مروری در تعالیم قرآن نشان می‌دهد که جریانی چون جریان نفاق و نفوذ، همواره در اجتماع مسلمانان درصدد توطئه هستند؛ همان کسانی که قلب‌هایشان با دشمنان و زبانشان تند و تیزتر به نفع اسلام است و حتی به پیامبر(ص) نیز اعتراض می‌کنند که باید عدالت را رعایت کند و به تعبیری کاتولیک‌تر از پاپ هستند. اینان به ظاهر تابعیت اسلامی دارند، ولی در حقیقت تابعیت کافران پذیرفته‌اند؛ یعنی با آنکه در میان شما هستند، ولی قلب‌هایشان با دشمنان شما است و هرگاه بستر آماده ‌باشد به آنجا می‌روند و بدان‌ها می‌پیوندند.(مائده، آیه 52)
آنان در محافل مخفی و زیرزمینی خویش با بهره‌گیری از همه ابزارهای نهان‌کاری و نهان‌سازی تلاش می‌کنند تا اخبار و اطلاعات‌شان نشر نیابد و کسی از اعمال و کرده‌هایشان آگاه نشود. این‌گونه است که از شیوه «نجوا» بهره می‌گیرند که مخفی‌ترین شیوه ارتباط با یکدیگر است. در آنجا عقاید نهان خویش را برای یکدیگر آشکار می‌کنند(اسراء، آیه 47) و برای مدیریت امت اسلام و پیشبرد اهداف پلید خویش برنامه کاری تهیه کرده و به سیاست‌ورزی و سیاست‌سازی رو آورده و در یک جنگ ‌ترکیبی نرم و سخت تلاش می‌کنند تا به مومنان آسیب وارد سازند و بستری برای تخریب روحیه ایمانی و رویه اسلامی آنان فراهم کنند و زمینه ایجاد دلسردی و اندوه و حزن مومنان را به ‌وجود آورند و شیوه‌های عصیان و مخالفت علیه رهبری جامعه را تهیه و تنظیم و ساماندهی کنند.(ممتحنه، آیات 8 تا 10؛ انبیاء، آیه 3)
جریان نفاق و نفوذ در این محافل که حتی با پوشش‌های مذهبی چون مساجد ساماندهی شده(توبه، آیه 107) گرد هم می‌آیند تا همه اطلاعات و داده‌های امنیتی خویش را با هم تبادل کرده و پس از تبادل آراء در خلوت به خدمت شیاطین جنی و انسی در آمده و با آنان برای تخریب وجاهت اسلام و رهبری و تضعیف ایمان مومنان و قدرت و قوت و شوکت نیروهای اسلام و مجاهدان اقدامات ایذایی را به کار گیرند.(بقره، آیه 14)
بیشتر محافل آنان مخفی از چشم مردم و در شبانگاهان است و آنان گمان می‌کنند چون مردم خفته‌اند، خدا نیز از محافل آنان آگاهی ندارد؛ در حالی که هماره خدا در کمین آنها است و به مومنان به ‌اشکال گوناگون امداد می‌رساند و آنان را از شرشان در امان نگه می‌دارد. اینان در ظاهر به امت و رهبری خیانت می‌کنند، ولی در باطن به خودشان خیانت می‌کنند(نساء، آیه 107)؛ چرا که هرگز اعمال نهان و مخفی‌شان از خدا مخفی نیست و خدا برآن احاطه کامل دارد؛ چنانکه در قرآن می‌فرماید: یَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا یَسْتَخْفُونَ مِنَ اللهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ یُبَیِّتُونَ مَا لَا یَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ وَ کَانَ اللهُ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطًا؛ آنها زشتکاریِ خود را از مردم پنهان می‌دارند؛ اما از خدا پنهان نمی‌دارند و هنگامی ‌که در مجالس شبانه، سخنانی که خدا راضی نبود می‌گفتند، خدا با آنها بود، خدا به آنچه انجام می‌دهند، احاطه دارد.(نساء، آیه 108)
تقی رحمتی