ارهاب و راهبرد بازدارندگی از طریق هراس‌افکنی
در اسلام، هرچند که برای نیت شر و حتی مقدمه‌سازی تا پیش از انجام عملی مجازاتی در نظر گرفته نشده است ولی برای پیشگیری و بازدارندگی به رفتارها توجه داده شده است که از آن به ارهاب دشمن یاد می‌شود. ارهاب یا همان ترساندن دشمن به معنای بهره‌گیری از سیاست‌های بازدارندگی است نه به معنای نابودی و مجازات شخص به صرف نیت بد داشتن آن.
این‌گونه است که فراهم‌آوری عِدّه و عُدّه (نفرات و تجهیزات) برای ترساندن دشمن به عنوان یک راهبرد در دستور کار مسلمانان قرار می‌گیرد. دشمنی که نیت شر و بدی دارد به سبب وجود امکانات و آمادگی نظامی در میان مسلمانان از هرگونه عمل بدی پرهیز می‌کند. قرآن می‌فرماید: «و در برابر آنها تا هرچقدر می‌توانید نیرو و اسبان سواری آماده کنید تا دشمنان خدا و دشمنان خودتان - و جز آنها که شما نمی‌شناسید و خدا می‌شناسد - را بترسانید و آنچه را که در راه خدا هزینه می‌کنید به تمامی به شما برگردانده می‌شود و به شما ستم نمی‌شود.(انفال - آیه 60)
در حقیقت سیاست راهبردی اسلام در برابر اندیشه‌ها و نیت‌های شرورانه، سیاست ترس‌افکنی است که یک سیاست بازدارنده در چارچوب حقوق پذیرفته‌شده عقلانی است. افزایش تجهیزات دفاعی و آمادگی دائمی نظامی این امکان را به دولت اسلامی می‌دهد تا از شرارت‌های دشمنان در امنیت باشد. بنابراین استفاده از هرگونه ابزار و فناوری که بتواند در چارچوب هراس‌افکنی در میان دشمنان تاثیرگذار باشد مورد توجه و تاکید اسلام است.