشق صدام بودیم. ما او را مسلح کردیم. ما به او کمک کردیم که ایرانیها را با گاز شیمیایی نابود کند... این اولینبار نبود که ما از یک رژیم جنایتکار حمایت میکردیم. اصولا ما دوست داریم نقش فرانکشتاین داشته باشیم. هیولاهای زیادی درست کردهایم: شاه ایران، سوموزای نیکاراگوئه، پینوشه شیلی و... ما صدام را دوست داشتیم، چون حاضر شد به جنگ آیتالله برود. اطمینان حاصل کردیم میلیونها دلاری که برای خرید اسلحه لازم داشت بهدست آورد؛...»
مایکل مور در مقاله فوق ادامه میدهد:
«... به قدری با صدامجان خودمانی شده بودیم که تصاویر ماهوارهای از مخفیگاههای سربازان ایرانی را در اختیار وی قرار میدادیم. تقریبا هم مطمئن بودیم که از این اطلاعات چه استفادههایی خواهد کرد. حدسمان هم درست بود، چون به مجرد دریافت تصاویر جاسوسی، همه را به گاز شیمیایی بست و ما سکوت کردیم، چون صدام دوست ما و ایرانیان دشمن ما بودند...»
جنگ تحمیلی؛ تقدم دوم آمریکا
امروزه بر اساس اسناد و مدارک و شواهد معتبر معلوم شده، وقتی کوششهای تجزیهطلبانه، به راه انداختن خشونت و ترور، تبلیغات سرسامآور درونی و برونی و بالاخره تجاوز نظامی طبس علیه انقلاب اسلامی به نتیجه نرسید، کانونهای صهیونیستی برای مقابله با انقلاب اسلامی که هر دم بیشتر و بیشتر، موجودیتشان را تهدید میکرد، پس از شکست کودتای نظامی نوژه، تقدم دوم طرح سرنگونی نظام جمهوری اسلامی یعنی جنگ تحمیلی صدام را در دستور کار قرار دادند.1
روزنامه «Eight Days» در 11 اکتبر 1980 درباره تحرکات سیاسی غرب پیش از آغاز جنگ نوشت:
«...برژینسکی (مشاور امنیتی جیمی کارتر) برای آمادهسازی و اطلاع از وضع عراق برای شروع جنگ، سفرهای محرمانه مکرری به بغداد کرد، به طوری که مجله ژورنال استریت مورخ 8 فوریه 1980 یکی از این سفرهای محرمانه را فاش ساخت و تایمز لندن مورخ 17 ژوئن 1980 به ملاقات برژینسکی و صدام اشاره کرد...»2
ارتش صدام در 31 شهریور ۱۳۵۹ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰) با هدف براندازی جمهوری اسلامی ایران، حمله به ایران را آغاز کرد. اگرچه پیش از آن، حدود 700 مرتبه به پاسگاههای مرزی ایران تجاوز کرده، شهرهای ایران در نزدیکی مرز را هدف توپخانه خود قرار داده و اقدامات تروریستی متعددی از قبیل بمبگذاری در مناطق پرجمعیت به عمل آورده بود. اما در 31 شهریور 1359، تهاجم نیروهای بعثی بهگونهای برنامهریزی شده بود که نواحی بزرگی از غرب ایران را اشغال کنند.
ارتش صدام با تقلید از استراتژی نظامی اسرائیل در حمله برق آسای هوائی به فرودگاههای کشورهای عربی در جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل و نتایج آن، بر آن بود که مشابه آن نتایج را به دست آورد. بنابراین در همان روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ راس ساعت ۱۲ به وقت بغداد، ۱۹۲ بمبافکن و هواپیمای جنگی ارتش بعثی حمله خود به فرودگاههای ایران را شروع کردند.
ماموران کددار آمریکا
همزمان با آغاز عملیات هوایی، نیروی زمینی عراق هم از سه جبهه، یورش خود را آغاز کرد. این درحالی بود که در این سوی مرز آمادگی چندانی برای مقابله وجود نداشت و علاوه بر توطئهها و خیانتها و جنایات پیدرپی مزدوران داخلی و خارجی امپریالیسم، یک مامور کددار سفارت آمریکا به نام ابوالحسن بنیصدر در مقام ریاستجمهوری و فرماندهی قوای مسلح قرار داشت. با این حال مردم مناطق مرزی در حرکتی خودجوش و قهرمانانه و با تجهیزات نظامی بسیار ساده و قدیمی همچون تفنگ «ام یک» جلوی پیشروی سریع ارتش صدام را گرفتند.
پس از حمله سراسری عراق عملاً خرمشهر از بعدازظهر همان اولین روز زیر آتش سنگین توپخانه ارتش رژیم صدام قرار گرفت و سرانجام خرمشهر پس از ۳۵ روز مقاومت، در تاریخ ۴ آبان ماه ۱۳۵۹ اشغال شد. اما رزمندگان اسلام، پس از افشا و برکناری بنیصدر از فرماندهی کل قوا و بازیابی و انسجام و وحدت نیروهای ارتش و سپاه، حملات و عملیات خود علیه اشغالگران بعثی را آغاز کرده و طی عملیات مختلف همچون ثامنالائمه و طریقالقدس و بیتالمقدس، مناطق وسیعی از خاک ایران را طی پاییز و زمستان 1360 و بهار 1361 آزاد کردند.
همزمان با پیروزیهای ایران در جبهههای جنگ، نظام سلطه جهانی و کانونهای صهیونی به تجهیز و تقویت عراق پرداختند. ارسال هواپیماهای میراژ از سوی فرانسه، نخستین اقدام در این جهت بود که با فروش هواپیماهای سوپراتاندارد و موشکهای اگزوسه بازهم از سوی فرانسه و همچنین میگهای ۲۵ و 29 از طرف شوروی ادامه یافت. پس از آن سلاحهای شیمیایی در حد گسترده به صدام فروخته شد.
در سال ۱۳۶۶ با ایجاد تغییراتی در برد موشکهای اسکاد-بی، صدام توانست تهران و شهرهای دورتر را هدف قرار دهد. این درحالی بود که برخی کشورهای منطقه و خارج از منطقه نیز در تجهیز نظامی و انسانی ارتش صدام سهم بسزایی داشتند، به طوری که با حضور 34 کشور اروپایی، آسیایی و آمریکایی در جنگ تحمیلی علیه ایران، درواقع جنگ جهانی سوم توسط جهان استکبار و نوکرانش علیه انقلاب اسلامی آغاز شده بود و مانند جنگ احزاب در صدر اسلام، سپاه کفر با تمام قوا برای انهدام اسلام به میدان آمده بود.
میدانستیم سلاح شیمیایی دارد
مایکل مور در آن مقاله به بخش دیگری از کارنامه سیاه آمریکا در مسلح نمودن صدام به سلاح شیمیایی اشاره کرد:
«... سلاحهای تخریب همگانی. درست خواندید، او به این سلاحها مجهز بود. ما خوب میدانیم، چون خودمان به او داده بودیم! ما اجازه دادیم و حتی تشویق کردیم که شرکتهای بزرگ آمریکایی در سالهای دهه۱۹۸۰ با وی معامله کنند. به این طریق او موارد و داروهای شیمیایی را بهدستآورد که بتواند در سلاحهای شیمیایی و بیولوژیکی بهکار گیرد...»
ارتش صدام در طول جنگ 582 بار با استفاده از حدود يك هزار و 800 تن گاز خردل، 140 تن گاز تابون و 600 تن گاز سارين به ایران حمله شیمیایی کرد که ۳۰ مورد از آنها علیه مناطق مسکونی بود. ایران با بیش از یکصد هزار قربانی ناشی از جنگ شیمیایی صدام علیه رزمندگان اسلام در طول هشت سال جنگ تحمیلی، یکی از بزرگترین قربانیان سلاحهای کشتار جمعی ارزیابی شد.3
بمباران شیمیایی شهر سردشت توسط ارتش بعث در ۷ تیر ۱۳۶۶ فجیعترین تهاجم از این نوع بود که سبب کشته و مجروح شدن حدود 8000 نفر از مردم غیرنظامی شد و سردشت نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هستهای هیروشیما لقب گرفت. سرانجام وحشیانهترین مورد استفاده سلاحهای شیمیایی در اسفند ۱۳۶۶، در حلبچه اتفاق افتاد که وسیعترین کاربرد این نوع جنگافزار از زمان جنگ جهانی اول تاکنون به شمار میرفت و حدود ۵۰۰۰ تن از مردم کُرد و مسلمان این شهر را به شهادت رساند و ۷۰۰۰ تَن دیگر مجروح شدند. 4
ما ماندیم و آنها رفتند
در طول ۸ سال جنگ، صدام 4762 بار به غیرنظامیان ایران حمله کرد و زنان و کودکان و مردان بیدفاع و غیرنظامی را هدف قرار داد. ارتش رژیم بعثی 263 مرتبه شهرهای ایران را مورد حملات موشکی قرار داد و در این مدت 433 فروند موشک را که هر کدام هزار کیلوگرم تی ان تی حمل میکردند به 129 شهر ایران شلیک کرد. براثر این حملات، ملت ایران 17 هزار و 717 نفر از شهروندان خود را از دست داد و حدود
60 هزار نفر در شهرها زخمی شدند.5
بر اساس آمار رسمی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس، در طی این 8 سال، 190 هزار رزمنده از نیروهای سپاه اسلام به شهادت رسیدند، 672 هزار نفر مجروح و جانباز گردیدند، ۴۲ هزار آزاده به اسارت درآمدند و ۷۰۰۰ نفر از فرزندان رشید این آب و خاک جاویدالاثر گشتند. مجموعه خسارات مادی به ایران، بالغ بر ۱۰۰۰ میلیارد دلار برآورد شد. در حالی که هزاران هکتار از اراضی ایران همچنان آلوده به مین است.
اما جنگ تحمیلی برخلاف تصور استراتژیستهای صهیونیست، نهتنها موجبات سرنگونی نظام جمهوری اسلامی را فراهم نیاورد بلکه به خواست خدا چنان قدرت و استحکامی به آن بخشید که چند سال بعد از شروع، همه آغازگران جنگ از ترس گسترش انقلاب اسلامی در منطقه، خواستار پایان آن شدند و به دلیل همین ترس و وحشت بود که روز به روز، صدام و ارتشش را مجهزتر و قویتر ساختند.
سرلشکر شهید محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح درباره استعداد جنگی ارتش صدام در آغاز و پایان جنگ گفته است:
«... عراقیها با 400 هواپیما و 12 لشکر زمینی جنگ را آغاز کردند، این 400 هواپیما در طول جنگ ساقط شد و 12 لشگر منهدم گشت. من مسئول شمارش اینها بودم. ولیکن در روزی که ما قطعنامه را پذیرفتیم عراق 700 هواپیمای روز دنیا را داشت و دارای 56 لشگر بود. یک میلیون رزمنده داشت. ما با یک ارتش قدرتمند اینگونه مواجه بودیم...»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- کودتای نوژه، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، چاپ چهارم، بهار 1384.
2- مجموعه مستند «راز آرماگدون»، قسمت 22، شبکه خبر، تیرماه 1387.
3- اسناد جنگ، اشغال خرمشهر، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس.
4- همان.
5- سرلشکر شهید محمد باقری، همایش بینالمللی مطالبات حقوقی/ بینالمللی دفاع مقدس، باغ موزه دفاع مقدس، مهرماه 1399.