بازگشت محدودیتهای برقی به صنعت سیمان
با بازگشت محدودیتهای برقی به صنعت سیمان از ابتدای مردادماه، نگرانیها درباره اختلال در تولید و تکرار نوسانات قیمتی دوباره بالا گرفته، در حالی که هنوز راهکاری پایدار برای چالشهای این صنعت ارائه نشده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، در اوایل خردادماه با کاهش محدودیتهای تأمین برق، تولید در صنعت سیمان مجدداً به مدار بازگشت و بازار نشانههایی از آرامش را تجربه کرد، اما در حال حاضر بار دیگر زنگ خطر برای این صنعت به صدا درآمده است.
در خردادماه، تصمیم مشترک وزارت صمت و وزارت نیرو برای کاهش محدودیتهای تأمین برق صنعت سیمان، منجر به احیای فعالیت بسیاری از کارخانهها شد. به طوری که قیمت هر کیسه سیمان 50 کیلویی که پیشتر به بالای 350 هزار تومان رسیده بود، به زیر 200 هزار تومان کاهش یافت.
اکنون با آغاز دوباره محدودیتها «علی اکبر الوندیان» دبیر انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان، از شدت گرفتن خاموشیها در کارخانههای سیمان خبر داد.
او گفت: از اول مردادماه محدودیتهای برقی شدت گرفته و بهصورت متفاوت در کارخانهها اعمال میشود. برخی واحدها چند روز در هفته بهطور 24 ساعته قطع برق دارند و برخی نیز با 40 تا 90 درصد محدودیت مواجه هستند. حتی برخی کارخانهها برای حفظ چرخه تولید به شیفت شب روی آوردهاند.
با این حال، الوندیان تأکید کرد که بازار فعلاً با کمبود عرضه یا افزایش قیمت مواجه نشده است اما برای پیشگیری از التهابهای احتمالی، انجمن در حال رایزنی با وزارت صمت و نیرو برای تأمین حداقلی برق مورد نیاز کارخانههاست.
او همچنین خاطرنشان کرد که محدودیتهای جدید بهصورت رسمی به انجمن اعلام نشده و صرفاً از طریق ابلاغ به کارخانهها اجرا شده است.
گفتنی است بنا به اظهارات فعالان صنعت، سهم انرژی برق در بهای تمامشده سیمان، بسته به نوع تأمین آن (بازار سبز، شبکه سراسری، یا ژنراتورهای اضطراری)، متفاوت است. اما آنچه بیش از خود قیمت برق تولید را تهدید میکند، ناپایداری در عرضه و تصمیمگیریهای لحظهای است.
قطعهای بدون اعلام قبلی، تغییرات ناگهانی در جدول تخصیص برق و نبود تفاهمنامههای مشخص بین وزارت نیرو و صنایع بزرگ، موجب شده تا بسیاری از تولیدکنندگان از برنامهریزی برای تعمیرات، سفارشگذاری مواد اولیه و صادرات باز بمانند.
برخی کارشناسان انرژی نیز با انتقاد از نبود شفافیت در اولویتبندی تخصیص برق، معتقدند که صنعت سیمان بهرغم اهمیت در زنجیره ساختوساز، در تصمیمگیریهای کلان جایگاه باثباتی ندارد.