انسان هر چیزی را که متعلق به خودش است با چشم تحسین و اعجاب نگاه می‌کند... انسان غریزه حب به ذات دارد، به خودش بیش از هر چیز و هر کسی علاقمند است. همیشه خودش را و آنچه وابسته به خودش است را با عینک خوش‌بینی می‌نگرد. یعنی درباره خودش و آنچه مربوط به خودش است طوری قضاوت می‌کند که دلش راضی شود، نه آن طور که حقیقت است.(1)
‍____________
1- بیست‌گفتار، شهید مرتضی مطهری (ره)، ص 196