گنـاه سـادات
چرا من که سید هستم و جدم به امامان برمی‌گردد، خداوند گناهم را دو، سه
برابر حساب می‌کند؟
هرکس در مقابل اعمال و کردار خود بازخواست خواهد شد و هرکس هم‌وزن ذرهای کار خیر انجام دهد، آن را میبیند و هرکس هم‌وزن ذرهای کار بد کرده، آن را میبیند.
امام صادق(ع) میفرماید: هم خدا را معصیت میکنی و هم مدعی محبت او هستی؟! به جانم قسم که این شیوه شگفتی است.
اگر محبت تو راستین میبود، اطاعت از او میکردی. این طبیعی است که هر دوستی مطیع دوست خویشتن است.(1)
امام باقر(ع) میفرماید: به دوستی ما نتوان رسید جز با عمل نیک و پرهیزکاری و دوری از گناه.(2)
راوی می‌گوید: حضرت سجاد(ع) را دیدم که از وقت عشا تا سحر دور خانه خدا طواف میکرد و به عبادت مشغول بود. چون خلوت شد و کسی را ندید، به آسمان نگریست و گفت: خدایا ستارگان در افق ناپدید شدند و چشمان مردم به خواب رفت. درهای تو بر روی درخواست کنندگان گشوده... و در خلال مناجات گریست، سپس به سجده افتاد، نزدیک رفتم و سرش را بر زانو نهادم و گریستم، اشک‌های من سرازیر شد و قطرات آن بر چهرهاش چکید، برخاست نشست و گفت: کیست که مرا از یاد پروردگارم مشغول ساخت؟ عرض کردم: من طاوس هستم ای پسر پیامبر. این زاری و بی‌تابی چیست؟
ما باید چنین کنیم که گناهکار و جفا پیشهایم. پدر تو حسین بن علی(ع) و مادر تو فاطمه زهرا(س) و جد تو رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) است - یعنی چرا با این نسب شریف و پیوندها در وحشت و هراس هستید؟ به من نگریست و فرمود: نه، نه، سخن نسب را کنار بگذار.
خدا بهشت را برای مطیع و نیکوکار آفریده هرچند غلام سیاه چهره باشد. آتش را برای افرادی که نافرمانی کنند، آفریده گرچه آقازادهای از قریش باشد.
مگر نشنیدهای سخن خداوند را: «وقتی که در صور دمیده شود، در آن حال از نسبها پرسش نمیکنند؟!»
به خدا قسم فردا تو را سود ندهد مگر عمل صالح که امروز پیش میفرستی.(3)
در جای دیگر آمده که پیامبر اکرم(ص) پس از فتح مکه بالای تپه صفا رفته، ندا در دادند:
ای پسران هاشم ... به خدا دوستان من از میان شما یا غیر شما تنها پرهیزکاران میباشند و بس. مبادا روز قیامت بیایند در حالی که دنیا را بر دوش بکشید و دیگران آخرت را. هان که عذری بین خودم و شما و یا بین شما و خدا باقی نگذاشتم و برای هرکس از من و شما عملش خواهد بود.(4) امام رضا(ع) خطاب به زید فرمود: این سخنان چیست که میگویی؟ اگر سخن تو درست باشد و فرزندان رسول خدا وضع استثنائی داشته باشند، خداوند بدکاران آنها را عذاب نکند و عمل نکرده به آنها پاداش دهد! پس تو از پدرت موسی بن جعفر(ع) نزد خدا گرامیتر باشی، زیرا وی خدا را بندگی کرد تا به درجات قرب نائل آمد و تو میپنداری که بیآنکه بندگی خدا کنی، میتوانی در درجه موسی بن جعفر(ع) قرار گیری! امام آنگاه این آیه را خواندند: «یا نُوحُ إِنَّهُ لَیسَ مِنْ أَهْلِک إِنَّهُ عَمَلٌ غَیرُ صالِحٍ».( 5 و6)
پس تنها انتساب به امام و پیامبر سودی ندارد؛ مگر اینکه در مسیر حق بوده و به دستورات و قوانین اسلام عمل کند تا در روز جزا مورد لطف و عنایت حضرت حق قرار گیرد.
طبق موازین دینی هر کس در مقابل کارهای خود جزا داده میشود. اگر اعمال نیکی انجام داده، پاداش نیک دریافت می‌کند و اگر کار زشت و ناشایستی انجام دهد، در مقابل آن مجازات خواهد شد.
مگر اینکه از جهاتی مشمول رحمت الهی شده و از شفاعت اولیای خدا بهره‌مند شود ...
این مطلب که پاداش و جزای سادات به جهت ارتباط خونی با پیامبر اکرم با دیگران فرق می‌کنند، اگر مراد رستگاری و بهشت و جهنم است که بیان شد و اگر مراد این است به جهت ارتباط با پیامبر حساب ویژه‌ای روی آنها باز شده، بله درست است و امری طبیعی می‌باشد؛ زیرا به جهت ارتباط با خاندان وحی باید در عملکرد خود نهایت دقت را بکنند؛ زیرا همان‌طور که خداوند برای آنان احترام ویژه‌ای قائل شده و برای آنها جایگاه خاصی در بین مردم قائل است، در صورت ارتکاب عمل ناشایست نیز عذاب بیشتری برای آنان محسوب می‌کند.
بنابراین «هر که بامش بیش، برفش بیشتر».
از همین رو خداوند به زنان پیامبر می‌گوید: اى همسران پیامبر، شما مانند هیچ یک از زنان [دیگر] نیستید.(7)
علت اینکه همسران پیامبر با زنان دیگر تفاوت دارند به جهت خلقت آنان نیست؛ بلکه به جهت انتساب آنها به پیامبر است، از این‌رو باید در برخوردهایشان با مردم این ارتباط را محترم بشمارند وگرنه با عذاب دوچندان روبه‌رو می‌شوند؛ زیرا این کار آنان ضربه به رسالت الهی است. سادات نیز این‌گونه هستند.
اگر کار ناشایستی از آنها سر زند، ضربه به خاندان رسالت و ضربه به غرض الهی از رسالت است و خداوند نسبت به این کارها بخششی ندارد.
_____________________
1و2. مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (عدل الهى)، ج1، ص 332.
3و4. همان، ص333.
5. هود: 46.
6. مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (عدل الهى)، ج1، ص335.
7. احزاب: 32.