حضرت هود(ع) از قوم عاد و از پیامبرانی بود که برای دفاع از حق و کوبیدن شرک و دوگانه‌پرستی و مبارزه با فساد و تبهکاری قیام نمود و در این راه سختی‌های فراوانی را متحمل شد. قوم عاد نیز مردمی از عرب و انسان‌های ماقبل تاریخ بودند که در الجزیره سکونت داشتند. آنان دارای اجساد و قدم‌های بلند، بسط در خلقت و صاحب قدرت و قوت بودند. در شهرنشینی و تمدن دارای قدمت و ترقی بوده و شهرهای آباد، زمین بارور و دارای باغات خرما و کشاورزی بودند. در معرفی آنان همین بس که قرآن کریم درباره آنان می‌فرماید: «الم تر کیف فعل ربک بعاد ارم ذات العماد التی لم یخلق مثلها فی البلاد»
ای رسول ما! آیا ندیدی که خدای تو با قوم عاد چه کرد؟ و نیز به اهل شهر ارم که صاحب عظمت و قدرت بودند چگونه کیفر داد؟ در صورتی که مانند آن شهر در استحکام و بزرگی و تنعم، در بلاد عالم نبود. (فجر - 6 تا 8)
این قوم، با این همه نعمت و رفاه و آسایش، به جای شکر و سپاسگزاری از منعم، به شرک روی آوردند. به خاطر فخرفروشی و از روی هوا و هوس بر بلندی‌های زمین، قلعه‌ها و بناهایی مانند برج می‌ساختند به گونه‌ای که گویا همیشه در جهان خواهند ماند.
حضرت هود(ع) هر چه بیشتر در هدایت و ارشاد آنان کوشش کرد کمتر نتیجه گرفت. آنان امتناع نموده، نبوت او را انکار کردند و به ایشان نسبت جنون و سفاهت دادند. از روی تمسخر به او می‌گفتند: از خدایت بخواه که در عذاب ما تعجیل نماید. پس خداوند بلا و عذابش را نازل فرمود و بدین‌وسیله همه را هلاک ساخت و گروهی که به او ایمان آورده بودند را به رحمت خود نجات داد. (1)
____________________
1- بلاها و بلادیدگان، فرج‌الله هدایت‌نیا گنجی، مرکز اطلاع‌رسانی غدیر.