عواقب و پیامدهای سیاسی مذاکره مجدد با آمریکا (نگاه)
دکتر ابراهیم کارخانهای
این جمله که هر کشوری که تاریخ گذشته خود را نخواند مرتکب خطاهای مکرر خواهد شد از هرکس که باشد حرف بحقی است. در شرایطی که دشمن با عهدشکنیهای مکرر، بهویژه طی توافقنامههای تهران، بروکسل و پاریس (در سالهای ۸۲-۸۴) و به دنبال آن ژنو، لوزان و وین (در سالهای ۹۲-۹۴) سناریو فریبکارانهای از خدعه و فریب و عهدشکنی را به نمایش گذاشته است و بیشرمانه از زیر بار تعهدات خود شانه خالی نموده است؛ صحبت از مذاکره مجدد آنهم با هدف تحمیل خواستههای از قبل اعلام شده دشمن که کشور را در معرض توطئههای ویرانگر قرار خواهد داد، خطای بزرگی است که به فرموده رهبری هوشمند انقلاب هیچ ایرانی غیرتمند و باشعوری نمیرود با دولت کنونی آمریکا مذاکره کند. در ذیل با توجه به هشدارهای صریح و انقلابی رهبر حکیم و آیندهنگر انقلاب اسلامی به مواردی از عواقب و پیامدهای سیاسی خطرناک مذاکره مجدد با آمریکا در چند بند اشاره میگردد:
۱- تصور تحقق فشار حداکثری آمریکا و ادامه آن تا نابودی آسایش ملت ایران.
۲- مشروعیت بخشیدن به طرح خواستههای شیطانی و قلدرمآبانه آمریکا که در طی ۴۰ سال گذشته بر زمین مانده است.
۳- انفعال و تسلیم در دستگاه سیاسی و دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در برابر زورگویی و عهدشکنی دولت آمریکا.
۴- گشودن راه برای مذاکره بر سر ابعاد قدرتی جمهوری اسلامی ایران با توجه به اینکه آمریکا از قبل هدف اصلی خود را از مذاکره توقف قدرت هستهای و منطقهای جمهوری اسلامی ایران اعلام نموده است.
۵- اعطای جایزه به عهدشکنی آمریکا و ایجاد تزلزل و استیصال در نظام تصمیمگیری جمهوری اسلامی ایران.
۶- افول جمهوری اسلامی ایران از قله چهل سال مبارزه بیامان با زورگویی و زیادهخواهیآمریکا به کشوری تسلیم پذیر!
7- سرخوردگی در شکلگیری تمدن نوین اسلامی در برابر لیبرال دموکراسی غرب به سرکردگی آمریکا.
8- پاشیدن بذر یأس و ناامیدی و بیثمر ماندن مبارزه با آمریکا در بین ملتها و جنبشهای آزادیبخش جهان.
9- تطهیر چهره عهدشکن آمریکا بعد از خروج از برجام در بین دولتها و ملتهای منطقه و جهان.
10- مهر تایید بر اقدام بیشرمانه آمریکا در خروج از برجام.
11- ایجاد دوقطبی و شکاف در جامعه و در بین دولت و ملت.
12- تزلزل و بههمریختگی در نظام تصمیمسازی داخلی و بینالمللی جمهوری اسلامی ایران علیرغم اعلام مواضع صریح و مکرر در عدم مذاکره مجدد با آمریکا.
13- افزایش فشار حداکثری برای عقبنشینی جمهوری اسلامی ایران از دیگر مواضع انقلابی و قدرتی.
14- ایجاد انسجام و همبستگی در بین نیروهای مخالف و معاند در داخل و خارج و گسست و از هم پاشیدگی در بین نیروهای انقلابی و وفادار به نظام اسلامی.
15- پشت پا زدن به رهنمودها و بیانات انقلابی امام خمینی و امام خامنهای در رابطه با ظلمستیزی و مبارزه با شیطان بزرگ.