محمد قمی

یکی از برنامه های ارزشمند رسانه ملی که طی سال اخیر توانسته جایگاه قابل توجهی هم در میان مخاطبان خود پیدا کند برنامه طنز «قندپهلو» است. برنامه‌ای که در آن مخاطبان با گنجینه‌ای ارزرشمند از ادب و رندی و طنزآوری بزرگان ادب پارسی آشنا می شوند و از این رهگذر به حکمت و پند و اندرز نایل می‌آیند.
در این برنامه که با شکل اجرای یک مسابقه میان چهره های برجسته طنز معاصر کشور همراه است و در خلال آن از منابع و متون طنازانه فارسی هم از گذشته های دور تا امروز، بهره گیری می‌شود، مخاطبان در فضای شاد و پرنشاط به مرور تاریخ طنز شفاهی و مکتوب هم میهمان می‌شوند و مجموعه ای ارزنده از امثال و حکم و ضرب المثل ها و اصطلاحات عامیانه را نیز فرا می‌گیرند.
در برنامه طنز «قندپهلو» نه از لودگی خبری هست و نه از ابتذال؛ نه از سخره پیشگی نشانه ای هست و نه از فرومایگی و حتی میان مایگی. و هر چه هست اصالت است و ادب و احترام و حکمت و اندرز و خاصه آنکه این همه با فرح و بشاشیت و شادی و ادخال السرور فی قلوب مومنین همراه است.
این برنامه نشانه و موید خوبی است بر این نکته خطیر و مهم که طنز و شادمانی هیچ منافاتی با ادب و حرمت نهادن بر همگان، ندارد و طی آن، هم می توان شادی کرد و خندید و هم ادب آموخت و حکمت فراگرفت.
ای کاش برنامه موفق و پرمخاطب طنز «قندپهلو» الگویی می شد برای سایر برنامه های رسانه ملی و بخصوص سریال ها و برنامه‌های ترکیبی و گفت وگومحور دیگر، که بیاموزند می توان با بار علمی زیاد و مطالعه و پژوهش خوب و دقت و فراست در گنجینه‌های مکتوب و میراث ارزشمند ادب اسلامی و ایرانی، محتوایی غنی و سرشار از آموزش و پرورش و تربیت برای بینندگان تدارک دید و آنها را به بهترین طعام‌های سمعی و بصری میهمان کرد.
نکته ای که گاه در برنامه های رسانه ملی ما چه در رادیو و چه در تلویزیون ندیده گرفته می‌شود و از آن غفلت می ورزند. این برنامه با گروهی از نویسندگان پژوهشگر که در مجموعه ای غنی از ادبیات گذشته و معاصر، گلگفته هایی ناب و موثر و حکیمانه را انتخاب و در بخش‌های مختلف برنامه می گنجانند به کلاس درسی بانشاط و معطر و مفرح مبدل می گردد که هم مخاطب را به فراگیری و آموختن نکته های ناب اخلاقی و رفتاری میهمان می‌کند و هم لحظات شاد و زیبا و خاطره انگیزی برای او فراهم می آورد.
امید آنکه رسانه ملی و برنامه سازانش با دقت و تعمق و تأمل بیشتر در گنجینه های ادب و هنر بومی و دینی ما، بتوانند محصولاتی تولید کنند که مایه آبرو برای رسانه و استفاده بهینه برای مخاطبانش باشد.