به گزارش خبرگزاری تسنیم، عبدالرضا فرجی‌راد؛ سفیر پیشین ایران در نروژ و مجارستان درباره دلائل ضعف همکاری اقتصادی درکشورهای عضو شانگهای اظهار کرد: یکی از دلایل آن تحریم‌ها است؛ زیرا همه چیز وابسته به دلار شده است. کشورها در پیمان شانگهای باید راهکاری ایجاد کنند تا از پول‌های ملی برای مبادلات اقتصادی استفاده کنند. باید سرمایه‌گذاری و تبادل کالا بین کشورهای عضو شانگهای افزایش یابد تا شاهد پیشرفت کشورها باشیم.
همچنین آیین‌پاک؛ سفیر اسبق ایران در ازبکستان گفت: یکی از اقدامات سازمان شانگهای، ایجاد یک سیستم برای انجام مبادلات بانکی با پول‌های ملی کشور‌های عضو است. همین امروز هم ما بخشی از مبادلاتمان با روسیه به صورت روبل- ریال است. اگر تمام کشور‌های عضو شانگهای با پول‌های ملی ولو به صورت دوجانبه مبادله کنند؛ وابستگی این کشور‌ها به دلار کاهش می‌یابد.
وی درخصوص مبادلات بانکی چندجانبه خاطرنشان کرد: چندجانبه که به طور طبیعی در شانگهای می‌تواند اتفاق بیفتد. دوجانبه هم هست، ولی اگر به صورت چندجانبه باشد و این اهتمام و اراده سیاسی در همه کشور‌های شانگهای ایجاد بشود و این اتفاق بیفتد قدم بسیار بزرگی خواهد بود و به نظر من ما که به دنبال خنثی‌‌سازی تحریم‌ها هستیم در این زمینه باید بیشتر فعالیت کنیم و بیشتر اصرار بکنیم و طرح ارائه بدهیم و تلاش بکنیم که شانگهای به این جمع‌بندی برسد. ما پیش‌قراول این ایده بودیم. یعنی اولین بار ایران بود که ایده پول ملی را برای کاهش وابستگی به دلار مطرح کرد. بعد که روسیه هم در تحریم قرار گرفت او هم استقبال کرد و لذا بقیه کشور‌ها هم باتوجه به نقش روسیه در شانگهای می‌توانند پیروی بکنند.
همچنین داریوش صفرزاده؛ کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به فرصت مبادلات بدون دلار و یورو در پیمان شانگهای، افزود: تحریم، درون‌گرایی را به وجود آورده و درون‌سازی کرده است. امروز تجارت بر پایه پول‌های ملی، تجارت منهای دلار و یورو یکی از اساسنامه‌های اصلی سازمان شانگهای است. یکی ازظرفیت‌های خوب شانگهای که حضور دو تولیدکننده بزرگ انرژی دنیا یعنی ایران و روسیه و در نقطه مقابل دو مصرف‌کننده بزرگ دنیا یعنی چین و هند است که یک نقشه راه به ما و دیگر اعضا می‌دهد.
شعیب بهمن؛ کارشناس مسائل اوراسیا هم در پاسخ به اینکه آیا امضای توافق‌نامه‌ها با سازمان‌هایی مانند شانگهای به معنی پیوستن ایران به تجارت جهانی است، ادامه داد: بله؛ ما در واقع یک فرآیند منطقه‌ای، ولی در عین حال جهانی داریم؛ به خاطر ظرفیت‌های بالایی که سازمان شانگهای دارد، تعداد جمعیت بالا و همچنین تاثیرگذاری بالایی که در اقتصاد بین‌الملل دارد.