«پخل بافی» یکی از هنرهایی است که توسط بانوان قاین انجام می‌شود. هنری که از ساقه گندم تولید می‌شود و طی گذر روزگار رو به فراموشی رفته بود و اکنون به همت زنان سرزمین کویر، این هنر بار دیگر احیا شده و رنگ و بوی دیگری در بازارها به خود گرفته است.
معصومه زربختی از جمله افرادی است که بعد از گذشته سال‌ها، این هنر را رها نکرده و با داشتن 65 سال سن نیز هنوز با دستان خویش گندم می‌کارد و از ساقه آن سبدهایی زییا درست
می‌کند.
وی با بیان اینکه از هفت سالگی به این کار مشغول هستم گفت: پخل بافی از جمله هنرهایی است که انگیزه و علاقه
می‌خواهد.
زربختی با بیان اینکه هر کجا گندم کشت شود پخل بافی نیز رواج بیشتری دارد، افزود: با این هنر سبدهایی بافته می‌شود که می‌توان به عنوان جاقاشقی، جا تخم مرغی، جا میوه‌ای و جا نانی از آنها استفاده کرد.زربختی با تأکید بر اینکه باید بازار فروش این هنر نیز فراهم شود افزود: نبود بازار فروش از مهم‌ترین مشکلات پیش روی هنرمندان این صنعت
 است.
وی با تاکید بر اینکه: باید این هنر را به دیگران آموزش دهیم تا فراموش نشود گفت: من تاکنون این هنر را به 30 نفر از علاقه‌مندان آموزش داده‌ام.
این هنرمند قاینی قدمت این هنر را مربوط به 100 سال گذشته دانست و گفت: این هنر را در 60 سال پیش از بزرگانم آموخته‌ام.
رئیس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان قاین نیز با بیان اینکه پخل بافی یکی از هنرهای اصیل این شهرستان است گفت: این هنر به همت زنان روستایی احیا شده است.
شاهرخ عباسی بیان کرد: صنایع دستی و هنرهای سنتی در شهرستان قاینات از گذشته‌های دور به عنوان یک منبع درآمد مورد استفاده قرار می‌گرفته اما اخیراً با جایگزین شدن نیروهای ماشین به جای انسان از جایگاه و موقعیت صنایع دستی کاسته شده و برخی از رشته‌ها منسوخ شده است.
رئیس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان قاین افزود: در حال حاضر رشته‌های سفره آردی، پلاس‌بافی، سفالگری، جاجیم‌بافی، پارچه‌بافی سنتی، رنگرزی سنتی، آهنگری سنتی، پخل‌بافی و بسیاری از رشته‌های دیگر توسط هنرمندان و صنعتگران مورد استفاده قرار می‌گیرد.