سیدمحمد امین‌آبادی

جنگ غزه وارد دومین سال خود شده است؛ جنگی که در آن رژیم صهیونیستی جنایتی نمانده که نکرده باشد؛ بسیاری از رسانه‌ها و خبرگزاری‌های بین‌المللی در توصیف این جنایت‌ها واژه کم آورده‌اند. اسرائیل در این جنگ زنان و کودکان و مجروحین، مناطق مسکونی، اردوگاه‌های آوارگان، بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، مساجد، کلیساها، مدارس‌، مراکز خبری و رسانه‌ای، کاروان‌های امدادرسانی بین‌المللی و... همه را هدف قرار داده است. تجاوز به اسرا، مثله کردن شهدا و هزاران جنایت دیگر در این جنگ در کارنامه رژیم صهیونیستی ثبت شد. مقامات فلسطینی در یک سالگی جنگ می‌گویند آمار شهدا از

42 هزار تن گذشته و مجروحین نیز به بیش از 100 هزار تن رسیده است. پژوهشگران مجله پزشکی «لنست» که یکی از مهم‌ترین و معتبرترین هفته نامه‌های پزشکی جهان است می‌گویند تعداد شهدا ممکن است بیش از 186 هزار شهید باشد. کارکنان مراقبت‌های بهداشتی نیز که از غزه بازدید کرده‌اند بارها گفته‌اند که تعداد واقعی شهدا بسیار بیشتر از آمار رسمی اعلام شده است. هنوز ده‌ها هزار شهید زیر آوار ناشی از حملات اسرائیل مدفون هستند.

 مقامات پزشکی فلسطینی می‌گویند بیش از 50 هزار زن باردار در شرایط محاصره‌ای که رژیم برقرار کرده است از دریافت خدمات درمانی و پزشکی محروم هستند. به اذعان سازمان‌های امدادی بین‌المللی رژیم صهیونیستی از گرسنگی به عنوان سلاح استفاده می‌کند و طی یک سال گذشته کودکان بسیاری به دلیل سوء تغذیه و از گرسنگی جان داده‌اند. بیش از 60 درصد شهدا زنان و کودکان هستند. نزدیک به 1000 تن از شهدا از کادر درمان و پزشکی و نیروهای امدادی هستند. 23 بیمارستان از مجموع 38 بیمارستان غزه به دلیل حملات اسرائیل تخریب و از چرخه خدمت‌رسانی خارج شده‌اند. براساس گزارش‌های رسمی، تاکنون ۱۷۵ نفر از اصحاب رسانه اعم از خبرنگار، عکاس و فیلم‌بردار در جریان حملات اسرائیل به شهادت رسیده‌اند. به گفته دبیرکل سازمان ملل نزدیک به ۳۰۰ کارمند کمک‌های بشردوستانه که بیش از دو سوم آنها کارکنان سازمان ملل بودند نیز در جریان این جنگ توسط رژیم اسرائیل کشته شده‌اند. وزارت بهداشت لبنان نیز می‌گوید طی یک سال گذشته در اثر حملات اسرائیل به شهرهای لبنان و از جمله بیروت پایتخت بیش از 2 هزار تن شهید و بیش از 10 هزار تن دیگر مجروح شده‌اند. در تاریخ مدرن جهان شاید موردی نتوان پیدا کرد که رژیمی از پیجرها و بی‌سیم‌ها که در مراکز امدادی و درمانی هم استفاده می‌شود برای کشتار غیر نظامیان استفاده کرده باشد.

کارشناسان برجسته حقوق بین‌الملل می‌گویند اقدامات رژیم اسرائیل در نوار غزه قطعاً مصداق بارز نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود. اما نکته بسیار مهم در این میان این است که اسرائیل تنها متهم نسل‌کشی مردم فلسطین و لبنان نیست. بسیاری از کارشناسان بر این باور قطعی هستند که بدون حمایت‌های نظامی، اطلاعاتی و دیپلماتیک آمریکا رژیم صهیونیستی هرگز قادر نبود چنین فجایعی را در غزه و لبنان به بار بیاورد. آمریکا با قدرت و نفوذی که در شورای امنیت سازمان ملل دارد اگر می‌خواست می‌توانست جلوی جنایات اسرائیل را بگیرد. اما دولت بایدن نه تنها این کار را نکرد بلکه دست کم 4 قطعنامه سازمان ملل برای برقراری آتش‌بس در غزه را نیز وتو کرد. طی یک سال گذشته «جو بایدن» و «کاملا هریس» معاون وی بارها اعلام کرده‌اند که در تلاش برای برقراری آتش‌بس درغزه هستند اما دروغ بودن این ادعاها در عمل چیزی نیست که قابل کتمان باشد. دولت بایدن همزمان با ادعاها در مورد تلاش برای برقراری آتش‌بس در غزه میلیاردها دلار سلاح و مهمات روانه اسرائیل کرده‌ است تا زنجیره تامین ماشین نسل‌کشی اسرائیل در غزه و لبنان متوقف نشود. طی این مدت بارها بایدن، هریس و دیگر مقامات آمریکا اعم از وزرای امورخارجه و دفاع‌، رئیس سیا و مشاور امنیت ملی اعلام کرده‌اند که «تعهد دولت آمریکا به اسرائیل نامحدود است و واشنگتن به کمک تسلیحاتی به اسرائیل ادامه خواهد داد و تعهد کمک نظامی به اسرائیل تغییر نکرده و در آینده نیز تغییر نخواهد کرد». برخی گزارش‌ها حاکی است دولت بایدن نه تنها مانع نسل‌کشی اسرائیل در فلسطین و لبنان نشده است بلکه در برخی موارد حتی نتانیاهو را به انجام جنایت به‌ویژه در لبنان تشویق نیز کرده است. تامین بمب‌های 2 هزار پوندی سنگرشکن برای کشتار مردم لبنان مسئله‌ای نیست که آمریکا بتواند آن را کتمان کند. گزارش‌ها حاکی است که نتانیاهو برای تداوم جنایت‌های خود در لبنان چراع سبز دولت بایدن را دارد. لذا با قاطعیت می‌توان جنگ کنونی در غزه و لبنان را جنگ آمریکا دانست. بدون حمایت‌های تسلیحاتی و دیپلماتیک دولت بایدن قطعاً نتانیاهو قادر به انجام چنین جنایت‌هایی در منطقه نبود؛ بایدن و کم و بیش سایر سران غربی شریک جرم نتانیاهو در تمامی این کشتارها و نسل‌کشی‌ها هستند و باید در مقابل افکار عمومی جهانی پاسخگوی جنایات خود باشند. در این میان مسئولیت رسانه‌های جریان اصلی در اروپا و آمریکا نیز که با سانسور جنایت‌های اسرائیل، کتمان حقیقت، دروغ‌پردازی و تلاش برای جابه‌جایی ظالم و مظلوم به تداوم این نسل‌کشی کمک کرده‌اند قابل کتمان نیست و اگر نظم عادلانه‌ای در جهان حکم‌فرما بود باید دادگاهی شبیه دادگاه نورنبرگ در جهان تشکیل می‌شد و نتانیاهو، بایدن و رؤسای رسانه‌های جریان اصلی در غرب در کنار هم و به اتهام این نسل‌کشی و عادی‌سازی آن محاکمه و مجازات می‌شدند.